Ο καλός στρατιώτης του Β’ Παγκοσμίου
Την ώρα που ο γερμανικός στρατός εισέβαλλε στην Πολωνία, ο Τζον Τσόρτσιλ επέστρεφε εσπευσμένα στον αγγλικό στρατό, καθώς τα σύννεφα του πολέμου είχαν απλωθεί για τα καλά πάνω από την Ευρώπη. Το Σύνταγμα του Μάντσεστερ ξαποστάλθηκε στα γρήγορα στη Γαλλία και ο Τζον ήταν πανευτυχής που θα έβλεπε και πάλι δράση.
Τον τοποθέτησαν όμως σε μια ήσυχη -ακόμα- περιοχή της Γαλλίας εκεί στα τέλη του 1939, κάτι που δεν ήταν προφανώς γι’ αυτόν. Κι έτσι στις αρχές του 1940 ζητά να ενταχθεί εθελοντικά στο βρετανικό απόσπασμα που θα στελνόταν να βοηθήσει τον Φινλανδικό Στρατό στις μάχες του με τον σοβιετικό Κόκκινο Στρατό.
Η εκστρατεία ματαιώθηκε ωστόσο πάνω στην ώρα για να επιστρέψει ο Τσόρτσιλ στη Γαλλία και να αντιμετωπίσει τον παντοδύναμο ναζιστικό στρατό στην Ολλανδία, το Βέλγιο και τη Γαλλία τον Μάιο του 1940. Τώρα είναι δεύτερος στην ιεραρχία μιας διμοιρίας πεζικού, την οποία θα κάνει φόβο και τρόμο του εχθρού, καθώς όπως ήξεραν οι άντρες του δεν υποχωρούσε ποτέ και έψαχνε πάντα ευκαιρίες για αιφνιδιαστικές αντεπιθέσεις παρά τις εναντίον του πιθανότητες.
Ο τολμηρός Τσόρτσιλ αφέθηκε να διαλέγει τους στρατιώτες του για να πραγματοποιεί τον αγαπημένο του ανταρτοπόλεμο, καθώς οι επιδόσεις του στο πεδίο της μάχης ήταν εξαιρετικές. Έμοιαζε βέβαια με μεσαιωνική φιγούρα έτσι όπως κουβαλούσε το τόξο και το σκοτσέζικο σπαθί του, ήταν όμως γερό μυαλό και θαρραλέος κι έτσι κανείς δεν νοιαζόταν για τα παρωχημένα όπλα του.
Το πολεμικό ημερολόγιο της 4ης Ταξιαρχίας Πεζικού περιγράφει τον αντίκτυπό του στο ηθικό του στρατεύματος: «Ένα από τα πιο εμπνευσμένα αξιοθέατα της επιβίβασης [από τη Δουνκέρκη] ήταν η θέα του λοχαγού Τσόρτσιλ να προχωρά στην παραλία με το τόξο και τα βέλη του. Το παράδειγμα και η μοναδική δουλειά του … είναι τεράστια συνεισφορά για την 4η Ταξιαρχία Πεζικού».
Το ημερολόγιο είχε προφανώς δίκιο, καθώς κατά την υποχώρηση των Βρετανών προς τα Στενά ο Τσόρτσιλ, αναλαμβάνοντας την αρχηγία του τάγματος από τον τραυματισμένο διοικητή, έκανε τα πάντα για να σώσει ένα παροπλισμένο άρμα μάχης και έσωσε με προσωπική ενέργεια έναν τραυματισμένο στρατιώτη. Το πρώτο του μετάλλιο ήταν γεγονός, όταν και έλαβε χώρα η περιβόητη δήλωσή του μπροστά στον στρατηγό που τον παρασημοφορούσε και τον ρώτησε για τον λόγο ύπαρξης του τόξου: «Κατά τη γνώμη μου, κύριε, όποιος αξιωματικός μπαίνει στη μάχη χωρίς το σπαθί του δεν είναι ευπρεπώς ενδεδυμένος»!
Όπως είπανε οι στρατιώτες του, ο Τσόρτσιλ κατέφτασε στη Δουνκέρκη καβάλα σε ποδήλατο με το τόξο και τη φαρέτρα του να κρέμονται από τον σκελετό. Από κει επέστρεψε στη Βρετανία, αν και αμέσως θα εντασσόταν εθελοντικά στην επόμενη περιπέτεια των Άγγλων ως κομάντο πια.
Τον πήγαν λοιπόν στη Σκοτία για εκπαίδευση, όπου γνώρισε την κόρη ενός σκοτσέζου ναυπηγού, την οποία ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε την άνοιξη του 1941, αποκτώντας δύο παιδιά και ζώντας μαζί της μέχρι τον θάνατό κάπου 55 χρόνια αργότερα. Ο πολεμοχαρής Τσόρτσιλ λάτρεψε τα νέα καθήκοντά του ως κομάντο…
Σπαθί και γκάιντα, τα φόβητρα των Γερμανών
Η εκπαίδευσή του ως ειδικοδυναμίτη έληξε στις 27 Δεκεμβρίου 1941 με την επιτυχημένη βρετανική απόβαση σε νήσο των νορβηγικών φιόρδ. Ο Τσόρτσιλ ήταν τώρα επικεφαλής δύο διμοιριών και τόνωνε το ηθικό των αντρών του με την γκάιντα αλλά και το υψωμένο ξίφος του πάντα στην πρώτη γραμμή του πυρός.
Ο εμφατικός θρίαμβος του Τσόρτσιλ στα νορβηγικά φιορδ θα του φέρει το δεύτερο μετάλλιο τιμής, καθώς στην απόβαση τραυματίστηκε, αν και δεν σταμάτησε στιγμή την προέλασή του.
Το φθινόπωρο του 1943 ο Τσόρτσιλ θα λάμβανε άλλο ένα βαρύτιμο παράσημο για τα νέα κατορθώματά του στην Ιταλία και τη Σικελία. Ιστορία έγραψε στην κατάληψη του Σαλέρνο, όπου πήραν μέρος άλλοι δύο Τσόρτσιλ, ο αδερφός του Τομ και ο Ράντολφ, ο γιος του πρωθυπουργού Τσόρτσιλ, όταν οδήγησε τους άντρες του σε νέες δόξες πάντα με το ξίφος στο χέρι και το τόξο περασμένο στην πλάτη.
Ο Τρελός Τζακ οδήγησε τα κομάντο του σε αιφνιδιαστική αντεπίθεση που έκοψε στα δυο τις γραμμές των Γερμανών, παρά τις βαριές απώλειες που υπέστησαν Βρετανοί και Αμερικανοί. Η δαιμόνια τακτική του στη μάχη σε συνθήκες απόλυτου σκότους επιβραβεύτηκε με πλήρωση όλων των στόχων της αποστολής αλλά και 136 γερμανούς αιχμαλώτους.
Μέχρι τότε, ο Τζον είχε αναπτύξει μια ακόμα πιο αυτοκτονική στρατηγική, εφορμώντας μόνος με το σπαθί στο χέρι. Η μονάδα του ακολουθούσε πίσω, καθώς ο ταγματάρχης Τσόρτσιλ ήθελε να ξεκάνει μόνος τα πολυβολεία, περιορίζοντας έτσι τις απώλειες βρετανικών ζωών. Η μοναχική εκστρατεία του στον Κόλπο του Σαλέρνο ήταν ένας προσωπικός θρίαμβος, καθώς με το σπαθί του και μόνο έπιασε 42 γερμανούς οπλίτες αιχμαλώτους, κουτσουρεύοντας δραστικά την άμυνα του εχθρού. Ο απολογισμός του αιφνιδιαστικού «ντου» του απέδωσε ζηλευτούς καρπούς, κάνοντάς τον πια σωστό ήρωα πολέμου!
Η επόμενη αποστολή του θα ήταν στην Αδριατική, όπου οι Βρετανοί με τους γιουγκοσλάβους παρτιζάνους εφορμούσαν στα γερμανικά οχυρά κατά μήκος των δαλματικών ακτών. Τον Ιανουάριο του 1944, επικεφαλής τάγματος κομάντο και χιλίων γιουγκοσλάβων παρτιζάνων, ο Τσόρτσιλ βοήθησε καθοριστικά στις χερσαίες επιχειρήσεις στα νησάκια και τις ακτές της Αδριατικής, αν και η τύχη του ήταν έτοιμη να σωθεί…Δείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα
