Από την κομψότητα και τη χάρη στον φθόνο, τη συνωμοσία και τον υπόκοσμο
Θα μπορούσαν να μην είχαν συναντηθεί ποτέ, θα μπορούσαν να είναι δύο από τα εκατομμύρια των ανθρώπων στον κόσμο που οι δρόμοι τους δεν διασταυρώνονται ποτέ και οι ζωές τους δεν συναντούν η μία την άλλη.
Αλλά η μοίρα έμελλε να έχει άλλα σχέδια γι’ αυτές τις δύο αθλήτριες που ξεκίνησαν από άλλο μέρος των ΗΠΑ η κάθε μία, με διαφορετική παιδική ηλικία, άλλης ποιότητας γονείς και διαφορετικές προσλαμβάνουσες, για να ανέβουν παράλληλα τον δρόμο της καταξίωσης και να δουν μαζί το άστρο τους να λάμπει.
Στη συνέχεια όμως οι πορείες τους ήταν πολύ διαφορετικές. Η μία, κυριευμένη από την ανασφάλεια και τον φθόνο ενέδωσε στα πιο ταπεινά ένστικτα, που απέχουν παρασάγγας από τα ιδανικά του αθλητισμού και της ευγενούς άμιλλας. Και με αυτή την έκφραση των πιο σκοτεινών ανθρώπινων αδυναμιών, σημάδεψε και τη ζωή της άλλης.
Το πρώτο «ριάλιτι σόου» -πιθανώς πριν καν εφευρεθεί ο όρος- δεν είχε συμμετέχοντες που κλείστηκαν σε κάποιο σπίτι αλλά δύο πρωταγωνίστριες που οι ζωές τους θύμισαν σαπουνόπερα- ή δικαστικό δράμα.
Παράλληλα με τη φρενίτιδα του Τύπου, που παρακολουθούσε συνεπαρμένος και σοκαρισμένος (πάντα) τις εξελίξεις, οι Αμερικανοί αλλά και όλοι όσοι αγαπούν το καλλιτεχνικό πατινάζ έβλεπαν το παγοδρόμιο να μετατρέπεται σε αρένα κι αντί για εντυπωσιακές φιγούρες όλο χάρη να γίνεται φόντο για συναλλαγές και διακανονισμούς που θυμίζουν υπόκοσμο- αν και η αδεξιότητα των εμπλεκόμενων θα άφηνε το δικό της κωμικοτραγικό αποτύπωμα στην ιστορία.
Τόνια Χάρντινγκ
Στις 12 Νοεμβρίου του 1970 γεννιέται στο Πόρτλαντ του Όρεγκον η Τόνια Χάρντινγκ, κόρη της Λαβόνα Φέι Γκόλντεν και του πέμπτου συζύγου της Αλ Χάρντιγνκ. Η μικρή Τόνια και ο αδελφός της Καρλ περνούν δύσκολα παιδικά χρόνια. Ο πατέρας τους έχει προβλήματα υγείας που δεν τον αφήνουν να εργαστεί. Η μητέρα τους τους κακοποιεί σωματικά και ψυχολογικά.
Στα τρία της χρόνια η Τόνια φορά για πρώτη φορά παγοπέδιλα κι αυτά έμελλε να της δείξουν τον δρόμο της ζωής της για τα επόμενα χρόνια. Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 το ταλέντο της έχει ήδη φανεί και καταλαμβάνει την 6η θέση στο U.S. Figure Skating Championships.
Η άνοδός της είναι σταθερή: πέμπτη θέση το 1987 και το 1988, τρίτη θέση το 1989, νίκη στο Skate America το 1989. Στο πρωτάθλημα του 1990 δυσκολεύεται στο ελεύθερο πρόγραμμα υποφέροντας από γρίπη και άσθμα κι από τη 2η θέση που κερδίζει μετά το αρχικό πρόγραμμά της τελικά κατατάσσεται έβδομη. Γενικά στις εμφανίσεις της δεν τα πάει πολύ καλά στο υποχρεωτικό κομμάτι του προγράμματος και παίρνει χαμηλές βαθμολογίες. Όμως την ίδια ώρα στο ελεύθερο πρόγραμμα το ταλέντο της θριαμβεύει.
Η χρονιά-ορόσημο για την Χάρντινγκ είναι το 1991, όταν στο αμερικανικό πρωτάθλημα έκανε το πρώτο της τριπλό άξελ, κερδίζοντας τον τίτλο με το πρώτο 6άρι που δόθηκε ποτέ σε γυναίκα διαγωνιζόμενη, στο ατομικό πρόγραμμα, για τις τεχνικές επιδόσεις της.
Επανέλαβε το επίτευγμά της στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1991 κι έγινε η πρώτη Αμερικανίδα που το πέτυχε σε διεθνή διοργάνωση. Ήρθε όμως δεύτερη, μετά την Κρίστι Γιαμαγκούτσι.
Πάντως το τριπλό άξελ σημάδεψε την καριέρα της, ήταν η πρώτη που το ολοκλήρωσε σε σύντομο πρόγραμμα, η πρώτη γυναίκα που έκανε δύο τριπλά άξελ στον ίδιο διαγωνισμό και η πρώτη που ολοκλήρωσε με επιτυχία τριπλό άξελ με διπλό τόλουπ.
Οι εξαιρετικές επιδόσεις της αρχίζουν να χάνουν τη λάμψη τους και το 1992 βγαίνει τρίτη στο αμερικανικό πρωτάθλημα, έχοντας στραμπουλήξει τον αστράγαλό της στην προπόνηση. Στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992 έρχεται τέταρτη και στο Παγκόσμιο της ίδιας χρονιάς βγαίνει έκτη.
Το 1993 δεν τα καταφέρνει να κερδίσει μια θέση στην ομάδα του παγκόσμιου Πρωταθλήματος.
Και κάπως έτσι φτάνουμε στο «μοιραίο» 1994.
Nάνσι Κέριγκαν
Γεννημένη τον Οκτώβριο του 1969 στο Στόουνχαμ της Μασαχουσέτης, βενιαμίν- και μόνη κόρη- του σιδηρουργού Ντάνιελ Κέριγκαν και της νοικοκυράς Μπρέντα. Η καταγωγή της συνδυάζει Ιρλανδία, Αγγλία και Γερμανία αν και η ίδια λέει: «Είναι πολύ μικρό το ιρλανδικό στοιχείο μέσα μου, μόνο το όνομά μου». Τα αδέλφια της Μαικλ και Μαρκ παίζουν χόκει κι εκείνη στα έξι της αρχίζει το καλλιτεχνικό πατινάζ. Στα οκτώ αρχίζει τα ιδιαίτερα μαθήματα και στα εννιά κερδίζει τον πρώτο της διαγωνισμό, το Boston Open.
Η οικογένεια Κέριγκαν είναι περιορισμένων οικονομικών δυνατοτήτων όμως οι γονείς είναι διατεθειμένοι να καταβάλουν κάθε προσπάθεια για χάρη των παιδιών τους. Ο πατέρας της Νάνσι έκανε κάποιες φορές τρεις δουλειές για να μπορεί να χρηματοδοτήσει την καριέρα της στο πατινάζ ενώ σε αντάλλαγμα για τα μαθήματά της εκείνος χειριζόταν το μηχάνημα που έστρωνε τον πάγο στον τοπικό παγοδρόμιο.
Το 1987 η Νάνσι καταλαμβάνει την 4η θέση στο U.S. Figure Skating Championships, επιδεικνύοντας τις ικανότητές της στα άλματα, αν και δεν τα καταφέρνει εξίσου καλά στις υποχρεωτικές φιγούρες. Η άνοδός της ήταν επίσης σταθερή: 12η το 1988, 5η το 1989, 4η το 1990, 3η το 1991. Στο Παγκόσμιο του 1991 κατακτά το χάλκινο μετάλλιο και συμπληρώνει την αμερικανική τριάδα στο βάθρο με τη Γιαμαγκούτσι να παίρνει το χρυσό και τη Χάρντινγκ το ασημένιο.
Το 1992 κατακτά τη 2η θέση στο αμερικανικό πρωτάθλημα και συνεχίζει δυναμικά: χάλκινο μετάλλιο στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς της ίδιας χρονιάς και ασημένιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, επίσης το 1992.
Την επόμενη σεζόν η Γιαμαγκούτσι αποχωρεί από τη διαγωνιστική δράση και η Κέριγκαν ανακηρύσσεται πρωταθλήτρια των ΗΠΑ. Η χρονιά της πάντως δεν πηγαίνει και τόσο καλά, βγαίνει 5η στο Παγκόσμιο της Πράγας με καταστροφικό ελεύθερο πρόγραμμα. Βουτώντας για τα καλά στην προετοιμασία για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς του 1994 επικεντρώνεται στην προπόνησή της και συνεργάζεται και με ψυχολόγο για να τη βοηθήσει να διαχειριστεί τα νεύρα της όταν διαγωνίζεται.
Το μοιραίο 1994
Κέριγκαν και Χάρντινγκ εκπροσωπούν την Αμερική στις αθλητικές διοργανώσεις για πολλά χρόνια, μαζί, σε αγώνες σε όλο τον κόσμο. Είναι μέλη της ίδιας ομάδας- κι ας μην είναι φίλες. Είναι συναθλήτριες. Η Κέριγκαν προσκαλεί τη Χάρντινγκ στα γεύματα της ομάδας στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και τις αρχές του ’90 αλλά εκείνη, μοναχική ως επί το πλείστον, σχεδόν πάντα αρνείται.
Κι έτσι φτάνουμε στο 1994 με τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες στο Λίλεχαμερ της Νορβηγίας να είναι στο επίκεντρο της σκέψης και της προετοιμασίας πολλών αθλητών- ανάμεσά τους και των Χάρντινγκ και Κέριγκαν. Οι αθλητές δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους, βελτιώνουν τις επιδόσεις τους και ονειρεύονται μια διάκριση ή, ακόμα καλύτερα, μια θέση στο βάθρο. Ιδανικά, την υψηλότερη.
Τον Γενάρη της ίδιας χρονιάς διοργανώνεται το αμερικανικό πρωτάθλημα στο Ντιτρόιτ. Στις 6 του μήνα, πριν τη διοργάνωση, η Κέριγκαν ολοκληρώνει την προπόνησή της και βγαίνει από το παγοδρόμιο. Μπαίνει στον διάδρομο που οδηγεί στα αποδυτήρια και ύστερα από λίγο οι φωνές της αναστατώνουν το Cobo Arena.
Οι πρώτοι που σπεύδουν δίπλα της τη βλέπουν πεσμένη κάτω, χτυπημένη στο γόνατο. Το βίντεο με την πρωταθλήτρια να κλαίει γοερά και να ουρλιάζει «Γιατί; Γιατί;» έπαιξε παντού και άφησε το στίγμα του εκτός από την αθλητική και στην τηλεοπτική ιστορία. Θα μπορούσε να πει κανείς πως έγινε viral πολλά χρόνια πριν επινοηθεί ο όρος.
Το χτύπημα της Κέριγκαν δεν ήταν ατύχημα. Την είχε χτυπήσει με ρόπαλο του μπέιζμπολ ο Σέιν Σταντ. Κι εδώ αρχίζει να αποκαλύπτεται το πιο αναπάντεχο κουβάρι στα χρόνια του καλλιτεχνικού πατινάζ: Ο Σταντ έχει προσληφθεί για να κάνει τη «βρώμικη δουλειά» από τον πρώην σύζυγο της Τόνια Χάρντιγνκ Τζεφ Γκίλοουλι και τον σωματοφύλακά της Σον Έκχαρντ!
Όλα δείχνουν πως η συναθλήτριά της, παρασυρμένη απόν την ανασφάλειά της και τον φθόνο για τις αντίστροφες, εκείνο το διάστημα, πορείες τους, βρήκε αυτόν τον τρόπο για να βγάλει την ανταγωνίστριά της από τη μέση. Στόχος ήταν η Κέριγκαν να μην μπορέσει να αγωνιστεί στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, διευκολύνοντας πιθανή νίκη της Χάρντινγκ. Μα, γίνονται τέτοια πράγματα στο λεπτεπίλεπτο και κομψό άθλημα του καλλιτεχνικού πατινάζ;
Πριν η εμπλοκή της Χάρντινγκ έρθει στο φως, όταν μόνο οι κακές γλώσσες την ήθελαν να μην έχει λυπηθεί και τόσο πολύ με το πάθημα της συναθλήτριάς της, η ίδια η Κέριγκαν απέρριπτε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. «Κάποιοι ανέφεραν το όνομα της Τόνια» είχε πει το 2014 σε συνέντευξή της στο USA Today. «Εγώ έλεγα, ελάτε τώρα, είναι γελοίο. Όταν άρχισα να ακούω πως ήταν αλήθεια, δεν το χωρούσε το μυαλό μου. Ήταν παράξενο και τρελό και δεν το καταλάβαινα. Γιατί να κάνει κάποιος κάτι τέτοιο; Τι της είχα κάνει; Τίποτα».
Η ιστορία του Σταντ πάντως έχει και μια κωμικοτραγική πτυχή που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη, παρά το μέγεθος του σκανδάλου και το σοκ που προκάλεσε τότε. Ο άνθρωπος που ανέλαβε να βγάλει την Κέριγκαν από τη μέση δεν κατάφερε να την εντοπίσει στο παγοδρόμιο όπου έκανε τις προπονήσεις της στη Μασαχουσέτη. Έτσι, την ακολούθησε στο Ντριτρόιτ.
Η δράση του πριν το χτύπημα με το ρόπαλο είναι για γέλια και για κλάματα. «Όταν διάβαζες τα πρακτικά των δεκάωρων καταθέσεων που είχαν δώσει (ο Σταντ και ο Γκίλοουλι ) δεν μπορούσες να μη γελάσεις» έλεγε το ίδιο το θύμα τους, η Κέριγκαν. «Ήρθαν στη Βοστώνη (για να της επιτεθούν εκεί) και είχαν ξεχάσει τα λεφτά και τις ταυτότητές τους κι έτσι δεν μπορούσαν να πάνε πουθενά. Γελάω με ευγνωμοσύνη που δεν ήταν και τόσο καλοί όταν ήθελαν να το παίξουν κακοί. Είναι όλο τόσο γελοίο».
Για καλή τύχη της Κέριγκαν ο Σταντ δεν τα πήγε όσο καλά θα ήθελε ούτε στο χτύπημά του. Το πόδι της τραυματίστηκε αλλά δεν έσπασε κι έτσι η νεαρή αθλήτρια αναγκάστηκε μεν να αποσυρθεί από το αμερικανικό πρωτάθλημα αλλά όχι και από την ενεργό δράση, ούτε από την ολυμπιακή διοργάνωση.
Η Χάρντινγκ κέρδισε το πρωτάθλημα. Για την τύχη της Κέριγκαν όμως αποφάσισαν οι συναθλήτριές της που συμφώνησαν πως μια θέση στην ολυμπιακή ομάδα ήταν δική της. Η Ομοσπονδία επέλεξε να συμμετάσχει εκείνη στη διοργάνωση ενώ η Μισέλ Κουάν ταξίδεψε στο Λίλεχαμερ για την περίπτωση που η Χάρντινγκ θα χρειαζόταν να αποχωρήσει από την ομάδα.
Η Κέριγκαν ανάρρωσε γρήγορα κι επέστρεψε αποφασιστικά στις προπονήσεις. Δεν σταμάτησε να εξασκείται μέχρι να νιώσει εντελώς έτοιμη να ανταποκριθεί στις ανάγκες του αθλήματός της. Η φήμη που είχε αποκτήσει μετά την επίθεση της πρόσφερε πολλές ευκαιρίες. Πριν καν αρχίσουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, λέγεται πως είχε υπογράψει συμβόλαια ύψους 9,5 εκατομμυρίων δολαρίων.
«Κάποιος εμφανίστηκε πίσω από το παραβάν και έτρεξε δίπλα μου, στα δεξιά μου. Με χτύπησε με πολλή δύναμη, μόνο μία φορά, μετά συνέχισε να τρέχει,. Ευτυχώς, φαντάζομαι, το χτύπημά του δεν ήταν και πολύ καλό. Οι γιατροί μού είπαν πως εάν το ρόπαλο με είχε χτυπήσει ένα δάχτυλο πιο κάτω, το γόνατό μου θα είχε διαλυθεί και ίσως να μην είχα ξαναπερπατήσει ποτέ», περιέγραφε η Κέριγκαν τη στιγμή της επίθεσης.
Μετά την ύβρι ακολούθησε η νέμεσις: η Χάρντινγκ κατέλαβε την 8η θέση στο Λίλεχάμερ ενώ η Κέριγκαν, έχοντας πλήρως αναρρώσει από τον τραυματισμό της, έφυγε με το ασημένιο μετάλλιο στο στήθος, πίσω μόνο από την Οκσάνα Μπαιούλ από την Ουκρανία που πήρε το χρυσό. Θεία δίκη, θα έλεγε κανείς.
Η φρενίτιδα του Τύπου
Η επίθεση στην Κέριγκαν και αργότερα η αναφορά στην εμπλοκή της Χάρντινγκ ρίχνουν άφθονο νερό στο μύλο των μέσων ενημέρωσης (και σκεφτείτε πως είμαστε και 23 χρόνια πριν…).
Η Κέριγκαν γίνεται τον Ιανουάριο του 1994 εξώφυλλο στα περιοδικά Time και Newsweek. Δημοσιογράφοι και τηλεοπτικά συνεργεία παρακολουθούν τις προπονήσεις της Χάρντινγκ στο Πόρτλαντ και κατασκηνώνουν έξω από το σπίτι της Κέριγκαν. Το CBS αποκτά ρεπόρτερ που καλύπτει αποκλειστικά τη… Χάρντινγκ, έχοντας την ευθύνη να παρακολουθεί κάθε κίνησή της στο Λίλεχαμερ.
Στη Νορβηγία το καλλιτεχνικό πατινάζ γνωρίζει -για τους λάθος λόγους- πρωτοφανή δημοσιότητα, που λίγα αθλήματα έχουν χαρεί. Τετρακόσιοι δημοσιογράφοι κι εργαζόμενοι στον Τύπο συρρέουν στο προπονητικό παγοδρόμιο του Λίλεχαμερ. Ο πρωταθλητής Σκοτ Χάμιλτον παραπονείται πως «ο διεθνής Τύπος έχει μετατρέψει τους Ολυμπιακούς σε ακόμα ένα γεγονός για τα τάμπλοιντ». Η μετάδοση του σύντομου προγράμματος εξακολουθεί να έχει μια από τις υψηλότερες τηλεθεάσεις στην αμερικανική ιστορία.
Η δικαστική συνέχεια
Την 1η Φεβρουαρίου ο Γκίλοουλι αποδέχεται την πρόταση για συμβιβασμό και δέχεται να καταθέσει κατά της Χάρντινγκ. Ο Γκίλοουλι , ο Σταντ, ο Έκχερντ και ο Ντέρεκ Σμιθ, που οδηγούσε το αυτοκίνητο για τη διαφυγή τους, φυλακίζονται.
Η Χάρντινγκ αποφεύγει την περαιτέρω δίωξη και την πιθανή φυλάκιση ομολογώντας την ενοχή της, τον Μάρτιο του ίδιου χρόνου, για παρεμπόδιση της έρευνας σε βάρος των δραστών της επίθεσης. Καταδικάστηκε σε τριετή φυλάκιση με αναστολή και 500 ώρες κοινωνική εργασία, υποχρεώθηκε σε ψυχιατρική παρακολούθηση και της επιβλήθηκε πρόστιμο 160.000 δολαρίων.
Το πιο ταπεινωτικό όμως δεν ήταν αυτή η ποινή της αλλά ο διά βίου αποκλεισμός της από το άθλημα, η υποχρεωτική αποχώρησή της από την Ομοσπονδία της και, λίγους μήνες αργότερα, η αφαίρεση του τίτλου της από το πρωτάθλημα της ίδιας χρονιάς. Της απαγορεύτηκε μάλιστα η οποιαδήποτε ενασχόληση με το άθλημα είτε από τη θέση της αθλήτριας είτε από αυτή της προπονήτριας. Η αμερικανική Ομοσπονδία Καλλιτεχνικού Πατινάζ αποφάνθηκε πως η Χάρντινγκ ήξερε για την επίθεση πριν αυτή γίνει και επέδειξε «περιφρόνηση προς τη δίκαιη μεταχείριση, την ευγενή άμιλλα και την ηθική συμπεριφορά».
Η Χάρντινγκ ήταν πια persona non grata σε όλο τον χώρο του αθλήματος και ελάχιστοι αθλητές ή χορηγοί ενδιαφέρονταν να δουλέψουν μαζί της. Στην αυτοβιογραφία της με τίτλο The Tonya Tapes, το 2008, έγραψε πως ήθελε να καλέσει το FBI και να αποκαλύψει όσα γνώριζε αλλά δεν το έκανε επειδή ο Γκίλοουλι την απείλησε πως θα τη σκοτώσει ενώ πρώτα την είχε βιάσει μαζί με άλλους δύο άνδρες, τους οποίους εκείνη δεν γνώριζε. Αργότερα εκείνος άλλαξε το όνομά του και χαρακτήρισε «εντελώς γελοίους» τους ισχυρισμούς της. Ο Έκχαρντ, που επίσης άλλαξε το όνομά του μετά την αποφυλάκισή του, πέθανε το 2007 από φυσικά αίτια.
Η συνωμοσία που γίνεται ταινία
Η υπόθεση Χάρντινγκ-Κέρινγκαν εξακολουθεί να προκαλεί ενδιαφέρον ακόμα και είκοσι χρόνια μετά. Ίσως ήταν το μέγεθος του σκανδάλου, ίσως ήταν το αναπάντεχο άθλημα στο οποίο συνέβη το «χτύπημα»- ποιος να περίμενε τέτοιες συμπεριφορές στο καλλιτεχνικό πατινάζ…- ίσως ήταν και οι προσωπικότητες των γυναικών που εμπλέκονταν. Ίσως επειδή όλη η ιστορία θυμίζει σενάριο ταινίας. Και μιας και θυμίζει ταινία, το Χόλιγουντ δεν χάνει την ευκαιρία να μεταφέρει το σκάνδαλο στη μεγάλη οθόνη.
Τα γυρίσματα για την ταινία «I, Tonya» που αναφέρεται προφανώς στην Χάρντινγκ έχουν ήδη αρχίσει με την ηθοποιό Μαργκότ Ρόμπι να αναλαμβάνει να ενσαρκώσει την αθλήτρια. Τη Νάνσι Κέριγκαν θα υποδυθεί η Κέιτλιν Κάρβερ.
Η ζωή μετά
Στα σαράντα και βάλε χρόνια τους πια οι δύο γυναίκες είναι παντρεμένες με παιδιά και οι ζωές τους είναι, όπως θα περίμενε κανείς, αρκετά διαφορετικές. Έχοντας αφήσει πίσω της το καλλιτεχνικό πατινάζ, η Τόνια Χάρντινγκ το έριξε στο… μπόξινγκ, κάνοντας το επίσημο, επαγγελματικό, ντεμπούτο της το 2003. Ούτε εδώ ήταν όμως η πορεία της ανέφελη και το τέλος ήρθε πολύ γρήγορα, μόλις ένα χρόνο μετά. Η ίδια απέδωσε τη σύντομη καριέρα της στο άσθμα της.
Στην προσωπική της ζωή, η Χάρντινγκ είχε παντρευτεί τον Γκίλοουλι σε πολύ μικρή ηλικία, το 1990. Ο γάμος τους έληξε με διαζύγιο το 1993- εντωμεταξύ είχαν μαζί κι ένα σeξ tape, το οποίο πούλησαν στο Penthouse αποκομίζοντας 200.000 δολάρια ο καθένας. Tο δεύτερο διαζύγιό της ήρθε το 1995 ενώ ο τρίτος της γάμος έγινε το 2010 με τον 42χρονο Τζόζεφ Τζενς Πράις. Τον Φεβρουάριο του 2011 γέννησε τον γιο της και σήμερα ζει σε αγροτική περιοχή του Όρεγκον.
Για τη Νάνσι Κέριγκαν η συνέχεια περιλάμβανε το πατινάζ αν και όχι σε διαγωνιστικό επίπεδο. Τη δεκαετία του ’00 εμφανίστηκε στον τηλεοπτικό διαγωνισμό Skating with Celebrities κι έπαιξε κι έναν μικρό ρόλο στην ταινία Blades of Glory. Από το 2004 είχε μπει στο United States Figure Skating Hall of Fame.
Έναν χρόνο μετά τον διαγωνισμό η Κέριγκαν παντρεύτηκε τον ατζέντη της Τζέρι Σόλομον, ο πρώτος γάμος για την ίδια και ο τρίτος για εκείνον. Η αθλήτρια έγινε τρεις φορές μητέρα, το 1996, το 2005 και το 2008 και σήμερα ζει με την οικογένειά της στη Βοστώνη.
«Δεν κοιτάζω πίσω εκτός κι αν κάποιος μου τα ζητήσει» είχε πει η Κέριγκαν σε συνέντευξή της στην USA TODAY το 2014. «Αλλιώς, γιατί να το κάνω; Δέχθηκα επίθεση…».
«Έχουν περάσει είκοσι χρόνια και δεν θυμάμαι και πολλά» ήταν η απάντηση της Χάρντινγκ. «Ξέρω πως ήταν μια φρικτή εποχή για όλους τους εμπλεκόμενους. Νομίζω πως τώρα η Νάνσι κι εγώ έχουμε καλές ζωές». Και πώς το ξέρει αυτό η Χάρντινγκ για την Κέριγκαν, πώς ζει, δηλαδή, καλά; Μήπως έχουν ιδωθεί ή μιλήσει, ρωτά η εφημερίδα. «Ποτέ, όχι. Για ποιο λόγο;» απαντά εκείνη.
