Και επειδή πάντα οι ηθικοί αυτουργοί βάζουν κάποιους άλλους να παίζουν τους σκληρούς… Έτσι σφυγμομετρούν πότε είναι η πιο κατάλληλη ώρα για το τέλειο έγκλημα.
Ο σκληρός στην προκειμένη περίπτωση κύριος Σόιμπλε, έγκριτος επιστήμονας, αγκιστρωμένος στο γράμμα του νόμου, θα ερμηνεύσει και την τελεία στο πρωτόκολλο.
Πιστός εκτελεστικός λοχαγός, ούτε καν στρατηγός για να χαράζει στρατηγική, διοικεί επιβάλλοντας την υπακοή σε δόγματα πεπερασμένα και τιμωρεί με καψόνια όσους στρατιώτες δεν θέλουν ή δεν μπορούν να υπηρετήσουν το στράτευμα μην υπολογίζοντας τις ανθρώπινες απώλειες.
Στόχος ζωής του να αποδώσει έναν καλό τεχνικό έλεγχο καριέρας, που μοιραία όμως θα καταστρατηγίσει ο ίδιος, όταν ανακαλύψει πως ο ρόλος που του μοίρασαν να παίξει, είναι ο ρόλος του Ιαβέρη.
Έτσι κάνει τη δουλειά του το σύστημα. Ποτέ δεν δείχνει το αληθινό του πρόσωπο παρά μόνο τα πρόσωπα αυτών που καλούνται να κάνουν τη βρώμικη δουλειά, συνήθως έντιμων καλά καταρτισμένων, για να αποδίδουν πιο πειστικά το ρόλο τους.
Η αναλωσιμότητα αυτών των προσώπων αποτελεί και το ανταγωνιστικό τους πλεονέκτημα σε σχέση με τους έντιμους, καλά καταρτισμένους, που όμως επιπλέον διαθέτουν άποψη για αυτό που κάνουν.
Η ψυχική σχέση με το αντικείμενο της δουλειάς τους ξεκινά πραγματικά όταν αισθανθούν, ότι στην πραγματική ζωή το «απόλυτο» αποτελεί φασιστικό εργαλείο, που τους το χορήγησε δωρεάν κάποια πολιτική εταιρία που θέλησε να διαφημίσει τα προϊόντα της, και δεν μπήκαν στην διαδικασία να το κρίνουν όταν έπρεπε. Τότε ο αυτοπνιγμός ίσως και να αποτελεί λύση για τους έχοντες συνείδηση.
Έτσι η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, αν δεν συμφωνήσει σε νέο μνημόνιο, αποτελεί πάγια θέση του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας Β. Σόιμπλε, που επιστρατεύεται από το σύστημα για να ασκήσει τιμωρητικές μεθόδους, προκειμένου η Ελλάδα να υποκύψει.
Η κινδυνολογία βέβαια επειδή ακριβώς αποτελεί κινδυνολογία, φαίνεται να μην βρίσκει έδαφος στην ΕΚΤ, που όμως αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του συστήματος. Και αυτό γιατί μπορεί το σύστημα να έχει ακροβολίσει τους επιθετικούς του παίκτες, πλην όμως επειδή είναι αναλώσιμοι, μπορεί να τους αδειάσει οποιαδήποτε στιγμή χρειάζεται να αντισταθμίσει το παιχνίδι, όταν διαφαίνεται ότι ο αντίπαλος δεν είναι διατεθειμένος να υποχωρήσει…
Αν δεν υπάρξει συμφωνία και η Ελλάδα κηρύξει στάση πληρωμών μένοντας εκτός Ευρωζώνης ή καταφύγει σε δικό της εθνικό νόμισμα, θα επικρατήσει κρίση ρευστότητας με πρώτα θύματα Γαλλία, Αυστρία, Πορτογαλία.
Σύμφωνα με σχετική έκθεση της ΕΚΤ, κάτι τέτοιο θα ήταν είναι ένα σοκ στις αγορές κρατικών ομολόγων που δεν εμφανίζουν υψηλή ρευστότητα, αφού το χρηματοοικονομικό σύστημα στην Ευρωζώνη δεν είναι ενιαίο και η κατανομή των κεφαλαίων γίνεται ανά χώρα.
Και αυτό γιατί σε κάποιες από τις ευρωπαικές οικονομίες χωρίς επαρκή ρευστότητα το «ελληνικό σοκ» γρήγορα θα μεγεθυνθεί, επηρεάζοντας συνολικά χρηματοοικονομικές συνθήκες και προκαλώντας τεχνητή κρίση ρευστότητας σε όλη την ευρωζώνη, με δεδομένο μάλιστα ότι τα επιτόκια έχουν υποχωρήσει κάτω απ’ τα ιστορικά χαμηλά, ενώ φαίνεται πως οι τράπεζες δεν μπορούν πλέον να ρυθμίσουν το παιχνίδι στην αγορά.
Η πρόβλεψη της ΕΚΤ στην έκθεση αποκαλύπτει, ότι θα υπάρξει αύξηση του μέσου επιτοκίου της Ευρωζώνης κατά 50 μονάδες βάσης, ενώ οι αυξήσεις ανά χώρα θα κυμαίνονται από 2 ως 155 μονάδες βάσης. Ως οι πιο αδύναμοι κρίκοι αναγνωρίζονται τα ομόλογα της Κύπρου, της Ελλάδας, της Ουγγαρίας και της Πορτογαλίας.
Σε ότι αφορά τις αγορές μετοχών, το σοκ ανά αγορά θα ποικίλει από -1,5% ως -25%. Η ΕΚΤ περιμένει το μεγαλύτερο αρνητικό αντίκτυπο σε Αυστρία, Γαλλία, Ελλάδα και Πορτογαλία. Κατά μέσο όρο σε όλη την Ευρώπη η αγορά θα υποχωρήσει σε ένα τέτοιο σενάριο κατά 12%.
Ο αμερικανικός οίκος Goldman Sachs από την άλλη μεριά, σε μια έκθεση που παρουσιάζει ακριβώς την επόμενη της έκθεσης της ΕΚΤ, προβλέπει χάος και συνθήκες πολεμικές στην Ευρώπη, αν δεν υπάρξει συμφωνία Ελλάδας-δανειστών.
Ήδη η Ευρωζώνη αντιμετωπίζει προβλήματα δανεισμού, με τα ομόλογα των χωρών της να έχουν αρχίσει να μολύνονται από την ελληνική κρίση και αν δεν υπάρξει συμφωνία θα αιμορραγήσει η παγκόσμια οικονομία…
Πιο συγκεκριμένα στην έκθεση αναφέρεται ότι παραμένει η υψηλή μεταβλητότητα στα ομόλογα της Ευρωζώνης, αλλά το ανησυχητικό είναι ότι έχει αρχίσει να μεταδίδεται και στους τίτλους άλλων χωρών της περιφέρειας, η δυσχέρεια στο δανεισμό μέσω ομολόγων.
Η συσχέτιση μεταξύ των ελληνικών 10ετών με τα αντίστοιχα Ιταλίας, Ισπανίας και Πορτογαλίας έχει αυξηθεί μετά το Μάρτιο και θα συνεχίσει να αυξάνεται καθώς οι διαπραγματεύσεις θα συνεχίζονται.
Η προκαταρκτική συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και δανειστών τον Ιούνιο, θα οδηγήσει σε εκταμίευση επαρκών πόρων για να πληρωθεί το ΔΝΤ και θα ανοίξει το δρόμο για την επόμενη φάση των διαβουλεύσεων που θα ολοκληρωθούν το Φθινόπωρο.
Αν δρομολογηθούν οι πληρωμές προς το ΔΝΤ και μεταβιβαστούν οι υποχρεώσεις της Ελλάδας προς την ΕΚΤ στον επίσημο τομέα, τότε η προκαταρτική συμφωνία θα αποτελέσει την μετάβαση για να βρεθεί μόνιμη λύση στο πρόβλημα που αποτελεί η απομείωση του ελληνικού χρέους, έτσι ώστε να καταστεί βιώσιμο.
Η συνηγορία των κοινοβουλίων των υπόλοιπων χωρών της Ευρωζώνης θα έρθει ομαλά τότε και θα δείξει τον ασφαλή δρόμο για να λύσει τα προβλήματά της η Ευρώπη.
Και αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να έχουν οι σωστές διαπραγματεύσεις, όσο επώδυνες κι αν είναι, την απομείωση του χρέους. Μόνο έτσι μπορεί η Ελλάδα να δημιουργήσει αναπτυξιακό μέλλον και θα ωφελεί να παραμένει στην Ευρώπη. Οι υπόλοιπες απειλές εντός και εκτός της χώρας αποτελούν συζητήσεις της γειτονιάς για να καμφθεί το λαικό αίσθημα.
Στην Ελλάδα όμως αυτό δεν τιθασεύεται…
