Πολλοί φίλοι και καλοί σύντροφοι με ρωτούν τι να κάνουμε στις προσεχείς εκλογές της 25ης Γενάρη και γιατί.
Είναι λογικό, με την πολυδιάσπαση και το φυγοκεντρισμό των δυνάμεων του σοσιαλιστικού χώρου, να υπάρχει, και μάλιστα έντονα, αυτός ο προβληματισμός, αφού οι ιστορικές αναμνήσεις, από τους αγώνες των τελευταίων δεκαετιών, ανακατεύονται με κοινωνικές αναγκαιότητες, συναισθήματα και πολιτικές σκέψεις.
Η κρισιμότητα της εκλογικής αναμέτρησης επιβάλει στον καθένα πολίτη την ενεργό συμμετοχή και την υποχρέωση να πάρει, με τη ψήφο του, θέση στο διακύβευμα της αναμέτρησης.
Ιδιαίτερα όμως για όσους εμπιστεύθηκε ο Λαός και τους έδωσε εντολή να τον εκπροσωπήσουν στο εθνικό κοινοβούλιο, αποτελεί, πέρα από υποχρέωση και καθήκον να τοποθετηθούν όχι μόνο στην κάλπη αλλά και δημόσια πριν τις εκλογές.
Ανταποκρινόμενος σε αυτό το καθήκον αλλά και στις ερωτήσεις των καλών μου φίλων, παλαιών συναγωνιστών και συντρόφων δημοσιοποιώ τις απόψεις – θέσεις μου.
Βιώνουμε εδώ και 5 χρόνια τώρα τα πολλαπλά αδιέξοδα της ασκούμενης βίαιης προσαρμογής στις απαιτήσεις ενός προγράμματος νεοφιλελεύθερης κατεύθυνσης και συντηρητικής – διαπλεκόμενης εκτέλεσης.
Βιώνουμε τον φαύλο κύκλο της λιτότητας, την ύφεση και αποδιάρθρωση των παραγωγικών δομών και των επιχειρήσεων και τη κατάργηση-ακύρωση των κοινωνικών δικαιωμάτων, που με αγώνες κατακτήσαμε τις προηγούμενες δεκαετίες.
Η αποτυχία του «μνημονιακού μονόδρομου» επιβεβαιώθηκε πλήρως ,όχι μόνο από την συνεχιζόμενη- για έκτη χρονιά- ύφεση, την απώλεια του 25% και πλέον του ΑΕΠ, την καλπάζουσα ανεργία, την βίαιη φτωχοποίηση της μεγάλων τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας και την συνακόλουθη κοινωνική πόλωση, αλλά και από την ουσιαστική κατάρρευση της συγκυβέρνησης και την επίσπευση των εκλογών.
Μεγάλα αδιέξοδα βιώνει και η Ευρώπη αφού η κρίση και η μονόπλευρη, ιδεοληπτική και δογματική αντιμετώπισή της, οδηγεί σε εκτροπές από την Ευρωπαϊκή Συνθήκη, διευρύνει τις ανισότητες, υποσκάπτει το Ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο και τέλος υπονομεύει τους δημοκρατικούς θεσμούς.
Παρεπόμενο όλων αυτών ήταν η διάσπαση, έως διάλυση , του άλλοτε κραταιού σοσιαλιστικού χώρου, αφού το ΠΑΣΟΚ μεταλλάχθηκε πολιτικά και ιδεολογικά, ενώ με την στρατηγική επιλογή να αποτελέσει βασικό συγκυβερνήτη της Δεξιάς, μετετράπη σε κεντροδεξιά συνιστώσα της κυβέρνησης Σαμαρά.
Κάτω από τις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί και με δεδομένη την κοινωνική και πολιτική πόλωση, η ανασυγκρότηση του σοσιαλιστικού χώρου θα συντελεστεί μόνο μέσα από τη ριζοσπαστική αναγέννηση της χαμένης αξιακής του ταυτότητας, τη ρήξη με τον νεοφιλευθερισμό, τη χάραξη διαχωριστικών γραμμών από τη συντήρηση, την δημιουργική σύγκληση με τα προοδευτικά κινήματα και την Αριστερά, σε σχέση με τις νέες συνθήκες που αντιμετωπίζει η Χώρα μας ,το νέο καταμερισμό εργασίας που επιφυλάσσουν οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις στην ευρύτερη περιοχή και τις κοινωνικές ανάγκες που έχουν διαμορφωθεί.
Η προσπάθεια αυτή δεν πρέπει να συντελεστεί σε πεδίο προσωπικών επιδιώξεων ούτε να αποτελέσει άλλοθι για την ασκούμενη πολιτική και προπαντός ανάχωμα (δεδομένου και του εκλογικού νόμου) στην αναγκαία Αλλαγή Πορείας της Χώρας.
Πιστεύω επομένως ότι το διακύβευμα των εκλογών είναι καθαρό και ισχυρό.
Αφορά την αλλαγή πορείας της χώρας στη βάση ενός προοδευτικού-πατριωτικού σχεδίου κοινωνικής-παραγωγικής και αναπτυξιακής ανασυγκρότησης της Χώρας.
Απαιτεί σθεναρή διαπραγμάτευση στις Βρυξέλλες, τώρα που πληθαίνουν οι φωνές για την ανάγκη αναθεώρησης της ασκούμενης πολιτικής.
Προϋποθέτει ισχυρή Λαϊκή εντολή, στρατηγική για ευρωπαϊκές συμμαχίες, αποφασισμένη και υπεύθυνη νέα Ελληνική Κυβέρνηση, επίσης υπέρβαση ξεπερασμένων τακτικών που θυμίζουν σκαντζόχοιρο και την ανάπτυξη ενός Παλλαϊκού Προοδευτικού Μετώπου τόσο για την ανατροπή της ασκούμενης πολιτικής όσο, κυρίως, την Οικοδόμηση της Ελλάδας του μέλλοντος μας, με παρουσία παντού, στις κοινωνικές-πολιτικές διεργασίες, τα κινήματα και τους θεσμούς.
Για όλους αυτούς τους λόγους συμπαραττάσομαι στις εκλογές με τον ΣΥΡΙΖΑ διατηρώντας όμως τις απόψεις μου.
Νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα αποδειχθεί καταλύτης σε διεργασίες που θα επιτρέψουν και την ανασυγκρότηση του σοσιαλιστικού χώρου.
Θα είμαι παρών στις προσπάθειες που πρέπει ν΄ αναληφθούν κυρίως από στελέχη και τη Νεολαία που συμμερίζονται αυτές τις απόψεις και αγωνιούν, σε μεγαλύτερο ίσως βαθμό, για το μέλλον που τους ανήκει.
