Μεταφράζω από το λινκ:
https://wikiislam.net/wiki/Allahu_Akbar
«Αν και η φράση «Allahu Akbar» (الله أكبر) είναι μια κοινή έκφραση, που οι Μουσουλμάνοι τη χρησιμοποιούν σε διάφορες περιστάσεις, συμπεριλαμβανομένης της Salah (οι υποχρεωτικές 5 προσευχές καθημερινά)… έχει ευρύτατα ταυτιστεί πλέον με τους Μουσουλμάνους εκείνους που τη φωνάζουν ως απόδειξη της σχέσης τους με τους Τζιχάντ».
Μπορεί, βέβαια, εδώ να χρυσώνουν το χάπι οι Μουσουλμάνοι καθηγητές, αλλά ο Πορφυρογέννητος, όπως είδαμε, ήταν σαφής: επρόκειτο εξαρχής για μια πολεμική ιαχή και για τίποτε άλλο.
Συνεχίζουμε:
«Πολλοί ισχυρίζονται ότι (η έκφραση αυτή) αποτελεί απλά τη μετάφραση από τα Αραβικά της πρότασης: ‘Ο Θεός είναι μεγάλος’. Ο ισχυρισμός ότι: ‘Αλλάχ είναι απλούστατα η αραβική λέξη για τον Θεό’ δεν ευσταθεί. Γεγονός είναι ότι ο ‘Θεός’ στα αραβικά είναι ‘Ιλάχ’ και όχι ‘Αλλάχ’.»
Δεν τα λέω εγώ, οι Μουσουλμάνοι καθηγητές τα λένε! «Ιλάχ» είναι ο Θεός εν γένει στα αραβικά, Αλλάχ είναι… κάτι άλλο! Και συνεχίζει το κείμενο στην ιστοσελίδα πιο κάτω:
«Αλλάχ δεν είναι το γενικό περί Θεού όνομα στα αραβικά, αλλά η ονομασία της Ισλαμικής Θεότητας».
Προχωράμε για να δούμε και το «Ακμπάρ»:
«Ισχυρίζονται (οι Δυτικοί) ότι ‘Άκμπαρ’ σημαίνει ‘μεγάλος’. Γεγονός είναι ότι η λέξη μεταφράζεται ως ‘μείζων’ (μεγαλύτερος) και όχι ‘μεγάλος’. Μεγάλος = كبير (Kebir – Κεμπίρ). Μεγαλύτερος = أكبر (Akbar – Ακμπάρ).»
Θυμηθείτε ότι αρχικά το έλεγαν «Κουμπάρ» (Κουβάρ), χωρίς το –α, που αποτελούσε την κατάληξη του «ου» > «ουά»…
Και συμπεραίνει πιο κάτω ο συντάκτης του κειμένου στην ιστοσελίδα wikiislam:
«Άλλάχ’ δεν είναι απλά η αραβική λέξη για τον Θεό, αλλά η ονομασία της Θεότητας την οποία επέλεξε το Ισλάμ και ‘Ακμπάρ’ δε σημαίνει ‘μεγάλος’, αλλά ‘μεγαλύτερος’. Από ποιον; Η απάντηση είναι: ο Αλλάχ είναι μεγαλύτερος από οποιονδήποτε Θεό τυχαίνει να πιστεύετε εσείς οι άλλοι.»
Βοηθός στη συνέχεια της ανάλυσής μας και της διερεύνησης σχετικά με το εάν υπάρχει περαιτέρω βάση στην παλαιά (και άγνωστη για τους πιστούς του Ισλάμ) ταύτιση Αλλά(χ) – Αφροδίτης, την οποία επικαλείται ο Γεώργιος Μοναχός, θα είναι τώρα μια σχετική αναφορά από το βιβλίο «Moon-o-theism» -κάτι σαν «Σεληνο-μονοθεϊσμός» ως λογοπαίγνιο στην αγγλική- (τομ. II), του μελετητή του Ισλάμ και συγγραφέα Yoel Natan.
Από το βιβλίο του θα δούμε κάποια αποσπάσματα και θα τα σχολιάσουμε. Μικρά βιογραφικά όλων των μελετητών ή άλλων προσώπων που αναφέρονται εντός του κειμένου θα βρείτε στο τέλος του άρθρου:
«Από τα γραπτά του Masudi, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ο κύβος της Κάαμπα, χωρίς να συμπεριλάβουμε το σε σχήμα ημισελήνου τείχος Hateem*, είναι ο ναός ενός ηλιακού Θεού. Οι καθηγητές του Μεσαίωνα το γνώριζαν, επειδή είχαν πάει στη Hajj (τον ιερό τόπο προσκυνήματος) και είχαν διαβάσει για τη Makka (Μέκκα). Οι πληροφορίες του Masudi, καταδεικνύουν επίσης ότι ο Οίκος της Πέτρας είναι ο ναός μιας σεληνιακής θεότητας, όπως μαρτυρεί και το οκταγωνικό σχήμα του».
* Αναφέρεται συνήθως ως Hijr-Ismail (Η πέτρα του Ισμαήλ, του γιου του Αβραάμ). Είναι ένα χαμηλό και σε σχήμα ημισελήνου τείχος, μέρος της Κάαμπα, το οποίο κάποιοι θεωρούν ως τάφο του Ισμαήλ και της μητέρας του Άγαρ.
Η Μέκκα, η ιερότερη πόλη των Μουσουλμάνων σήμερα, υπήρξε μια σημαντική πόλη ήδη από την προϊσλαμική εποχή, την οποία εποχή οι Μουσουλμάνοι χαρακτηρίζουν ως «τζαχιλίγια»: εποχή της άγνοιας. Μία από τα ίδια, όπως όλοι οι Μονοθεϊστές.
Πριν να έρθει ο εκάστοτε εκλεκτός τους, ο κόσμος δε γνώριζε τίποτα… Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης αναφέρει τη Μέκκα ως λατρευτικό κέντρο –ήδη από τότε!- όλων των αραβικών φυλών!
Το σημερινό προσκύνημα των Μουσουλμάνων στη Μέκκα, που δεν είναι ισλαμικής επινόησης βεβαίως, ονομάζεται «Χατζ» (Hajj) και όσοι πάνε στη Μέκκα παίρνουν την ονομασία «Χατζής». Επ’ αυτού ουδέν σχόλιον…Δείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα
