Η προκήρυξη των εκλογών επαναφέρει στο προσκήνιο το βασικό πολιτικό ερώτημα που πρέπει να απαντήσει ο ελληνικός λαός:
Ο δρόμος που υποδεικνύουν τα μνημόνια και με συνέπεια ακολουθούν οι κυβερνήσεις της χώρας από το 2010 μέχρι σήμερα είναι ο σωστός ή πρέπει να αλλάξει;
Απάντηση σ αυτό το ερώτημα δίνουν με τον έναν (σαφή) ή τον άλλο (υπονοούμενο) τρόπο όλες οι πολιτικές δυνάμεις που διεκδικούν την ψήφο μας στις 25 του μηνός: Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ υποστηρίζουν όχι μόνο ότι όλα έχουν γίνει καλώς αλλά προσθέτουν επίσης ότι δεν υπάρχει και άλλος διαφορετικός δρόμος.
Ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος μας δηλώνουν με τον τρόπο τους και τα προσωπικά κόμματα των κυρίων Στ. Θεοδωράκη και Γ. Παπανδρέου, τα οποία πίσω από την κριτική για την μη ορθολογική λειτουργία του συστήματος είναι έτοιμα να το υποστυλώσουν…
Από την άλλη μεριά ο ΣΥΡΙΖΑ που εμφανίζεται πια ως ο άλλος πόλος που διεκδικεί την εξουσία, σε επίπεδο διακηρύξεων τουλάχιστον υπογραμμίζει ότι δεν έγιναν όλα καλά και πως υπάρχει, όχι ένας άλλος δρόμος (έξω από ΕΕ, ευρώ ΝΑΤΟ κλπ) αλλά μια διαφορετική δυνατότητα διαχείρισης των πραγμάτων.
Οι πολιτικές δυνάμεις (όπως το ΚΚΕ) που έχουν μια καθαρά διατυπωμένη αντίληψη για τον άλλο δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει η χώρα έξω από την ΕΕ και τους λοιπούς ιμπεριαλιστικούς σχηματισμούς εξακολουθούν να μην μπορούν να προωθήσουν της ατζέντα τους στο κεντρικό πολιτικό παιχνίδι.
Κάπως έτσι, αυτό που εμφανίζεται σαν το δίλημμα των επικείμενων εκλογών είναι: Τσίπρας (που δεν μπορεί να συνεργαστεί με κανέναν) ή κάποιον από τους Σαμαρά- Βενιζέλο- Παπανδρέου- Θεοδωράκη που μπορούν μια χαρά να τα βρουν για να σώσουν την πατρίδα;
Τι θα πράξει και τι όχι ο ΣΥΡΙΖΑ απ όσα λέει, υπόσχεται ή διακηρύττει είναι μια άλλη συζήτηση η οποία δεν μπορεί—προφανώς—να γίνει αυτήν τη στιγμή. Ο καθ ένας ανάλογα με την κρίση του, τη λογική και την πολιτική του προσέγγιση μπορεί να αποτιμήσει τα υπεσχημένα και να εμπιστευτεί ή όχι το σημερινό κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Όμως, πέρα από τις υποσχέσεις (του ΣΥΡΙΖΑ) , υπάρχουν και τα πεπραγμένα(της συγκυβέρνησης) , τα οποία προφανώς θα ληφθούν υπόψη απ τον καθένα που προσεγγίζει την κάλπη.
Ωφέλιμο είναι λοιπόν να συνοψίσουμε κάποια από τα πεπραγμένα των κομμάτων που κυβερνούν τη χώρα από το 1974 μέχρι και σήμερα, την οδήγησαν στην καταστροφή και εξακολουθούν να θέλουν να την ….σώσουν. Αυτά, τα πεπραγμένα, περιγράφουν και την πολιτική άποψη που συμμερίζονται οι νεόκοποι (Θεοδωράκης) ή επανεμφανιζόμενοι (Παπανδρέου) σωτήρες, σύμφωνα με την οποία δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Ας ρίξουμε λοιπόν μια γρήγορη ματιά με την βοήθεια των αριθμών:
Τι έχει γίνει
♦ Το 2013 το ΑΕΠ της χώρας ήταν μειωμένο σε σχέση με το 2008 κατά 64,7 δις ευρώ, ή ποσοστό 26,2%. Τόσο το ποσοστό όσο και η διάρκεια της ύφεσης είναι πρωτοφανή για το δυτικό κόσμο κατά τη μεταπολεμική περίοδο.
♦Το ίδιο διάστημα οι αμοιβές εξαρτημένης εργασίας περικόπηκαν κατά 23,1 δις ευρώ ή ποσοστό 28%,
♦η καταναλωτική δαπάνη των νοικοκυριών μειώθηκε κατά 35,8 δις ευρώ ή ποσοστό 22,2%.
♦οι επενδύσεις, αυτές μειώθηκαν κατά 37 δις ευρώ ή ποσοστό 64,4%.
Έχει ενδιαφέρον, να υπογραμμίσουμε πώς διαμορφώθηκαν τα ίδια μεγέθη τογ’ τρίμηνο του 2014 σε σύγκριση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2008, για το οποίο η κυβέρνηση πανηγύρισε δεόντως την ‘’επιστροφή στην ανάπτυξη’’ και μας κορόιδευε ότι είναι έτοιμη να καταργήσει τα μνημόνια.
♦Το ΑΕΠ εμφανίζεται μειωμένο κατά 15,9 δις % ή ποσοστό 26,1%.
♦Η καταναλωτική δαπάνη των νοικοκυριών μειώθηκε κατά 8,5 δις ευρώ ή 20,8%.
♦Μειωμένες κατά 63,3% ή 8,6 δις ευρώ ήταν οι επενδύσεις.
♦Οι αμοιβές εξαρτημένης εργασίας εμφανίζονται μειωμένες κατά 5,9 δις ευρώ ή 28,3%.
Πως η χώρα έφτασε ως εδώ
Οι αριθμοί (και πάλι) το περιγράφουν με σαφήνεια. Σύμφωνα, λοιπόν με αυτούς τους αριθμούς:
Από το 2000 μέχρι το 2014 η χώρα πλήρωσε:
♦ σε τόκους 154,1 δις. ευρώ
♦Σε χρεολύσια 654,1 δις ευρώ
Και δανείστηκε 943,4 δις ευρώ
Από το 1980 μέχρι το 2014 η χώρα πλήρωσε:
♦Σε τόκους 255,0 δις ευρώ
♦Σε χρεολύσια 910,0 δις ευρώ
Και δανείστηκε 280,0 δις ευρώ
Με πιο απλά λόγια: Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, τα κόμματα που κυβέρνησαν από το 1980 και κυβερνούν και σήμερα τη χώρα υπό την ηγεσία Σαμαρά- Βενιζέλου διασφάλισαν στους δανειστές όλα αυτά τα χρόνια έναν τζίρο πάνω από 1 τρισεκατομμύριο ευρώ!
Που πάμε;
Για τα κόμματα της συγκυβέρνησης η απάντηση είναι απλή: πάμε εκεί που οι δανειστές μας υποδεικνύουν . Μάλιστα η συνέχιση αυτής της πολιτικής που λεηλατεί τη χώρα έχει ήδη προσδιοριστεί στις λεπτομέρειές της καθώς, σύμφωνα με σημείωμα της τρόικας προς το Eurogroup οι κύριοι Σαμαράς- Βενιζέλος και η κυβέρνησή τους έχουν ήδη δεσμευτεί ανάμεσα σε άλλα και για για:
1. επιπρόσθετα μέτρα 1+1 δις, μέσα στο 2015-01-04
2. αύξηση στο ΦΠΑ δηλαδή ανατιμήσεις σε τρόφιμα, ρεύμα, ύδρευση, βιβλία, περιοδικά, εισιτήρια Μέσων Μαζικής Μεταφοράς και θεάτρου
3. αλλαγές στη ρύθμιση για τα ληξιπρόθεσμα
4. κατάργηση του ΕΚΑΣ
5. επιτάχυνση ιδιωτικοποιήσεων
6. αύξηση του συντελεστή ΦΠΑ για τα ξενοδοχεία από το 6,5% στο 13%,
7. περισσότερες κατασχέσεις
Τι θα γίνει;
Σε έναν κάποιο (μεγάλο) βαθμό η κάλπη της 25ης Ιανουαρίου θα υποδείξει το όριο αντοχής του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος και την ικανότητά του να αναδιαμορφωθεί. Στην περίπτωση που ο «σοφός λαός» επιλέξει να ενισχύσει το σύστημα ΝΔ- ΠΑΣΟΚ με τα υποστυλώματα που προσφέρουν οι κύριοι Θεοδωράκης και Παπανδρέου θα χαθεί μια ευκαιρία να δούμε αν υπάρχει άλλος δρόμος πέραν τούτου της καταστροφής τον οποίο πειθήνια ακολουθούμε…
