Η εντολή του Βλαντίμιρ Πούτιν και πώς αποφεύχθηκε η σύγκρουση στο παρά πέντε
H εντολή δόθηκε από τον πρόεδρο Πούτιν προσωπικά: «Πρέπει να υπερασπιστούμε το κύρος της Ρωσίας ως μιας μεγάλης ναυτικής δύναμης, που έχει στόχο τη διατήρηση της στρατηγικής σταθερότητας στον κόσμο και την ενίσχυση της εθνικής της επιρροής».
Αποδέκτης της εντολής ήταν ο ρωσικός στόλος που σταθμεύει στη Μεσόγειο και βρίσκεται σε ψυχρή αντιπαράθεση με το ΝΑΤΟ από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος στην Ουκρανία.
Για τη Μόσχα, το θέμα είναι ζωτικής σημασίας: Τα πλοία της πρέπει να αποδείξουν ότι ελέγχουν την πρόσβαση στον Βόσπορο και, την ίδια στιγμή, ότι καθορίζουν τις κινήσεις της Ατλαντικής Συμμαχίας στους αποφασιστικούς ναυτικούς διαύλους. Κάτω από αυτό το πρίσμα, γράφει η ιταλική εφημερίδα Repubblica, ξεκίνησε στις 20 Ιουλίου η επιχείρηση
Μια επίδειξη δύναμης χωρίς προηγούμενο, αφού ούτε επί Ψυχρού Πολέμου δεν είχαν γίνει τόσο επικίνδυνοι ελιγμοί. Μια προσπάθεια να παρεμποδιστoύν οι κινήσεις του αμερικανικού αεροπλανοφόρου «Truman», που παραλίγο να οδηγήσει σε σύγκρουση.
Η ιταλική εφημερίδα υποστηρίζει ότι η ρωσική επιχείρηση αποκαλύφθηκε από τη Ship Yard Naval Consultancy (η οποία αναλύει δεδομένα από εμπορικούς δορυφόρους) και επιβεβαιώθηκε από επίσημες πηγές. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της λοιπόν, το ρωσικό αντιτορπιλικό «Tributs» διέσχισε εκείνη την ημέρα τα Στενά του Οτράντο και κατευθύνθηκε βόρεια, αγκυροβολώντας μπροστά στις ακτές του Αμπρούτσο, που ήταν γεμάτες κόσμο λόγω των θερινών διακοπών.
«Σαν κοπάδι λύκων που επιτίθενται στη λεία τους»
Δεν ήταν μόνο. Συνοδευόταν από το καταδρομικό «Varyag», με τις συστοιχίες πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς P-1000 Vulcan, που στάθμευε στο Σαλέντο, εποπτεύοντας την κύρια είσοδο στην Αδριατική. Στην «παρέα» συμμετείχε και ένα τρίτο πλοίο, το κατασκοπευτικό «Vasily Tatishchev», με στόχο τη μελέτη της «ηλεκτρονικής απάντησης» του ΝΑΤΟ σε αυτή την πρόκληση.
Από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος στην Ουκρανία, ο ρωσικός στόλος δεν είχε εισέλθει ξανά στην Αδριατική. Τα ρωσικά πλοία είχαν παρακολουθήσει πολλές φορές από κοντά τις ασκήσεις του ΝΑΤΟ, φτάνοντας ως τις ακτές της Καλαβρίας, δεν είχαν τολμήσει όμως να παρεμποδίσουν τις κινήσεις του «Truman», που τους τελευταίους μήνες ταξιδεύει από τη Σικελία προς την Αδριατική και αντιστρόφως.
Σύμφωνα με τη ρωσική προπαγάνδα, τα τρία προαναφερθέντα πλοία λειτουργούν «σαν κοπάδι λύκων που επιτίθενται στη λεία τους», κινούνται με ταχύτητα τρεις φορές μεγαλύτερη από εκείνη του φωτός και μπορούν να πλήξουν τους στόχους τους από απόσταση 500 χιλιομέτρων.
Μακρά και σιωπηλή μάχη
Η επιχείρηση του ρωσικού Ναυτικού – συνεχίζει η Repubblica – προκάλεσε μια μακρά και σιωπηλή μάχη, όπου οι διοικητές του ΝΑΤΟ θέλησαν να δείξουν στους Ρώσους ότι δεν θα τους παραδώσουν τον έλεγχο ανάμεσα στην Αδριατική και το Ιόνιο Πέλαγος. Τις τελευταίες ημέρες του Ιουλίου, έτσι, το «Varyag» (δίδυμο του «Moskva», που βυθίστηκε από τους Ουκρανούς στις 14 Απριλίου) βρέθηκε σε απόσταση μικρότερη των 100 χιλιομέτρων από το αμερικανικό καταδρομικό «Forrest Sherman».
Οι Ρώσοι βρίσκονταν στην πλευρά της Αδριατικής και οι Αμερικανοί στην πλευρά του Ιονίου. Λίγο νοτιότερα βρισκόταν το «Truman», με 60 βομβαρδιστικά αεροσκάφη F-18 Hornet και συνοδεία μία μοίρα του ΝΑΤΟ (τη Standing Maritime Group Two), όπου μετείχαν αμερικανικά, ιταλικά, ισπανικά, τουρκικά και ελληνικά πολεμικά πλοία. Στις 25 Ιουλίου, τα πλοία αυτά σχημάτισαν ένα τετράγωνο γύρω από το «Truman».
Εξι ημέρες αργότερα, ένα από τα μεγαλύτερα κατασκοπευτικά drones των ΗΠΑ, το Global Hawk, που αναχωρεί καθημερινά από τη Σιγκονέλα και κατευθύνεται στη Βόρεια Θάλασσα για να παρακολουθήσει τον πόλεμο στην Ουκρανία, πραγματοποίησε για ώρες περιπολίες πάνω από μια συγκεκριμένη περιοχή του Ιονίου Πελάγους, την ίδια περιοχή όπου περιπολούσαν στη συνέχεια για τρεις ημέρες ιταλικά αεροπλάνα Ρ72.
Είναι άγνωστο πού βρίσκονται σήμερα τα ρωσικά πλοία. Σύμφωνα πάντα με την ιταλική εφημερίδα, ιταλικά αναγνωριστικά αεροσκάφη επανέλαβαν πρόσφατα τις περιπολίες στα ύδατα μεταξύ Καλαβρίας και Ελλάδας. Πριν από λίγες ημέρες, επίσης, έγινε γνωστό ένα στρατηγικό έγγραφο του Κρεμλίνου που επαναλαμβάνει τη σημασία των θαλασσίων διαύλων της Ανατολικής Μεσογείου για το «εθνικό συμφέρον» της Ρωσίας.
