Δεν του κάνει το χατίρι ο Καραμανλής του Σαμαρά
Κακοστημένη επικοινωνιακή παράσταση από το Μαξίμου που ήθελε τον Καραμανλή… ψηφοσυλλέκτη για την Προεδρία!
Του ΑΙΜΙΛΙΟΥ ΛΙΑΤΣΟΥ
Η παράσταση Σαμαρά με την πρόσκληση στον Καραμανλή να βρεθούν σε δημόσιο χώρο προκειμένου να φανεί ότι έχει τη στήριξη του πρώην πρωθυπουργού κατέληξε σε παταγώδη αποτυχία. Για τους εξής τρεις λόγους:
Πρώτον δεν απέσπασε από τον Κώστα Καραμανλή τη στήριξη που θα ήθελε, στην έκταση που την επεδίωκε.
Δεύτερον δεν μπόρεσε να πάρει τη διαβεβαίωσή του ότι θα συμβάλει στην προσπάθεια συγκέντρωσης των 180 βουλευτών για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας ώστε να μη γίνουν εκλογές και να παραμείνει ο Αντώνης Σαμαράς, ακόμη, στη θέση του πρωθυπουργού. Είναι περισσότερο από σαφές ότι ο Κώστας Καραμανλής έχει ένα πρόσθετο λόγο να μην θέλει να εμπλακεί το όνομά του στην άγρα ψήφων –διότι περί αυτού πρόκειται– μετά μάλιστα τα όσα έχουν γραφεί για προσπάθειες εξαγοράς βουλευτών
Τρίτον ο Σαμαράς, σύμφωνα με πληροφορίες δεν τόλμησε να του θίξει δύο καίρια ζητήματα που τον «καίνε» αυτή τη στιγμή, όπως είναι η συμμετοχή του Κώστα Καραμανλή στα ψηφοδέλτια της ΝΔ στις προσεχείς εκλογές καθώς και η πιθανότητα να αποδεχόταν πρόταση του Σαμαρά να είναι υποψήφιος για την Προεδρία της Δημοκρατίας, ώστε να εξασφαλίσει μετά βεβαιότητος την υπερψήφοσή του και την αποφυγή πρόωρων εκλογών.
Πρόσκληση σε παράσταση
Η τηλεφωνική πρόσκληση για το γεύμα ήταν, βεβαίως αναπάντεχη και πάντως ήταν πρωτοβουλία του ίδιου του πρωθυπουργού, υπό την πίεση και το άγχος που του δημιουργούν οι δημοσκοπήσεις και η αποκαλυπτόμενη, μέσω αυτών, οργή της κοινωνίας. Ζήτησε λοιπόν τη συμπαράσταση του πρώην πρωθυπουργού, αλλά με ένα κουτοπόνηρο τρόπο, δεδομένου ότι δεν ήταν βέβαιος ότι θα είχε τη στήριξη που ζητούσε. Κι αυτό διότι έχουν, βεβαίως, περιέλθει σε γνώση του Σαμαρά οι απόψεις Καραμανλή για την πολιτική που ακολουθεί ως πρωθυπουργός, αλλά και για τις αιχμές και τους υπαινιγμούς που με κάθε ευκαιρία αφήνει το πρωθυπουργικό περιβάλλον ή υπουργοί (Στουρνάρας πριν μετατεθεί στην Τράπεζα της Ελλάδος) για την οικονομική πολιτική της διακυβέρνησης Καραμανλή και το χρέος.
Απεφάσισε λοιπόν, γνωρίζοντας ενδεχομένως την αναποτελεσματικότητα της προσέγγισης που θα έκανε στον Καραμανλή, να δημιουργήσει την εντύπωση προς τα έξω –και προς τους ψηφοφόρους της ΝΔ που την έχουν εγκαταλείψει αλλά και προς τους βουλευτές του κόμματος, εν όψει της προεδρικής εκλογής– ότι τίποτε αρνητικό δεν σκιάζει τις σχέσεις τους και ότι αντιθέτως έχει τη στήριξη του πρώην πρωθυπουργού. Πώς θα μπρούσε να γίνει αυτό καλύτερα; Με μία δημόσια εμφάνιση τετ α τετ και των δύο, σύμφωνα με εισηγήσεις των συνεργατών του στο Μαξίμου. Γι’ αυτό και πρότεινε τη δημόσια παρουσία και των δύο. Είναι ενδεικτικό μάλιστα ότι εντελώς «τυχαία», υποτίθεται, το διπλανό τραπέζι ήταν κλεισμένο από ανώτατο δημοσιογραφικό στέλεχος του ΔΟΛ, που είχε πάει προφανέστατα ειδοποιημένο από το Μαξίμου.
Επεσε στην παγίδα
Το λάθος του Κώστα Καραμανλή είναι ότι έπεσε στην παγίδα της συγκεκριμένης πρόσκλησης και δεν αντέταξε ότι θα μπορούσαν να συναντηθούν ιδιωτικώς σε κάποιο διαμέρισμα, όπως έχει συμβεί στο παρελθόν. Έτσι και δεν θα μπορούσαν –μια και θα συναντούσε τον πρωθυπουργό– να τον κατηγορήσουν από το Μαξίμου, μέσω των γνωστών διαρροών, ότι υπονομεύει την παράταξη και, επιπλέον δεν θα συμμετείχε στην παράσταση που ήθελε να δώσει ο Αντώνης Σαμαράς.
Βεβαίως η συζήτηση δεν είχε την εξέλιξη που θα ήθελε ο πρωθυπουργός δεδομένου ότι ο Καραμανλής περισσότερο άκουγε τα όσα του έλεγε ο Σαμαράς και λιγότερο συμμετείχε στη συζήτηση αρκούμενος είτε σε απλή συγκατάνευση είτε σε…απλανή παρατήρηση του συνομιλητού του! Με αποκορύφωμα βεβαίως το ότι απέφυγε να εγκλωβισθεί σε μία κατηγορηματική διαβεβαίωση ότι μπορεί να βοηθήσει στην εξασφάλιση για λογαρασμό του Σαμαρά των 180 βουλευτών για την εκλογή Προέδρου. Είναι δε ενδεικτικό της εξέλιξης της συζήτησης το γεγονός ότι μετα βίας υπερέβη την μία ώρα η συνάντηση. Αρκεί να θυμίσουμε χάριν σύγκρισης ότι ο Αβραμόπουλος ενημέρωνε τον Τσίπρα επί τρεισήμισι ώρες!!
Αρνείται να εγκλωβιστεί
Έτσι το σχέδιο του Μαξίμου να εγκλωβίσει τον Κώστα Καραμανλή σε μία ένθερμη στήριξη στο πρόσωπο
του Σαμαρά αποτυγχάνει καθώς μετά την άνευ ουσίας δημόσια πρωθυπουργική παράσταση για την προεδρική εκλογή ο Αντώνης Σαμαράς δεν κατορθώνει να εξασφαλίσει ούτε την συμμετοχή Καραμανλή στις εκλογές αλλά ούτε και την υποψηφιότητά του για την Προεδρία την οποίαν άλλωστε έχει απορρίψει εκ προοιμίου ο Καραμανλής. Ο πρώην πρωθυπουργός δεν θα μπορούσε κάτω από τις σημερινές συνθήκες και μάλιστα μετά τη συρρίκνωση της ΝΔ από το σημερινό αρχηγό της να αποδεχθεί είτε το ένα είτε το άλλο αίτημα. Για τους εξής λόγους:
Στην περίπτωση της συμμετοχής του στις εκλογές, ο Κώστας Καραμανλής παρ’ όλο που δεν έχει δώσει αφορμή ώστε να κατηγορηθεί ότι υπονομεύει τον Αντώνη Σαμαρά, εν τούτοις όπως προκύπτει από συζητήσεις που κάνει με συνομιλητές του, αναφορικώς με τη σημερινή κατάσταση, δεν συμφωνεί με την πολιτική που ακολουθείται, θεωρεί ότι η κοινωνία δεν έχει πλέον αντοχές, αλλά και ότι καμία διαπραγματευτική προσπάθεια δεν έχει γίνει προς τα έξω ώστε να ελαφρυνθούν τα μέτρα. Πιστεύει επίσης ότι η Ελλάδα θα ώφειλε να έχει συμπήξει ένα μέτωπο με τον ευρωπαϊκό Νότο ώστε οι πιέσεις προς το Βερολίνο να έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να εισακουσθούν. Με τα δεδομένα αυτά μία συμμετοχή τους στις εκλογές θα ήταν ως και να συνυπέγραφε αυτά στα οποία ασκεί κριτική.
Με δεδομένο ότι οι πολιτικές προοπτικές του Κώστα Καραμανλή μέσα από μία συρρικνωμένη ΝΔ και με αλλοιωμένο το ιδεολογικό της πρόσωπο είναι περιορισμένες και με επίσης δεδομένη την πρόθεση Καραμανλή να μεταπηδήσει στην Προεδρία της Δημοκρατίας, με αναθεώρηση του Συντάγματος και με περισσότερες αρμοδιότητες στον Πρόεδρο, μία συμμετοχή του, τώρα στις εκλογές, τον εγκλωβίζει, όπως πιστεύει το περιβάλλον του. Κι αυτό διότι ο ίδιος (α) θα επωμισθεί την συνευθύνη για την βεβαία ήττα του κόμματος (β) θα περιορισθούν οι δυνατότητές του για την περίπτωση που θα ήθελε να ηγηθεί ενός νέου και φρέσκου πολιτικού σχήματος ενώ (γ) και για την περίπτωση της Προεδρίας κινδυνεύει να συμπεριληφθεί στην κατηγορία των όσων έχουν διατελέσει Πρόεδροι και οι οποίοι επελέγησαν είτε ως πολιτικά ακίνδυνοι για τις κυβερνήσεις και, κυρίως, για τον πρωθυποπυργό είτε ως απλώς ανεκτοί.