Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου – Επικεφαλής της “Ελλήνων Πολιτείας”
Πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2016 στην Κωνσταντινούπολη – όπως προαναγγείλαμε στο άρθρο μου της Κυριακής 9 Οκτωβρίου στην Ελεύθερη Ώρα – η συνάντηση του Πούτιν με τον Ερντογάν, στο πλαίσιο των εργασιών του 23ου Παγκόσμιου Συνεδρίου Ενέργειας. Όπου Ρωσία και Τουρκία υπέγραψαν διακυβερνητική συμφωνία για την συνέχιση της κατασκευής του αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου Turkish Stream. Μια κατασκευή, τις εργασίες του οποίου έργου ανέστειλε η Ρωσία τον περασμένο Νοέμβριο, όταν τουρκικά F-16 κατέρριψαν ένα βομβαρδιστικό της Ρωσίας, διότι τάχατες παραβίασε τον εναέριο χώρο της Τουρκίας.
Η συγγνώμη του Ερντογάν.
Από εκείνη τη στιγμή η Ρωσία “πάγωσε” τις διπλωματικές της σχέσεις με την Τουρκία και ο Ρώσος Πρόεδρος επανειλημμένα ζητούσε τη συγγνώμη του Τούρκου Σουλτάνου. Μια συγγνώμη που τελικά ήρθε μετά από επτά (7) μήνες και συγκεκριμένα στα τέλη του Ιουνίου 2016 μέσω επιστολής που έστειλε ο Ερντογάν στον Πούτιν. Και στην οποία μεταξύ των άλλων ανέφερε: “Δεν είχαμε ποτέ την επιθυμία ή τη συνειδητή πρόθεση να καταρρίψουμε ένα αεροσκάφος που ανήκει στη Ρωσία. Η Ρωσία είναι στρατηγικός μας εταίρος”.
Το πραξικόπημα ανατροπής του Ερντογάν.
Ακολούθως, στις 15 Ιουλίου 2016 οι ΗΠΑ υποκίνησαν το πραξικόπημα των Κεμαλικών, της ανατροπής του Ερντογάν. Που όπως γράφτηκε, του το “κάρφωσε” ο Πούτιν και το πραξικόπημα απέτυχε. Και από εκείνη τη στιγμή ο Ερντογάν είναι βαθύτατα ενοχλημένος με τις ΗΠΑ. Για τον λόγο αυτό θέλησε να αναθερμάνει στο έπακρο τις σχέσεις του με τη Ρωσία. Επιπρόσθετα, από τη στιγμή που η Ρωσία – εξ όσων φαίνεται – δημιουργεί μέγα πλεονέκτημα στη Συρία.
Το διπλό παιχνίδι του Ερντογάν.
Όμως, ένας “γκρίζος λύκος” όπως είναι ο Τούρκος Σουλτάνος, δεν σταματά ποτέ την επιθετική του πολιτική έναντι της Ελλάδος. Γι΄ αυτό, ενώ πριν λίγο χρονικό διάστημα είχε θεωρήσει ότι η Συνθήκη της Λωζάννης ήταν επωφελής για την Τουρκία, εν τούτοις την προηγούμενη εβδομάδα την κατήγγειλε ως επιβλαβή για τα τουρκικά συμφέροντα, που όπως αποκαλύψαμε υποκινήθηκε από τις ΗΠΑ, οι οποίες και δεν έχουν υπογράψει τη συγκεκριμένη Συνθήκη.
Γιατί, ένας παράφρων πολιτικός αλλά ταυτόχρονα παμπόνηρος και άριστος στους διπλωματικούς ελιγμούς, θεωρεί ότι μπορεί να ακροβατεί ανάμεσα στις δυο υπερδυνάμεις.
Ο Πούτιν είναι κατά της αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάννης.
Αναρωτιόμασταν στο άρθρο μας της Κυριακής στην Ελεύθερη Ώρα, για το τι θα πράξει η Ρωσία του Πούτιν στη συνάντηση της Κωνσταντινουπόλεως, όσον αφορά τα νταηλίκια του Ερντογάν για την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης.
Που ο Τσάρος της Ρωσίας, επ΄ ουδενί θέλει να αμφισβητηθεί η Συνθήκη της Λωζάνης, γιατί δεν εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της αχανούς χώρας του. Η Ρωσία δεν θέλει αναδιάταξη συνόρων. Δεν επιθυμεί διχοτόμηση της Ελλάδος. Γι΄ αυτό τα έχει βρει με τον Ντόναλντ Τραμπ.
Έτσι, στο πλαίσιο της διακυβερνητικής συμφωνίας του Turkish Stream, ο Πούτιν – όπως μας ενημέρωσε διπλωματική πηγή μας – βρήκε την ευκαιρία να διαμηνύσει στον Ερντογάν ότι πρέπει να κάτσει ήσυχος, γιατί στο τέλος θα βγει χαμένος. Όταν η Συνθήκη των Σεβρών (1920) τρία χρόνια πριν τη Συνθήκη της Λωζάννης (1923) προέβλεπε παραχώρηση των νήσων Ίμβρου και Τενέδου καθώς και της Ανατολικής Θράκης στην Ελλάδα. Όταν αναφερόταν ο εν δυνάμει διαμελισμός της Τουρκίας με τη δημιουργία Κουρδικού και Αρμενικού κράτους.
Μέγα γεγονός που απέκρυψαν τα ΜΜΕ.
Ένα τεράστιο γεγονός απέκρυψε σύμπασας ο Τύπος καθώς και όλα τα ΜΜΕ στην Ελλάδα. Το γεγονός της εκλογής του νέου Ηγουμένου στη Μονή Παντελεήμονος Αγίου Όρους. Το επονομαζόμενο Ρωσικό Μοναστήρι με τα 35 παρεκκλήσια ήταν πάντα υπό την ρωσική κυριαρχία, γι΄ αυτό και οι ακολουθίες ψέλνονται στα ελληνικά και τα ρωσικά. Επειδή το ζήτημα αυτό συνδέεται με τα παραπάνω, παρακαλώ διαβάστε παρακάτω τι έλεγε η “Καθημερινή” (6/8/16) για το θέμα της διαδοχής, εκφράζοντας τους ευσεβείς πόθους του Συγκροτήματος:
«Ο γηραιότερος μοναχός του Αγίου Όρους, ηγούμενος της αποκαλούμενης Ρωσικής Μονής του Αγίου Παντελεήμονος, πέθανε σε ηλικία 101 χρόνων και κηδεύτηκε –παρέστησαν ο πρωτεπιστάτης του Αγίου Όρους μοναχός Βαρνάβας και ο πολιτικός διοικητής του Αρίστος Κασμίρογλου – την Παρασκευή στο κοιμητήριο του μοναστηριού. Ο εκλιπών ηγούμενος είχε γεννηθεί το 1915 στο Ροστόβ της Ρωσίας και είχε έρθει προς εγκαταβίωση στον Άθω επί κομμουνισμού. Ο θάνατος του ηγουμένου Ιερεμία δρομολογεί εξελίξεις στο φλέγον ζήτημα της ηγεσίας της Μονής και όλα δείχνουν ότι ο θρησκευτικός “φάρος” των Ρώσων ορθοδόξων στον Άθω θα περάσει και με “σφραγίδα” στα χέρια των Ουκρανών που υπερτερούν ήδη των ρωσικής καταγωγής μοναχών. Και ήρθε να σκιάσει τους λαμπρούς εορτασμούς στη ρωσική επικράτεια με αφορμή τη συμπλήρωση χιλίων χρόνων παρουσίας Ρώσων μοναχών στον Άθω, στο πλαίσιο των οποίων πρόσφατα επισκέφθηκαν το Άγιον Όρος και συνάντησαν τον αιωνόβιο ηγούμενο ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν και ο Πατριάρχης Μόσχας και πασών των Ρωσιών Κύριλλος. Υπό άλλες συνθήκες ο θάνατος ενός ηγουμένου θα ήταν ένα λυπηρό γεγονός, που όμως δεν θα ξέφευγε πέρα από τους τοίχους του μοναστηριού και το πολύ να προκαλούσε συγκίνηση στο σύνολο της μοναστικής κοινωνίας. Η αποδημία Ιερεμία όμως ξεφεύγει από τη Χερσόνησο του Άθω, ακουμπάει τη ρωσοουκρανική σύγκρουση, εμπλέκεται στον “πόλεμο” Μόσχας – Φαναριού , έχει γεωπολιτικές παραμέτρους…
Συγκεκριμένα, ο κατά κόσμο Ιάκωβος Αλιόχιν, κρατούσε επί δεκαετίες τα ηνία της μονής, ήταν ο άνθρωπος της Μόσχας στον Άθω: αυτός τηρούσε τις ισορροπίες ανάμεσα σε Ρώσους και Ουκρανούς μοναχούς…
Τα τελευταία χρόνια που ο Ιερεμίας αδυνατούσε να ασκήσει στην πράξη τα καθήκοντά του, ως ντεφάκτο ηγούμενος εμφανιζόταν ο Ουκρανός Μακάριος, ο οποίος φέρεται και ο επικρατέστερος διάδοχός του. Εάν εκλεγεί και καταστεί ο ηγέτης της μονής, τότε το γνωστό ως ρωσικό μοναστήρι, ένα από τα σημαντικότερα στο Άγιον Όρος, αλλάζει για πρώτη φορά σελίδα από την ίδρυσή του τον 18ο αιώνα και, εκτός απροόπτου, δεδομένου ότι “η νύχτα βγάζει επίσκοπο και η αυγή μητροπολίτη” όταν πρόκειται για βυζαντινού ή και ρωσικού τύπου διαδικασίες, θα περάσει σε ουκρανικά χέρια. Και το ερώτημα είναι πώς θα αντιδράσει η ρωσική θρησκευτική και πολιτική ηγεσία σ’ ένα τέτοιο πλήγμα στη ρωσική ορθόδοξη ψυχή, όταν μάλιστα κυοφορούνται και εξελίξεις στο θέμα της απόσχισης της Εκκλησίας της Ουκρανίας από τη Μόσχα».
Ρώσος και ο νέος Ηγούμενος.
Έτσι, την Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2016 έγιναν οι εκλογές για τη διαδοχή του μακαριστού Ηγουμένου Ιερεμία. Διάδοχοι ήταν πατήρ Ευλάβιος (Ρώσος) και ο πατήρ Μακάριος (Ουκρανός) που για πολλούς φάνταζε το απόλυτο φαβορί, από τη στιγμή που οι περισσότεροι από τους μοναχούς που εγκαταβιούν στη Ρωσική Μονή ήταν Ουκρανοί. Όμως στη δεύτερη και τελική (φαρμακερή) ψηφοφορία επεκράτησε ο π. Ευλάβιος. Συνθλίβοντας τις προβλέψεις και τις προσδοκίες όλων εκείνων των Εθνομηδενιστών που καρτερούσαν άλλο αποτέλεσμα. Παρ΄ όλες τις πιέσεις που ασκήθηκαν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο για την εκλογή του πατρός Μακαρίου.
Ο Πούτιν έκανε τη μεγάλη ανατροπή.
Αλλά η “ρωσική αρκούδα” που δεν αφήνει τίποτε στην τύχη, δεν έπεσε σε χειμερία νάρκη. Επαγρυπνούσε, γιατί θεωρούσε το Μοναστήρι, ως ένα ακρογωνιαίο λίθο της μεταστροφής της μετασοβιετικής Ρωσίας στην Ορθοδοξία. Ανέλαβε λοιπόν δράση – και μόνο Κύριος γνωρίζει τι έπραξε ο Πούτιν – και “εξέλεξε” τον πατέρα Ευλάβιο. Ο οποίος είναι ρωσικής καταγωγής, γεννηθείς στις 12 Οκτωβρίου 1958.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, ο π. Ευλάβιος υπηρετεί στην Κωνσταντινούπολη και θα έπρεπε να χειροτονηθεί ιερέας και ακολούθως αρχιμανδρίτης από τον τοπικό Επίσκοπο Φαναρίου, ως είθισται.
Ωστόσο, κατ΄ επιθυμία του θα χειροτονηθεί από τον επικεφαλής της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, φίλα προσκείμενο στην Ορθόδοξη ρωσική Εκκλησία, καταγόμενο από την Ανατολική Ουκρανία.
Μια δύσκολη εκλογή που σηματοδοτεί τις γεωπολιτικές εξελίξεις.
Να σημειωθεί ότι μέχρι το 1917, έτος της Ρωσικής Επαναστάσεως, οι Ρώσοι επέλεγαν να στέλνουν στη Μονή του Αγίου Παντελεήμονα Αγίου Όρους, υψηλόβαθμα στελέχη τους, προκειμένου να διαβιούν εκεί για κάποια χρόνια με σκοπό την εμβάθυνση και εντρύφηση της Ορθοδοξίας. Ακολούθως, οι συμμετέχοντες στη μοναχική ζωή, επέστρεφαν στη Ρωσία και αναλάμβαναν μεγάλες θέσεις ευθύνης στον πολιτικό – διπλωματικό αλλά και εκκλησιαστικό τομέα.
Αυτή η δραστηριότητα έπαψε να υφίσταται στα χρόνια της Σοβιετικής Ενώσεως, με αποτέλεσμα οι Ουκρανοί να αποτελούν την πλειοψηφία της Μονής.
Όλα τα παραπάνω σηματοδοτούν μια τεράστια νίκη του Πούτιν, που πιστεύω το μέγεθός της θα το αντιληφθούμε εν ευθέτω χρόνω.
Ανόητοι, άσχετοι ή προδότες οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αριβίστες.
Και ενώ στέλνονται ηχηρά μηνύματα Πούτιν, προς το μέρος των ΗΠΑ με την ήττα του Φαναρίου στη διαδοχή της Μονής, αλλά και προς την Ουκρανία των Ουνιτών, η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι ταυτισμένη με την πολιτική των ΗΠΑ, προκειμένου να παραμείνουν μερικούς μήνες ακόμη στην Εξουσία.
Επανέρχομαι…
