Του Αντρέ Μάτισακ

Ο Ρώσος στρατιωτικός αναλυτής Πάβελ Φέλγκενχαουερ (Pavel Felgenhauer) δηλώνει ότι οι διαφορές απόψεων μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας είναι αξεπέραστες.

Σύμφωνα με τη Ρωσία θα υπάρξει πόλεμος. “Θα ειναι μια σύγκρουση για τους φυσικούς πόρους που θα ειναι σε έλλειψη. Οι εκπρόσωποι του ρωσικού Γενικού Επιτελείου τον Φεβρουάριο του 2013 μίλησαν δημόσια για αυτό”, δήλωσε ο Ρώσος στρατιωτικός αναλυτής Πάβελ Φέλγκενχαουερ. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, ο ειδικός εξηγεί στο DefenceMatters.org, τη συμπεριφορά της Μόσχας μετά από την προσάρτηση της Κριμαίας και γιατι ο Ψυχρός Πόλεμος θα ήταν μια θετική εξέλιξη.

Πώς θα ανταποκριθεί η Ρωσία στην ενισχυμένη παρουσία του ΝΑΤΟ στην ανατολική πτέρυγα της Συμμαχίας;

Αναλαμβάνουμε και εμείς ασκήσεις, στο πλαίσιο της προετοιμασίας για διάφορα ενδεχόμενα. Μέρος αυτής της πρωτοβουλίας διεξάγονται ασκήσεις που έχουν ως στόχο να ελέγξουν το πόσο ικανοί είμαστε να κινητοποιήσουμε τις ένοπλες δυνάμεις. Είναι πραγματικά μια προετοιμασία για έναν πιθανό μεγάλο πόλεμο.

Πιστεύετε ότι ο πόλεμος είναι ένα ρεαλιστικό σενάριο;

Αυτη ειναι μια πρόωρη δήλωση. Αλλά όπως το βλέπουν οι ρωσικοί στρατιωτικοί κύκλοι, ο μεγάλος πόλεμος θα έρθει γύρω στο 2030. Προετοιμαζόμαστε για αυτό εδω και ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτό περιλαμβάνει ένα πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των οπλικών συστημάτων και των ενόπλων δυνάμεων, καθώς και την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών. Ωστόσο, η Ρωσία δεν είναι έτοιμη να ξεκινήσει μια σύγκρουση μεγάλης κλίμακας. Φυσικά, μια τυχαία κλιμάκωση δεν μπορεί να αποκλειστεί. Πρέπει να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποφευχθεί αυτό. Αλλά ό,τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή δεν είναι και τόσο κακό.

Οπότε δε βλέπετε την ένταση μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας ως ένα τόσο μεγάλο πρόβλημα, έτσι δεν είναι;

Και οι δύο πλευρές το γνωρίζουν αυτό, και έχουν ληφθεί μέτρα για την θεσμοθέτηση της τρέχουσας κατάστασης. Είναι ένα καλό σημάδι. Αυτό δίνει σταθερότητα. Δεν πρέπει να φοβόμαστε για το ξέσπασμα ενός Ψυχρού Πολέμου. Ο Ψυχρός Πόλεμος είναι καλός. Γιατί, ποια είναι η εναλλακτική λύση; Ένας πραγματικός πόλεμος. Πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε αυτό. Αλλά, επίσης, ότι οι διαφορές απόψεων μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας είναι αξεπέραστες. Ανεξάρτητα από το αν θα υπάρξει διάλογος. Αλλά η Ρωσία είναι έτοιμη για τον δικό της συμβιβασμό.

Τι σημαίνει αυτό?

Θα ήταν κάτι σαν τη Γιάλτα II. Αλλά ακόμη και αν οι ηγέτες το έχουν υπογράψει, εγώ δεν πιστεύω ότι θα μπορούσε να γίνει αποδεκτό από τα κοινοβούλια των χωρών που συμμετέχουν.

Όταν αναφέρεστε στη Γιάλτα II, αναφέρεστε σε μια διαίρεση της Ευρώπης. Για ποιο πράγμα ενδιαφέρεται η Ρωσία στην συγκεκριμένη περίπτωση;

Αυτό μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Εκτός από την Ουκρανία. Είναι δική μας. Οι Ρώσοι αξιωματούχοι αναφέρονται στους Ρώσους και στους Ουκρανούς λες και ειναι ένα πράγμα που τώρα έχει μοιραστεί.
Αλλά η Μόσχα μπορεί να είναι ρεαλιστική. Το θέμα είναι ότι η Ρωσία ενδιαφέρεται για μια αμυντική περίμετρο. Έχω ήδη αναφέρει ότι αναμένει μια μεγάλη σύγκρουση, η οποία μπορεί να συμβεί κάποια στιγμή μεταξύ του 2025 και του 2030. Θα είναι ένας πόλεμος που θα αφορά τους πόρους.
Αυτό έχει ειπωθεί δημοσίως από τους εκπροσώπους του ρωσικού Γενικού Επιτελείου τον Φεβρουάριο του 2013, ακόμη και πριν από τα γεγονότα στην Κριμαία.
Η Ουκρανία είναι σημαντική για τη ρωσική αμυντική περίμετρο. Η Ευρω-Ατλαντική ενσωμάτωση του Κιέβου είναι μη αποδεκτή για τη Μόσχα. Η Ρωσία πιστεύει ότι αυτή τη στιγμή έχει μόνο ειπωθεί, αλλά από το 2030 τα τεθωρακισμένα του ΝΑΤΟ, οι πύραυλοι και τα αεροσκάφη θα είναι στο Χάρκοβο. Έτσι, η Ουκρανία είναι δική μας. Η Ρωσία δεν ενδιαφέρεται για το τι σκέφτονται οι Ουκρανοί, αλλά η Μόσχα ειναι διατεθημένη να συζητήσει άλλα θέματα. Για παράδειγμα, ότι το Βίλνιους είναι δικό σας, αλλά το Κισινάου είναι δικό μας. Ο Καύκασος επίσης. Κατ’αρχάς, η Ρωσία εστιάζει στα πρώην σύνορα της Σοβιετικής Ένωσης και επίσης ενδιαφέρεται για ένα ειδικό καθεστώς που ισχύει στις χώρες του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας.

Με τι θα μοιάζει αυτό το ειδικό καθεστώς;

Η Μόσχα έχει προτείνει ότι η στάθμευση στρατευμάτων στην περιοχή αυτή θα πρέπει να απαιτεί τη συγκατάθεση της Ρωσίας. Η ιδέα είναι ότι η Ρωσία θα μπορούσε να ασκήσει βέτο σε οποιεσδήποτε αλλαγές σχετίζονται με τον στρατιωτικό τομέα. Δεν ξέρω πώς θα μοιάζουν στο μέλλον, αλλά αυτή τη στιγμή είναι αντιπαραγωγικό το να το συζητήσουμε. Ωστόσο, αν ο Donald Trump γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ, αν η Γαλλία ειναι υπό την Marine Le Pen ή το Νικολά Σαρκοζί, ο κόσμος θα αλλάξει. Ίσως θα υπάρχουν ηγέτες που θα θέλουν να κάνουν μια τέτοια συμφωνία με τη Ρωσία.
Προς το παρόν, όμως, οι ιδεολογικές διαφορές μεταξύ του Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν και της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ και του Γάλλου Προέδρου, Φρανσουά Ολάντ είναι μεγαλύτερες από εκείνες μεταξύ του Ιωσήφ Στάλιν και του Ουίνστον Τσόρτσιλ στη Γιάλτα το 1945. Τόσο ο Στάλιν όσο και ο Τσόρτσιλ ήταν ιμπεριαλιστές. Αυτή τη στιγμή μια παρόμοια συμφωνία μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας, την οποία και τα δύο μέρη θα υπογράψουν και θα επικυρώσουν, είναι αδύνατη. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να πάμε σε πόλεμο. Είναι καλύτερο να έχουμε θεσμοθετημένες σχέσεις κοντά στον Ψυχρό Πόλεμο.

Μπορεί αυτό να λειτουργήσει;

Το 2014, η Δύση πανικοβλήθηκε για την Κριμαία. Δεν ήξεραν τι συνέβαινε. Σήμερα, η απάντηση της Δύσης είναι καλύτερα μελετημένη. Η Ρωσία δεν θέλει να εισβάλει στην Πολωνία, τη Ρουμανία ή τη Βαλτική. Ωστόσο, υπάρχουν προβληματικά σημεία όπως το Καλίνινγκραντ. Στη Βαλτική, τα ρωσικά και αμερικανικά αεροσκάφη θα μπορούσαν να συγκρουστούν και, στη συνέχεια, να έχουμε μια κρίση. Ένα άλλο πρόβλημα είναι η ανατολική πλευρά της Ουκρανίας. Η άμεση αντιπαράθεση μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης δεν θα λάβει χώρα στο Donbass. Αλλά η κλιμάκωση της σύγκρουσης είναι εφικτή. Είναι καλοκαίρι, αυτό σημαίνει “εποχή πολέμου”. Η Ρωσία εξακολουθεί να ελπίζει, ωστόσο, ότι δεν θα χρειαστεί να εμπλακεί και η Ουκρανία θα εκραγεί εκ των εσω. Πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά. Φυσικά, η Μόσχα είναι διατεθειμένη να πιέσει προς αυτη την κατεύθυνση.

Το όραμα του Προέδρου Πούτιν για την Ευρώπη είναι μια ενότητα υπερδυνάμεων. Σε αυτό το πλαίσιο, ζει στον 19ο αιώνα. Ο Πούτιν είναι ένας άνθρωπος του παρελθώντος, που δεν χρησιμοποιεί υπολογιστές, δεν του άρεσουν και δεν τους εμπιστεύεται. Εκείνος προσπαθεί να εφαρμόσει αυτη την ενότητα των υπερδυνάμεων στη Συρία, για να πείσει την Ουάσιγκτον ότι λειτουργεί. Αυτό σημαίνει, ότι οι ΗΠΑ και η Ρωσία θα αποφασίσουν και οι άλλοι απλά θα συμμορφωθούν. Μπορείτει ακόμη και να τηρήσετε τη δημοκρατία σας, δεν θα είναι πρόβλημα. Όπως έκανε η Φινλανδία κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Μπορεί συχνά να ακούγεται στη Δύση ότι η Ρωσία είναι απρόβλεπτη. Δεν ισχύει αυτό. Αυτό που κάνει, έχει τη δική του λογική. Δεν έχει σημασία ότι η Δύση, η ενότητα των υπερδυνάμεων και των “σφαιρών επιρροής” δεν λειτουργεί. Αυτή είναι η τακτική που ακολουθεί Ρωσία.

Πηγή: DefenceMatters.org
Μετάφραση: Εύη Σπανού