Ρεάλ Μαδρίτης – Μπαρτσελόνα 3-1
Ο Λουίς Σουάρες καλπάζει από δεξιά, κερνάει στον Μέσι έτοιμο γκολ και για κάποιον ανεξήγητο, εξωπραγματικό λόγο εκείνος αστοχεί ολομόναχος από μισό μέτρο.
Είναι η φάση που κρίνει σε μεγάλο βαθμό το ντέρμπι. Αντί λοιπόν η Μπαρτσελόνα να κάνει στο 23′ το 0-2, δεν θα προλαβαίνει να τρέχει στο «transition, για να βγάζει τις ασταμάτητες και δίχως έλεος αντεπιθέσεις της Ρεάλ. Σταδιακά θα ακολουθήσει μία επική ανατροπή που θα φέρει το Clasico στο απόλυτα δίκαιο 3-1 επί των Μαδριλένων που θα μπορούσε να είναι ακόμα μεγαλύτερο…
Ηταν ένα εκπληκτικό ματς που όμως στο τελευταίο ημίωρο του μετατράπηκε σε παράσταση για ένα ρόλο, έναν άνευ προηγουμένου μονόλογο των γηπεδούχων που έβγαλαν στο χορτάρι πρακτικά με κάθε λεπτομέρεια τον σούπερ σχεδιασμό από τον Κάρλο Αντσελότι. Κάθε επίθεση με μορφή 4-3-3 και κάθε άμυνα με 4-4-2. Υπέροχο στήσιμο και ακόμα πιο τέλεια απόδοση του. Και όλα αυτά κόντρα στην ομάδα που μέχρι τούτη την επίσκεψη δεν είχε δεχτεί γκολ στο πρωτάθλημα.
Την ομάδα που είχε μπροστά μία τριάδα για δοξασίες. Στο απρόσμενο -ως βασικός- ντεμπούτο του όμως ο Λουίς Σουάρες αν και αρχικά βοήθησε, δεν ήταν σε θέση να… δαγκώσει. Ανέτοιμος, δεν είχε αντοχές και αγωνιστικό ρυθμό. Τόσο εκείνος όσο και οι συμπαίκτες του αντιθέτως, θα παρακολουθούσαν ανήμποροι τους αντιπάλους τους να βγάζουν δόντια και να τους καταπίνουν αγωνιστικά και να κερδίζουν βαθμούς, εντυπώσεις και μέτρα στη βαθμολογία (στο -1 πλέον).
Και όλα αυτά λοιπόν ενώ η Μπάρτσα είχε κάνει το τέλειο ξεκίνημα. Μόλις στο 4′ ο Νεϊμάρ άνοιξε το σκορ με πλασέ έξω από την περιοχή στην αριστερή γωνία, αδειάζοντας πρώτα τους Καρβαχάλ, Πέπε. Ηταν το 9ο φετινό του στην Primera και ισοφάρισε το πιο γρήγορο τέρμα (Μπουστίγιο 1969-70, Πασκουάλ 1939-40) των Καταλανών στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου». Από εκείνο το σημείο και για τα επόμενα 10 λεπτά οι γηπεδούχοι όχι μόνο αντέδρασαν, αλλά έβγαλαν λύσσα για ανταπόδοση. Πραγματικά δεν υπήρχε αυτό το πρεσάρισμα, με τους φιλοξενούμενους να μην μπορούν να αλλάξουν δεύτερη πάσα.
Σε αυτό το διάστημα ο Μπενζεμά δεν υπολόγισε καλά την υπέροχη ενέργεια του Μαρσέλο (10′) και ένα λεπτό αργότερα άκουσε το… σίδερο να του στερεί όλη τη χαρά και μάλιστα εις διπλούν. Πρώτα ήταν η κεφαλιά του που σταμάτησε στο οριζόντιο και μετά το ριμπάουντ, η βολίδα του που τράνταξε το αριστερό δοκάρι. Θα ακολουθούσε το γκολ του Μέσι που δεν μπήκε ποτέ και κατά συνέπεια η ανατροπή…
Βέβαια για να ξεκινήσει αυτή, θα χρειαζόταν ένα αδικαιολόγητο χέρι του Πικέ που απέκρουσε σαν τερματοφύλακας χαμηλά και χωρίς λόγο. Ο Κριστιάνο (35′) φυσικά δεν θα άφηνε την ευκαιρία να πάει χαμένη και από την άσπρη βούλα θα έβαζε τέλος στο απαραβίαστο του Κλαούδιο Μπράβο (σ.σ.: με 776 λεπτά έκανε πάντως το τέταρτο καλύτερο σερί τερματοφύλακα στην ιστορία του ισπανικού ποδοσφαίρου). Για τον σκόρερ πάλι αυτό ήταν το 11ο διαδοχικό ματς που βρήκε δίχτυα και το 15ο σερί ως γηπεδούχος (σ.σ.: με τη δεύτερη επίδοση πέρασε τον Θάρα και βρέθηκε στο -3 από το ρεκόρ του Μαριάνο Μαρτίν).
Ρεάλ Μαδρίτης (Κάρλο Αντσελότι): Κασίγιας, Καρβαχάλ, Πέπε, Ράμος, Μαρσέλο, Χάμες Ροδρίγκες, Κρόος, Μόντριτς (87′ Μόντιτς), Ισκο, Κριστιάνο Ρονάλντο, Μπενζεμά (86′ Κεντίρα)
Μπαρτσελόνα (Λουίς Ενρίκε): Μπράβο, Ντάνι Αλβες, Πικέ, Μασκεράνο, Ματιέ, Μπουσκέτς, Τσάβι (60′ Ράκιτιτς), Ινιέστα (72′ Σέρζι Ρομπέρτο), Νεϊμάρ, Μέσι, Λουίς Σουάρες (68′ Πέδρο).
