Η ψυχή του θράκα αναμμένη

-Γέροντα το κάπνισμα είναι πάθος,είναι αμαρτία;

«Όταν καπνίσεις μία φορά είναι αμαρτία, εάν το κάνεις συνέχεια γίνεται πάθος.Γιατί;Επειδή είναι κάτι που δεν ταιριάζει στην ανθρώπινη φύση.Δεν είναι όπως το φαγητό.Είναι κάτι επιπλέον και δεν μπορείς να είσαι και με τον Θεό και με το κάπνισμα.

Έρχονται πιστοί να εξομολογηθούν και μου λένε ότι νηστεύουν και ότι προσεύχονται.”Ναι, τους λέω, αλλά όλα αυτά τα γεμίζετε με καπνό”.Πρέπει να είσαι ελεύθερος από οτιδήποτε και εάν είσαι ελεύθερος από οτιδήποτε είσαι ελεύθερος και από το κάπνισμα.

…Πολλοί άγιοι,στους οποίους φανερώθηκε η κόλαση,αισθάνθηκαν εκεί μία μυρωδιά πολύ άσχημη.Σε άλλους αγίους ο ψυχοκτόνος έχθρός τους έφερε πειρασμούς υπό την μορφή πολύ άσχημων μυρωδιών,τόσο άσχημων που δεν μπορούσαν να σταθούν στον τόπο που βρισκόνταν.Όταν όμως εμφανίστηκαν σε αυτούς άγγελοι φωτός αυτοί δεν έβγαζαν από την μύτη τους φωτιές και καπνούς.

Κρίμα για τα παιδιά που πρέπει να αναπνέουν τον γεμάτο καπνό αέρα από τα τσιγάρα των γονιών τους.Αυτά μένουν στο σπίτι με δαίμονες και όχι με γονείς,αφού μόνο οι δαίμονες βγάζουν από την μύτη και από το στόμα καπνό.Αυτό το περιγράφει καλύτερα ο Άγ.Αντώνιος όταν διηγείται πως του εμφανίστηκε ο διάβολος.”Έλεγε, πως πολλές φορές φαίνονται όπως φανέρωσε ο Κύριος τον διάβολο εις τον Ιώβ, λέγοντας του:

«Λάμπουν τα μάτια του ως είδος εωσφόρου — σαν ήλιος χαραυγής.

Από το στόμα του πηδούν λαμπάδες αναμμένες κι’ εκσφενδονίζονται φωτιάς κομμάτια, απ’ τα ρουθούνια του βγαίνει καπνός, όπως από καμίνι που σιγοκαίγεται με -πυρακτωμένα κάρβουνα.

Είναι η ψυχή του θράκα αναμμένη και φλόγα βγαίνει απ’ το στόμα του»

Έτσι και εσείς, δίπλα στους δαίμονες, θα δώσετε λόγο για την άσχημη μυρωδιά με την οποία γεμίσατε τους συνανθρώπους σας και τα προβλήματα υγείας που τους προκαλέσατε.

Καπνιστή.Όταν έρχεται ο διάβολος και σου λέει ”πάρε ένα τσιγάρο ακόμη”να σκεφτείς πόσο ωραία είναι η ζωή και πόσο κακό κάνει το τσιγάρο και να σκεφτείς ότι μπορεί μετά από μία ώρα η ψυχή σου να βρεθεί μπροστά στον Χριστό και να σου ζητήσει τον λόγο γι’άυτήν την αμαρτία.Σταμάτα το τσιγάρο και προσευχήσου,προσευχήσου ξανά και ξανά.

Και εσείς που δεν καπνίζεις,μην αμαρτάνεις ούτε εσύ.Μην κατακρίνεις και μην κατηγορείς όταν βλέπεις έναν δούλο του τσιγάρου,ούτε με την σκέψη σου.Εαν είναι φίλος ή συγγενής σου πλησίασε τον και συμβούλευσέ τον.Μην επιμένεις και μην γίνεσαι ενοχλητικός για να μην σε μισήσει ο καπνιστής.Ξέρεις πως θα τον βοηθήσεις καλύτερα;Προσευχήσου γι αυτόν συνεχώς.

-Πάτερ τι συμβαίνει με αυτούς που καπνίζουν;

«Σε αυτούς που καπνίζουν έρχονται οι δαίμονες και καπνίζουν τον χιτώνα του βαπτίσματος με τον καπνό της κόλασης.Οι δαίμονες θα φέρουν μαρτυρία για τον καπνό που κάπνισε κάποιος και στην κόλαση οι καπνιστές θα βρίσκονται στον καπνό.Αυτό που τους αρέσει εδώ στη γη θα το έχουν και εκεί αλλά θα βασανίζονται.Η αίσθηση της ευχαρίστησης θα εξαφανιστεί.Αυτό που σου προκαλούσε ευχαρίστηση στην γη εκεί θα σε βασανίζει.Σου άρεσε ο καπνός του τσιγάρου όσο ζούσες,αιώνια θα πνίγεσαι στον καπνό».

Η συμβολή των ηγεμόνων της Βλαχίας και Μολδαβίας

Με την υπαγωγή της χερσονήσου του Άθω και των μονών της στο Οθωμανικό κράτος το 1424 και την επικείμενη πτώση της Κωνσταντινούπολης το 1453, το Άγιον Όρος αποκόπτεται από τον φυσικό, νόμιμο προστάτη και διαρκή ευεργέτη του, το Βυζάντιο, δηλαδή το μεσαιωνικό ελληνικό κράτος. Στην αρχή οι σουλτάνοι κατοχυρώνουν την περιουσία των μονών με ειδικά προνόμια και φοροαπαλλαγές. Στην πρώιμη οθωμανοκρατία οι δωρεές και ευεργεσίες στις αθωνικές μονές είναι λιγοστές, με εξαίρεση αυτές της σερβίδας Μάρας Μπράνκοβιτς.

Οι μονές του Αγίου Όρους επέζησαν στην κυριολεξία χάρη στις πολύτιμες βοήθειες από τη Ρουμανία, οι οποίες ήταν μεγάλες χρηματικές χορηγίες των ηγεμόνων της Μολδαβίας και της Βλαχίας και των αξιωματούχων της αυλής τους. Η βοήθεια των Ρουμάνων ηγεμόνων προς το Άγιον Όρος ήταν τόσο σημαντική, ώστε ο Πορφύριος Ουσπένσκυ, στον τρίτο τόμο του έργου του «Ιστορία του Άθω» που δημοσίευσε στην Αγία Πετρούπολη το 1884 γράφει ότι: « … κανένας άλλος Ορθόδοξος λαός δεν στήριξε τόσο πολύ το Άγιον Όρος όσο οι Ρουμάνοι … ».

Τις δωρεές αυτές καταγράφει ο Γεώργιος Τσιοράν ήδη από το 1938 («Σχέσεις των Ρουμανικών χωρών μετά του Άθω και δη των Μονών Κουτλουμουσίου, Λαύρας, Δοχειαρίου και Αγίου Παντελεήμονος ή των Ρώσων») και πρόσφατα ο αείμνηστος Petre Nasturel στο πολύτιμο έργο του «Le Mont Athos et les Roumains. Recherches sur leurs relations du milieu du XIVe siècle à 1654» (Παρίσι 1986). Σε κάθε εποχή αναδεικνύεται και ένας χορηγός ή κτήτορας, όπως για παράδειγμα ο Μολδαβός Στέφανος ο Μέγας πριν το 1502, ο Βλάχος Βλάντ ο Μοναχός προς τα τέλη του 15ου αιώνα, ο επίσης Βλάχος Νεάγκοε Μπασαράμπ το 1517. Μετά στη δεκαετία του 1560 ξεχωρίζουν η βασιλομήτωρ Ροξάνη της Μολδαβίας και ο γιός της Μπογκντάν Λαπουσλεάνου. Οι ευεργέτες είναι πάρα πολλοί και εδώ είναι δύσκολο να αναφερθούμε στις χορηγίες τους.

Οι δωρεές αυτές ήταν κυρίως τακτικές ετήσιες συνδρομές απευθείας προς τις μονές ή και έκτακτες χρηματικές χορηγίες για την εκτέλεση των οικοδομικών εργασιών που περιγράψαμε παραπάνω ή ακόμη χορηγίες για την αντιμετώπιση έκτακτων αναγκών. Οι ηγεμονίες βέβαια συνέβαλλαν αποτελεσματικά στο να ξεπεραστεί το τεράστιο οικονομικό πρόβλημα που αντιμετώπισαν οι αθωνικές μονές το 1569 με τη δήμευση των περιουσιών τους. Μεγάλα χρηματικά ποσά χρησιμοποιήθηκαν για την εξαγορά και διατήρηση πολύτιμων και προσοδοφόρων περιουσιακών στοιχείων των μονών (π.χ. μετόχια) στη Βαλκανική.

Στις γενναιόδωρες χορηγίες των Ρουμάνων ηγεμόνων συγκαταλέγεται ασφαλώς και η αφιέρωση πολυτελών ιερών σκευών και χειρογράφων (στις Μονές Βατοπεδίου, Κουτλουμουσίου, Ξηροποτάμου και Σίμωνος Πέτρας), καλυμμάτων ευαγγελίων, σταυρών και άλλων αντικειμένων, τα οποία μαρτυρούσαν για την θρησκευτικότητα, ευλαβικότητα, αλλά και για το κύρος και την αίγλη των δωρητών.

Η πιο μεγάλη βοήθεια προς τις αθωνικές μονές υπήρξε, αναμφισβήτητα, η δωρεά μεγάλου αριθμού μοναστηριών, εκκλησιών και μετοχίων στο Πρωτάτο και σχεδόν σε κάθε αθωνικό μοναστήρι. Θα πρέπει εδώ να σημειωθεί ότι παρόμοιες δωρεές έγιναν και σε άλλα ελληνικά ορθόδοξα καθιδρύματα, όπως η Μονή Αγίας Αικατερίνης στο Σινά, τα Πατριαρχεία, ο πανίερος ναός της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα , η Μονή Αγίου Θεολόγου στην Πάτμο, κάποια μοναστήρια στην Ήπειρο, στα Μετέωρα, όπως και Μονή Δουσίκου στη Θεσσαλία.Δείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα