Σε επικίνδυνα γεωπολιτικά παιχνίδια με επίκεντρο το ενεργειακό ζήτημα εμπλέκει τη χώρα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Οι δηλώσεις, στις 28 Μαρτίου από τη Νέα Υόρκη, του υπουργού Εθνικής Άμυνας Πάνου Καμμένου για συνεκμετάλλευση με τις ΗΠΑ των κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου του Αιγαίου, αν δεν εντάσσονται στη σφαίρα του τυχοδιωκτισμού, φανερώνουν τουλάχιστον μια τρομερή σύγχυση εντός της κυβέρνησης.
Αυτό προκύπτει αν παρακολουθήσει κανείς και τις δηλώσεις του αρμόδιου υπουργού Παραγωγικής Ανασυγκρότησης από τη Μόσχα, ο οποίος έκανε λόγο για πολυεπίπεδη και πολυδιάστατη εξωτερική και ενεργειακή πολιτική που θα διασφαλίζει τα συμφέροντα της χώρας κλείνοντας ταυτόχρονα το μάτι στη Ρωσία.
Φυσικά εντός του πλαισίου του ΝΑΤΟ και των σχέσεων με τις ΗΠΑ, οι οποίες είναι ήδη από το 1945 ο χωροφύλακας της περιοχής, ίσως να ήταν και σχετικά ανέξοδες οι δηλώσεις του Π. Καμμένου από τη Νέα Υόρκη, όπου βρέθηκε για τους εορτασμούς της 25ης Μαρτίου λόγω ακριβώς και των σχέσεων Ελλάδας και ΗΠΑ.
Ωστόσο, σύμφωνα με αυτές τις δηλώσεις, η ελληνική κυβέρνηση φέρεται να έχει αποφασίσει να προχωρήσει σε συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων του Αιγαίου σε συνεργασία με τις ΗΠΑ και μάλιστα με ποσοστά 70%-30% υπέρ των Αμερικανών εάν η κυβέρνηση των ΗΠΑ εκδηλώσει ενδιαφέρον για μια τέτοια συνεργασία.
Σύμφωνα με τον υπουργό Άμυνας, η ελληνική πλευρά επιδιώκει μια συμφωνία μεταξύ των δύο κυβερνήσεων η οποία θα επικυρώνει αυτή τη συνεργασία και τη συνεκμετάλλευση και η οποία, όπως ο ίδιος ισχυρίστηκε, θα ανοίξει γραμμές χρηματοδότησης που θα απαλλάξουν τη χώρα από πολλά προβλήματα! Το τελευταίο, σε συνδυασμό με τους διθύραμβους του Π. Καμμένου για τον αμερικανό πρόεδρο για τις σχετικές με την Ελλάδα δηλώσεις του, τις οποίες χαρακτήρισε θετικές και πολύ πιο ευνοϊκές από τη συμπεριφορά που επιδεικνύουν «άλλοι εταίροι», μπορούν να εκληφθούν ως αιχμές και συγκαλυμμένη αντιπαράθεση με τα κέντρα της ΕΕ και των Βρυξελλών.
Δεν είναι δε καθόλου τυχαίο πως οι δηλώσεις για τη μοιρασιά έγιναν κατόπιν συνάντησης που είχε με την αναπληρώτρια υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, αρμόδια για θέματα Ευρώπης, Β. Νούλαν, η οποία είναι γνωστή από το ρόλο που έχει διαδραματίσει στην ουκρανική κρίση και την επέμβαση των ΗΠΑ στην περιοχή.
Είναι εμφανές ότι πέραν των ενεργειακών κοιτασμάτων, της αξιοποίησής τους και της εκμετάλλευσής τους ως χρηματοδοτικού πόρου για το χρέος, και ίσως σε αντίθεση με την ΕΕ, φαίνεται να επιδιώκεται η εμπλοκή των ΗΠΑ με άμεσο τρόπο για τη διευθέτηση των ελληνοτουρκικών διαφορών. Ωστόσο αυτή η διαιτησία και ασαφής είναι και δεν αποκλείει την Τουρκία εκ των προτέρων από το ενεργειακό παιχνίδι στο Αιγαίο.
Ίσως το αντίθετο μάλιστα, όπως εδώ και δεκαετίες επιδιώκουν ιμπεριαλιστικοί κύκλοι.
Το ζήτημα είναι εάν όντως αποτελούν οι θέσεις Καμμένου την επίσημη κυβερνητική γραμμή που υποκρύπτεται πίσω από μια προσέγγιση με τη Ρωσία, η οποία προκαλεί αντιδράσεις και στην ΕΕ, αλλά θα εκδηλωθεί στον κατάλληλο χρόνο. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο πάντως, ο μεγάλος χαμένος από τέτοιους σχεδιασμούς που σύρονται πίσω από κάποιο ιμπεριαλιστκό άρμα θα είναι και πάλι ο ελληνικός λαός…
του Μάκη Γεωργιάδη απο το prin.gr
