Οταν η Βρετανίδα πρωθυπουργός, Τερέζα Μέι συνάντησε τη Γερμανίδα Καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ πριν από λίγο καιρό, για πρώτη φορά από την ανάληψη των νέων καθηκόντων της πρώτης, ήταν η πρώτη φορά που δύο γυναίκες ηγέτιδες ισχυρών χωρών στέκονταν η μία δίπλα στην άλλη.
Ταυτόχρονα όμως, ίσως ήταν απλά μία ένδειξη των όσων θα ακολουθήσουν, γράφει το Politico, σε μία ανάλυση για τις γυναίκες που αναλαμβάνουν τα ηνία.
Η εικόνα των σημαντικότερων «παικτών» σε παγκόσμιο επίπεδο μπορεί να αλλάξει αισθητά το 2017. Ανάμεσα στους κορυφαίους υποψήφιους για την ανάληψη της θέσης του γ.γ. του ΟΗΕ του χρόνου, είναι αρκετές γυναίκες. Αν μία από αυτές επιλεγεί, θα είναι μαζί με τη γυναίκα γενική διευθύντρια του ΔΝΤ και τη γυναίκα επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Αλλά και η Μέι με την Μέρκελ θα βρεθούν στην παγκόσμια σκηνή ανάμεσα σε γυναίκες προέδρους ή πρωθυπουργούς της Χιλής, της Νορβηγίας και της Ν. Κορέας- μεταξύ άλλων χωρών. Και η Χίλαρι Κλίντον εκλεγεί το φθινόπωρο, οι ΗΠΑ θα προστεθούν σε αυτές τις χώρες.
Εως τον Ιανουάριο του 2017, έως και 21 χώρες μπορεί να έχουν μία γυναίκα επικεφαλής ως πρόεδρο, πρωθυπουργό ή κάποιο αντίστοιχα υψηλό πολιτικό πόστο, γράφει το Politico. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του μέσου, μπορεί αυτό να αποτελεί ρεκόρ, ξεπερνώντας τις 19 γυναίκες που είναι αρχηγοί κρατών αυτή τη στιγμή.
Το 1992 είχε χαρακτηριστεί «έτος της γυναίκας» στις ΗΠΑ, όταν σημειώθηκε ρεκόρ γυναικών που εξελέγησαν. Τώρα, το 2017 μπορεί να είναι το έτος της γυναίκας παγκοσμίως, σημειώνει το δημοσίευμα.
«Θα έχει όμως αυτό αντίκτυπο στις γυναίκες σε όλο τον κόσμο; Θα αλλάξει τη ροή των παγκόσμιων γεγονότων, από τη διαπραγμάτευση για την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ, μέχρι το μέλλον της διατλαντικής συμφωνίας ή την παγκόσμια απάντηση στο Ισλαμικό Κράτος;», είναι το ερώτημα που διατυπώνει το Politico.
Συχνά, οι γυναίκες ηγέτιδες προσπαθούν να ξεπεράσουν τα στερεότυπα της «συμπονετικής» ή της «ήπιας», επισημαίνει το δημοσίευμα, αναφέροντας ότι τουλάχιστον 19 από εκείνες που είναι αυτή τη στιγμή σε τέτοια θέση αποκαλούνται «Σιδηρές Κυρίες» και υπενθυμίζει ότι σε μία από τις πρώτες της εμφανίσεις στη Βουλή ως πρωθυπουργός, η Μέι ρωτήθηκε αν είναι έτοιμη να δώσει εντολή για πυρηνικό χτύπημα που θα μπορούσε να σκοτώσει 100.000 αθώους άνδρες, γυναίκες και παιδιά. «Ναι», απάντησε εκείνη χωρίς να διστάσει.
Ομως, υπάρχουν ολοένα περισσότερες αποδείξεις ότι οι γυναίκες, από συγκεκριμένες απόψεις, είναι πιο αποτελεσματικές στην ηγεσία από ότι οι άνδρες. Για παράδειγμα, έρευνα έδειξε ότι είναι περισσότερο διατεθειμένες για συνεργασία σε όλες τις ιδεολογικές γραμμές και τους κοινωνικούς τομείς, όπως αναφέρει έκθεση του Institute for Inclusive Security.
Αυτή η τάση προς τον συμβιβασμό είναι πολύ χρήσιμη στις ιδιαίτερα διχασμένες χώρες, όπου οι γυναίκες ηγέτιδες σχετίζονται με υψηλότερο ποσοστό πολιτικής και οικονομικής επιτυχίας. Μία μελέτη του 2013 από το Journal of International Affairs έδειξε ότι μία γυναίκα επικεφαλής σε χώρες με μεγάλες διαφορετικότητες σχετίζεται με 6,6% υψηλότερο ΑΕΠ σε σύγκριση με το αν ήταν ένας άνδρας στη θέση τους, γιατί οι γυναίκες έχουν την ικανότητα να καθοδηγήσουν τις διαιρεμένες κοινωνίες.
Επίσης, η γυναικεία πολιτική ηγεσία έχει υπολογίσιμα αποτελέσματα και σε ό,τι αφορά τη βία και τη δημιουργία ειρήνης. Σύμφωνα με το Institute for Inclusive Security, όσο υψηλότερο είναι το ποσοστό συμμετοχής γυναικών σε διαπραγματεύσεις μετά από συγκρούσεις, τόσο λιγότερο πιθανό είναι να επαναληφθούν οι συγκρούσεις. Μία από τις εξηγήσεις είναι ότι είναι πιο έμπειρες στην οικοδόμηση συνασπισμών που θα φέρουν την ειρήνη και ότι συχνά αντιμετωπίζονται ως πιο ειλικρινείς από τους άνδρες. Μάλιστα, όπου εμπλέκονται γυναίκες στη διαπραγμάτευση ειρηνευτικών συμφωνιών, υπάρχουν 35% περισσότερες πιθανότητες να παραμείνουν σε ισχύ αυτές για τουλάχιστον 15 χρόνια.
Επίσης, οι γυναίκες φέρνουν στο τραπέζι της συζήτησης πιο διαφορετικά ζητήματα πολιτικών, ιδιαίτερα εκείνα που αφορούν σε γυναίκες, παιδιά και κοινωνικές ομάδες μη προνομιούχων.
Βέβαια, επισημαίνει το Politico, θα πρέπει να υπάρχει προσεκτική αισιοδοξία, καθώς ακόμη είναι περιορισμένο το ποσοστό συμμετοχής των γυναικών στα εθνικά κοινοβούλια, μακριά από το 20-30% που θεωρείται από τους ειδικούς ως το ποσοστό που επηρεάζει.
Σύμφωνα με έκθεση του 2015 από τον ΟΗΕ, μόνο 30 χώρες στον κόσμο έχουν κοινοβούλια με συμμετοχή τουλάχιστον 30% γυναικών υπουργών και 8 χώρες δεν έχουν καμία γυναίκα στην κυβέρνηση. Ακόμη κι αν σημειωθεί ρεκόρ στον αριθμό των γυναικών που είναι αρχηγοί κρατών, αυτές θα αντιπροσωπεύουν μόλις το 10% του κόσμου.
