Πάντα με εντυπωσίαζε η πολιτική των «ίσως αποστάσεων» ορισμένων… Αυτή η στάση που δεν δυσαρεστείς κανέναν, είσαι πάντα «ευγενικός», «ακούς» τους πάντες και βάζεις τα πάντα σε μικρές θυρίδες…
Όλα όμορφα και ωραία.
Επικαλούνται συχνά τον «Πολιτισμό», τη «Δημοκρατία», την ελεύθερη διακίνηση των «Ιδεών»…
Όλα ωραία και καλά, δεν τα χαλάνε με κανέναν (ιδιαίτερα με όσους έχουν ισχύ και περιουσία) και προχωρούν…
Συχνά αποκαλείται «Δημόσιες Σχέσεις» που κρύβουν μια έντονη επιθυμία επιβίωσης, προσωπικής προόδου, ανέλιξης, κοινωνικής επιδοκιμασίας, επαγγελματικής επιτυχίας…
Συχνά κρύβουν και μια συναισθηματική νοημοσύνη που διαφέρει τόσο πολύ από την απλή «νοημοσύνη» και το IQ… Άλλοτε μια πονηριά που δεν διαθέτει αναγκαστικά το πρώτο και σε καμία περίπτωση την εξυπνάδα.
Η πρώτη, η συναισθηματική νοημοσύνη, δεν απαιτεί εξαιρετικές λειτουργίες εγκεφάλου, αρκεί να είσαι απλός, καλός, ευχάριστος, φιλικός… και προχωράς…
Εκεί, σε αυτές τις ίσες αποστάσεις και τις Δημόσιες – Προσωπικές σχέσεις κρύβεται η μεγάλη επιθυμία της προώθησης των προσωπικών συμφερόντων σε βάρος ίσως της λογικής ή μιας αλτρουιστικής στάσης. Σε βάρος σχεδόν πάντα των άλλων προς ικανοποίηση του «Εγώ»!
Τι κι αν ο άλλος λέει ανοησίες ή επιπολαιότητες! Στο όνομα της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας είναι απολύτως ανεκτές, αρκεί όταν έρθει η σειρά μας, αυτός ο «άλλος» να προωθήσει άμεσα ή έμμεσα τα συμφέροντά μας… Όταν τον χρειαστούμε, ίσως και ως «Αυλή»!
Γνωριμίες, κοινωνικός κύκλος, ένα ποτό στο χέρι, μια ανέμελη γραβάτα, ένα πουκάμισο με T-shirt και φύγαμε…
Αντίθετα, επιτίθενται ευγενικά σε όλους εκείνους που δεν έχουν την ανοχή να ακούν την κάθε ανοησία.
Με ύφος αστικό, επίπληξης και ανασήκωμα φρυδιού δεν ανέχονται το να μην μπορείς να ακούς άλλες βλακώδεις τοποθετήσεις…
Όλα θα έπρεπε να είναι αποδεκτά, δείγμα πολιτισμού και ωριμότητας…
Ξεχνούν όμως πως υπάρχουν ορισμένες αρχές και αξίες. Τι να κάνουμε, ο ίδιος ο Πολιτισμός μας και οι (υποτιθέμενες) Δημοκρατίες μας έχουν περάσει μερικά σοκ, από την ελληνική αρχαία κλασική σκέψη έως τον Διαφωτισμό. Από τον Σπάρτακο ως τις Κομμούνες και από τις ανθρωποθυσίες έως το σεβασμό της Ζωής.
Ακόμα και η συζήτηση, μπορεί να προϋποθέτει κάποια «σύγκρουση»!
Κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα στην άποψη, αλλά κάθε άποψη μπορεί να μην περιλαμβάνει τις αξίες και τις αρχές αυτής της διαχρονικής σκέψης και Πολιτισμού…
Μπορεί ο σύγχρονος πολιτισμός, δυτικού τύπου να μας θέλει με ένα “cheese” συνεχές στο πρόσωπο, είναι όμως αυτός Πολιτισμός;
Και βέβαια Πολιτισμός δεν είναι το να αρχίσει να βαράει ο ένας τον άλλον, αλλά μήπως είναι καιρός να πούμε και κανένα «ΟΧΙ» στις δημόσιες σχέσεις ορισμένων που επιχειρούν -σε αντίθεση με την λογική και το ήθος – να προωθήσουν αποκλειστικά και μόνον τα προσωπικά τους συμφέροντα;
Με ωραία λόγια, ίσως με την κάλυψη ενός ή περισσοτέρων πτυχίων μας πλασάρουν έναν Πολιτισμό συμπεριφοράς που περιλαμβάνει, πολλά μα πάρα πολλά σκουπίδια…
Ίσως είναι αυτά τα σκουπίδια που εξυπηρετούν τους εαυτούς τους…
Εγώ, δεν θα πάρω!
Σημείωση: Η συγκυρία δεν είναι τυχαία…
