Δυο πειραματικές αποτυχίες από τον ίδιο άνθρωπο
Αντίθετα από τόσους και τόσους που βυθίστηκαν πριν από αυτόν, ο πρώσος στρατιωτικός μηχανικός και δεκανέας Βίλχελμ Μπάουερ στάθηκε τυχερός. Κατά τον Πρώτο Πόλεμο του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν, ο Μπάουερ είχε σχεδιάσει τον κωμικοτραγικό «Δύτη-Εμπρηστή» (Brandtaucher) για να τα βάλει με τα πλοία της Δανίας που είχαν αποκλείσει το λιμάνι-πρωτεύουσα του κρατιδίου, Κίελο.
Αφού το δοκίμασε ανεπιτυχώς τον Δεκέμβριο του 1850, ο δεκανέας αναγνώρισε ότι έπρεπε να κάνει μερικές δραστικές επεμβάσεις ασφαλείας, αν και ο πρωσικός στρατός δεν είχε χρόνο για τέτοιες υπερβολές και παρήγγειλε την άμεση και δημόσια παρακαλώ επίδειξή του τον Φεβρουάριο του 1851. Το Brandtaucher βυθίστηκε μπροστά στο κοινό, αιχμαλωτίζοντας τον εφευρέτη του και τους δύο άντρες του πληρώματος κάτω από την επιφάνεια του νερού, όταν το τελευταίο άρχισε να μπαίνει στο σκάφος.
«Σιγά το πράγμα», είπε ο Μπάουερ στο απόλυτο σκοτάδι, «θα αφήσουμε το νερό να μπει αργά αργά στο σκάφος μέχρι να εξισορροπηθεί η πίεση». Μπόλικες ώρες αργότερα, οι τρεις άντρες κατάφεραν να ανοίξουν την καταπακτή και να βγουν έξω σε αυτό που λογίζεται η πρώτη ιστορικά απόδραση από βυθισμένο υποβρύχιο!
Τι έκανε ο Πρώσος μετά το πρώτο υποβρύχιο που λίγο έλειψε να τον σκοτώσει; Συνέχισε να σχεδιάσει υποβρύχια καθώς έμοιαζε απτόητος από τις αναποδιές! Το δεύτερό του εγχείρημα, ο «Θαλάσσιος Διάβολος» (Seeteufel), χρηματοδοτήθηκε από τους Ρώσους παρά τις εμφατικές αποτυχίες του πρώτου. Το Seeteufel δούλεψε μάλιστα εξαιρετικά σε περισσότερες από 130 βόλτες όταν αποτραβήχτηκε κι αυτό στα βάθη του ωκεανού. Και εννοείται ότι ο Μπάουερ ήταν και πάλι εντός του, ενορχηστρώνοντας άλλη μια θεαματική απόδραση!
Ο αλιγάτορας που δεν δάγκωνε
Ο «Αλιγάτορας» ήταν το πρώτο υποβρύχιο που χρησιμοποιήθηκε από τις ΗΠΑ. Ήταν το πνευματικό παιδί ενός γάλλου μετανάστη, κάποιου Brutus de Villeroi, ο οποίος είχε αποδείξει τη ναυπηγική του αξία κατασκευάζοντας πρωτύτερα στη Φιλαδέλφεια ένα ιδιωτικό υποβρύχιο ειδικό για κυνήγι υποθαλάσσιων θησαυρών.
Το Ναυτικό κινητοποιήθηκε όταν άκουσε ότι τον περιέγραφαν «φυσική διάνοια» και πως σκάρωνε υποβρύχια για πλάκα, κι έτσι τον προσέλαβε να του φτιάξει ένα πολεμικό υποβρύχιο το 1861. Το αποτέλεσμα ήταν το «Propeller», ένα υποβρύχιο 47 ποδών με κουπιά. Το παρατσούκλι ήρθε αργότερα, όταν ο Τύπος παρατήρησε το πράσινο χρώμα του που το έκανε να μοιάζει με κροκόδειλο.
Ο «Αλιγάτορας» έγινε αμέσως πονοκέφαλος για τους ναυπηγούς και η ολοκλήρωσή του πήρε μπόλικους μήνες μετά τη διορία, μιας και οι ομηρικοί καυγάδες μεταξύ του εφευρέτη, του επικεφαλής του Ναυτικού και του κατασκευαστή ήταν συνεχείς. Οι καθυστερήσεις ήταν τέτοιες που το υποβρύχιο δεν υπηρέτησε στον αμερικανικό Εμφύλιο, ως όφειλε. Όταν βγήκε από το ναυπηγείο, λίγο πριν από τον Ιούνιο του 1862, η Συνομοσπονδία είχε αρχίσει να υποχωρεί, κι έτσι στάλθηκε στα Ναυπηγεία της Ουάσιγκτον για μερικές μικροεπιδιορθώσεις.
Την άνοιξη του 1863, ένας νέος και βελτιωμένος «Αλιγάτορας» (χωρίς κουπιά τώρα!) ήταν έτοιμος να τα βάλει με τα πολεμικά των Νοτίων στο Τσάρλεστον αλλά και να καθαρίσει το λιμάνι από τα εμπόδια επιτρέποντας έτσι στις φρεγάτες της Ένωσης να εξαφανίσουν το ισχυρό προπύργιο της Συνομοσπονδίας. Την ώρα που το μετέφεραν όμως στο Τσάρλεστον, η σφοδρή κακοκαιρία ανάγκασε τον κυβερνήτη του πλοίου που το ρυμουλκούσε να κόψει τα σχοινιά και να το αφήσει να βυθιστεί. Εντελώς άδοξο το τέλος του «Αλιγάτορα»…
Το αεροπλανοφόρο υποβρύχιο
Το HMS M2 του Βασιλικού Ναυτικού ήταν ένα πειραματικότατο υποβρύχιο που ξεπήδησε από τα σπλάχνα ενός παλιότερου μοντέλου. Το παλιότερο μοντέλο ήταν εντελώς αποτυχημένο, γεμάτο κατασκευαστικά και λειτουργικά ψεγάδια, με τις διαρροές καυσίμου, τις εκρήξεις και τις φωτιές, τις υδραυλικές αστοχίες και τις προσαράξεις να είναι συχνότατες. Μια από τις χειρότερες μάλιστα υποβρύχιες τραγωδίες που καταγράφηκε ποτέ περιλάμβανε την εμπλοκή υποβρυχίων K-Class (31 Ιανουαρίου 1918).
Το Μ2 φτιάχτηκε λοιπόν στα ίδια τα θεμέλια του K19 και αρχικά προοριζόταν για αναχαιτιστικό υποβρυχίων, περιλαμβάνοντας ένα θεόρατο όπλο στο κατάστρωμά του. Αργότερα τροποποιήθηκε και πάλι ώστε να γίνει αεροπλανοφόρο! Εφοδιασμένο τώρα με υπόστεγο και ένα μικρό υδροπλάνο με αναδιπλούμενα φτερά, το μόνο που είχε να κάνει ήταν να αναδυθεί και να αφήσει τη μικρή φτερωτή έκπληξη να κάνει τη δουλειά της. Το υδροπλάνο προωθούνταν μάλιστα στον ουρανό με έναν καταπέλτη.
Τον Οκτώβριο του 1931 παρουσιάστηκε με επισημότητα στον Τύπο και στις 26 Ιανουαρίου 1932 βυθίστηκε στα ανοιχτά του Πόρτλαντ σκοτώνοντας όλο το πλήρωμά του. Όταν ανασύρθηκε χρόνια αργότερα, το βρήκαν με την καταπακτή για την εκτόξευση του αεροσκάφους ανοιχτή, κάτι που έκανε τους ειδικούς να υποθέσουν ότι το πλήρωμα άνοιξε τραγικά νωρίς την μπουκαπόρτα…Δείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα
