Οι ιστορικοί συμφωνούν συνήθως ότι το πρώτο σύγχρονο υποβρύχιο που δοκιμάστηκε με επιτυχία ήταν έργο του ολλανδού φυσικού και χημικού Κορνέλιους Ντρέμπελ κάπου εκεί στα 1620.
Μνεία οφείλει να γίνει και στον πιονέρο Γουίλιαμ Μπορν, τον βρετανό μαθηματικό που οραματίστηκε ένα υποθαλάσσιο σκάφος περί το 1578, το οποίο δεν κατασκευάστηκε βέβαια ποτέ.
Γιατί τότε ως «πατέρας» του υποβρυχίου αναγνωρίζεται ευρέως ο αμερικανός ναυτικός εφευρέτης Ρόμπερτ Φούλτον μόλις στα 1800;
Αν πρέπει να το πούμε, ήταν γιατί αυτός κατασκεύασε το πρώτο λειτουργικό υποβρύχιο του κόσμου που μπορούσε να παραμείνει και να πλοηγηθεί κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας!
Η ιστορία των υποβρυχίων, ένα θέμα που μάγευε την ανθρωπότητα διαχρονικά, είναι γεμάτη αποτυχίες, τραγωδίες και πνιγμούς και έχει ξεδιπλωθεί σε όλη τη μεγαλοπρεπή τραγικότητά της σε πολλές ναυτικές ανθολογίες.
Τα πειραματικά υποβρύχια που δεν δούλεψαν είναι δυστυχώς πολλά περισσότερα από όσα τα κατάφεραν, δίνοντας το κατιτίς παραπάνω στην απέλπιδα προσπάθεια του ανθρώπου να κινηθεί στις αφιλόξενες υποθαλάσσιες συνθήκες πίεσης.
Και βέβαια οι παρακάτω απόπειρες ακούστηκαν στα πέρατα του κόσμου, όχι απλώς γιατί δεν λειτούργησαν. Μα γιατί βυθίστηκαν όλες τους…
Η δυσλειτουργική τουαλέτα που βύθισε το U-1206
Ήταν το 1945, λίγες μόνο βδομάδες πριν από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου, όταν μια τουαλέτα βύθισε ένα γερμανικό υποβρύχιο έξω από τις ακτές της Σκοτίας στην παρθενική του μάλιστα εμφάνιση στο νερό. Αντίθετα από τα αποχωρητήρια των συμμαχικών υποβρυχίων, τα γερμανικά άδειαζαν τις ακαθαρσίες τους κατευθείαν μέσα στη θάλασσα, απ’ όπου θα ξεκινούσαν οι περιπέτειες του πληρώματος.
Κάτι που σήμαινε πως για να αδειάσουν το περιεχόμενο της λεκάνης όφειλαν να είναι στην επιφάνεια της θάλασσας ή κοντά της τέλος πάντων, καθώς η μεγαλύτερη πίεση του νερού θα έστελνε τα περιττώματα στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Το να είναι όμως ορατό από τον εχθρό δεν ήταν έξυπνη κίνηση για ένα γερμανικό υποβρύχιο στον Β’ Παγκόσμιο, γι’ αυτό και στο συγκεκριμένο είχε μόλις εγκατασταθεί μια πειραματική τουαλέτα που υποτίθεται πως θα μπορούσε να αδειάσει και σε μεγάλο βάθος.
Οι γερμανοί μηχανικοί έλυσαν μεν ένα πρόβλημα, δημιούργησαν όμως ένα καινούριο, καθώς η τεχνολογία αιχμής της τουαλέτας συνοδευόταν τώρα από ένα ογκώδες εγχειρίδιο για την περίπλοκη λειτουργία της. Ο τρόπος που δούλευε ήταν μάλιστα τόσο πολύπλοκος που κάποιος από το πλήρωμα έπρεπε να εκπαιδευτεί ως «ειδικός τουαλέτας» πριν σαλπάρει το υποβρύχιο!
Κι εδώ μπαίνει ο μοιραίος πλωτάρχης Καρλ Σχλιτ, ο οποίος όχι μόνο δεν εκπαιδεύτηκε στο πώς τραβάμε το καζανάκι υποβρυχίως αλλά δεν φάνηκε να πολυσκοτίζεται με τις οδηγίες χρήσης του. Όταν πάτησε το μοιραίο κουμπί, το νερό άρχισε να μπαίνει κατά οκάδες στο υποβρύχιο, αντέδρασε χημικά με το οξύ από τις μπαταρίες του σκάφους και κατέληξε σε μια μεγαλειώδη απελευθέρωση αέριου χλωρίου που άρχισε να πνίγει με την τοξικότητά του το πλήρωμα μέχρι θανάτου.
Ο κυβερνήτης Σχλιτ δεν είχε επιλογή παρά να διατάξει να αναδυθεί το υποβρύχιο, το οποίο βομβαρδίστηκε αμέσως από βρετανικά μαχητικά αεροσκάφη που επιτηρούσαν την περιοχή. Το πλήρωμα εγκατέλειψε το U-1206 και έπεσε στα χέρια των Συμμάχων…Δείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα
