Η εξέλιξη που οδηγείται το ΠΑΣΟΚ, με τις ζητωκραυγές διαφόρων «προθύμων», που δεν προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ, υπήρξαν μάλιστα αντίπαλοι και εχθροί του, κόντρα στην θέληση της μεγάλης πλειοψηφίας όσων ακόμα στηρίζουμε το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή στην εξαέρωσή του και στην υποκατάστασή του από ένα νεφέλωμα απροσδιόριστο, δεν οδηγεί πουθενά.

Η όποια τελικά αρνητική ιστορική καταγραφή, δεν θα βαρύνει τους νεόκοπους και τους γυρολόγους που χειροκροτούν τώρα για τους ίδιους, ανέξοδα, αν προκύψει κάτι θετικό θα σπεύσουν να επωφεληθούν.

Αν όμως η όλη κίνηση τελικά, όπως είναι και το αναμενόμενο, θα οδηγήσει την ιστορικά πολιτική διαγραφή του ΠΑΣΟΚ, ποιος είναι αυτός που θα την χρεωθεί; Σίγουρα όχι κάποιος από τους αυτούς τους ίδιους.

Τελικά το πιο δύσκολο, όχι μόνο στον χώρο της ζωής, αλλά και στον χώρο της πολιτικής, δεν είναι στο πώς μπαίνεις σ αυτήν, «μετά Βαΐων και κλάδων», αλλά πώς βγαίνεις…

Στα χέρια ποιου τελικά αποφασίστηκε να πεθάνει το ιστορικό κίνημα που δημιούργησε ο Ανδρέας Παπανδρέου στις 3 Σεπτέμβρη του 1974;

Στα χέρια ποιου τελικά, αποφασίστηκε να πεθάνει το ιστορικό κίνημα, που δημιούργησε μια τεράστια κινητοποίηση μαζών, έδωσε διέξοδο και ρεύμα στο τεράστιο προοδευτικό λαϊκό κίνημα, εξέφρασε αλλά και υλοποίησε εν πολλοίς, όλες τις επιθυμίες και τις ανάγκες και της χώρας και του λαού, από την εποχή του Ελευθερίου Βενιζέλου και μετά;

Ποιος πραγματικά μπορεί να συνεχίζει ερήμην όλων να το δηλητηριάζει μέρα μέρα, μέχρι τελικά να καταλήξει;

Ποιος θα είναι τελικά ο αποδέκτης της ιστορικής πολιτικής καταδίκης;

Ποιος άλλος άραγε μπορεί πραγματικά και ειλικρινά να απαντήσει, αν δεν είναι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ;