ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΟΥ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Του Κώστα Δούκα
Οἱ Ἓλληνες πολιτικοί, πού δέν ὁμονοοῦν, προκαλοῦνται νά διαχειρισθοῦν τόν μεγαλοϊδεατισμό τοῦ Ταγίπ Ἐρντογάν, ὁ ὁποῖος ἒχει βάλλει στό μυαλό του νά ἀφήσει κάτι μεγάλο γιά τήν πατρίδα του, ὃπως ὁ Κεμάλ Ἀττατούρκ, τοῦ ὁποίου τό εἲδωλο προσπαθεῖ νά ξεθωριάσει πρός ὂφελός του, καθώς καί ὁ Ἐτσεβίτ, μολονότι αὐτός ἒκανε μικρότερο ἒργο, τόν <Ἀττίλα>.
Ὃμως κι αὐτός ἒχει ἀφήσει τό ἲχνος του στήν ἐθνική συνείδηση τῶν Τούρκων, ἐπειδή κατέλαβε τήν μισή Κύπρο.
Ἀποφεύγω τήν συχνή ἀρθρογραφία, καθώς τά πράγματα ἀλλάζουν ἀπό ἑβδομάδα σέ ἑβδομάδα καί ἀπό ἡμέρα σέ ἡμέρα ἀκόμη, γεγονός πού δίνει λαβή γιά διαφόρους <χρησμούς> εἰδημόνων, διεθνολόγων, πολιτικῶν κλπ., γιά τό τί πρόκειται νά κάνει ὁ Ἐρντογάν στό Αἰγαῖο.
Ἡ γενικώτερη ἐντύπωση πού ἒχει δημιουργηθεῖ εἶναι ὃτι οἱ συνεχεῖς τουρκικές ἀπειλές σέ βάρος τῆς ἐθνικῆς μας κυριαρχίας, δημιουργοῦν τό κατάλληλο κλῖμα γιά μία σύγκρουση Ἑλλάδος – Τουρκίας, εἲτε ἐξ ἀφορμῆς ἑνός <ἀτυχήματος>, ὃπως λένε οἱ πολιτικοί, εἲτε λόγω παραβίασης τοῦ ἐθνικοῦ μας χώρου ἀπό τήν ἃρπαγα γείτονα χώρα.
Ἀς δοῦμε ὃμως τά πράγματα πιό ψύχραιμα, ὃπως ἒχουν διαμορφωθεῖ μέχρι στιγμῆς. Τό πρῶτο εἶναι ὃτι ὁ Σουλτάνος δέν ἒχει ποῦ ἀλλοῦ νά διοχετεύσει τόν μεγαλοϊδεατισμό του ἐκτός ἀπό τό Αἰγαῖο. Ἒχει συσπειρώσει γύρω του πάνω ἀπό 300 ἑκατομμύρια μουσουλμάνους (100 τῆς Τουρκίας, 36 τοῦ Ἀφγανιστάν, 33 τοῦ Τουρκμενιστάν, 6 τοῦ Τατζικιστάν, 81 τοῦ Ἰράν, 197 τοῦ Πακιστάν κ.ἂ.).
Αὐτοί οἱ λαοί τόν βλέπουν σαν θεό τους. Ἡ ὁπλική του ἐπάρκεια καί ἡ ἐπαμφοτερίζουσα στάση τῶν μεγάλων καί τῶν μικροτέρων δυνάμεων γύρω ἀπό τίς αὐθαιρεσίες καί τήν συστηματική παραβίαση τῶν κανόνων τοῦ διεθνοῦς δικαίου, πού φθάνει μέχρι καί τίς ἀπροκάλυπτες ὓβρεις ἡγετῶν τῆς Δύσης, τόν ἒχουν ἀποθρασύνει.
Ἂρα εἶναι αὐτονόητο ὃτι ὁ μεγαλοοϊδεατισμός τοῦ Ἐρντογάν κάτω ἀπό τό σλόγκαν <Γαλάζια Πατρίδα> καί τούς <χάρτες> τοῦ memorandum of understanding στρέφεται πρός τό Αἰγαῖο. Δέν μιλάει βέβαια γιά τόν 28 μεσημβρινό, διότι γνωρίζει ὃτι τά νησιά τοῦ Αἰγαίου ἀποτελοῦν στήν οὐσία ἀκτογραμμή, πού ἀναγνωρίζει η διεθνής σύμβαση περί δικαίου τῆς θαλάσσης.
Ἒτσι ἐστράφη πρός νοτιοδυσμάς, ὃπου δέν ὑπάρχουν νησιά, ἀγνοῶντας προκλητικά τήν ΑΟΖ Καστελλορίζου, Ρόδο, Καρπάθου καί Κρήτης.
Τί μποροῦν νά κάνουν οἱ πολιτικοί τῆς Ἑλλάδος γιά ν᾽ἀντιμετωπίσουν τήν σοβαρή αὐτή κατάσταση;
1) Ἂμεση ἐπέκταση τῶν χωρικῶν ὑδάτων στά 12 μίλια καί ὁριοθέτηση τῆς ΑΟΖ γιά νά ἑνωθεῖ ἡ Ἑλλάδα μέ τήν ΑΟΖ τῆς Κύπρου. Τό ψευδοσύμφωνο μέ τήν Λιβύη δέν εἶναι κάν σύμφωνο, ἀλλά μνημόνιο κατανόησης, ἀφοῦ δέν πέρασε ἀπό τήν Βουλή, καί ἐνῶ ὁ στρατηγός Χάφταρ προελαύνει πρός Τρίπολη.
Διότι μέ τήν παράνομη ΑΟΖ τῆς Τουρκίας, παραχωρεῖ σημαντικό μέρος τῶν οἰκοπέδων τῆς Κύπρου στήν Αἲγυπτο, ἡ ὁποία κωλυσιεργεῖ διαρκῶς γιά τήν ἀνακήρυξη τῆς ἑλληνικῆς ΑΟΖ. Ἐδῶ θά πρέπει νά τονισθεῖ ὃτι ἂν ὁ ἀσύδοτος Ἐρντογάν <σκάψη> στήν ἑλληνική ΑΟΖ νοτιοανατολικά τῆς Κρήτης, τότε θά ὑπάρξει σοβαρό πρόβλημα μέ τήν Ἑλλάδα, καθώς θά παραβιασθεῖ ἡ ἐθνική μας κυριαρχία. Ὁπότε θερμό ἐπεισόδιο ἲσως εἶναι ἀναπόφευκτο.
2) Προσφυγή στό Διεθνές Δικαστήριο τῆς Χάγης. Ἡ Ἑλλάδα φαίνεται νά ἒχει κάποιους ἐνδοιασμούς, ἀλλά ἡ Τουρκία δέν ἒχει κανένα κώλυμα, διότι κάτι θά κερδίσει. Ὑπάρχει τό προηγούμενο τῆς νησίδος πού διεκδικοῦσαν ἡ Ρουμανία καί ἡ Οὐκρανία στήν Μαύρη Θάλασσα, καί πού βρίσκεται ἐγγύτερον τῆς Ρουμανίας. Τό δικαστήριο τῆς Χάγης μοίρασε στήν μέση τήν ἀπόσταση καί γιά τά δύο κράτη.
Αὐτή εἶναι ἡ κρατοῦσα κατάσταση μέχρι στιγμῆς. Ἡ Ἑλλάδα πρέπει νά εἶναι ἀπόλυτα ἑνωμένη γιά ν᾽ἀντιμετωπίσει τόν τουρκικό ἐπεκτατισμό, πού γίνεται γιά ν᾽ἀφήσει τό ὂνομά του ὁ Ἐρντογάν στή ἱστορία τῆς χώρας του. Οὒτε ἡττοπάθεια πρέπει νά ὑπάρχει οὒτε ἂγνοια τῆς θαλασσινῆς δύναμης τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία οὐδέποτε νικήθηκε στό Αἰγαῖο ἀπό τήν Τουρκία.
Καί γιά τήν ἱστορία:
Πολλούς αἰῶνες πρίν ὑπάρξουν οἱ Τοῦρκοι στήν Μικρά Ἀσία, καί οἱ δύο ὂχθες τοῦ Αἰγαίου ἦσαν ἑλληνικές. Πρῶτα τήν κατοίκησαν οἱ Αἰολεῖς καί ἀργότερα οἱ Ἲωνες, ἀπό τό ὂνομα τῶν ὁποίων οἱ Τοῦρκοι ὀνομάζουν τήν Ἑλλάδα Γιουνανιστάν.
Ὃταν οἱ Μῆδοι εἶχαν καταλάβει τά παράλια τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ἀπωθήθηκαν μετά τήν μάχη τοῦ Μαραθῶνος, τήν ναυμαχία τῆς Σαλαμῖνος καί τήν μάχη τῶν Πλαταιῶν. Τό 460 π.Χ. ὁ Κίμων, γιός τοῦ Μιλτιάδη, ἒδωσε τήν ἲδια ἡμέρα στήν Κύπρο (πού τότε <δέν ἒκειτο μακράν>) νικηφόρως δύο ναυμαχίες, καταναυμαχῶντας τούς στόλους τῶν Αἰγυπτίων καί τῶν Φοινίκων καί μία πεζομαχία, ἐκδιώκοντας τούς Πέρσες ἀπό τήν μεγαλόνησο καί τά παράλια τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ἀργότερα ὁ Μέγα Ἀλέξανδρος ἒδιωξε ὁριστικά τούς Πέρσες ἀπό τό Αἰγαῖο, πού ἒγινε ἡ ἡμετέρα θάλασσα τοῦ Ἀρριανοῦ.
Οἱ αὐτοκράτορες τοῦ Βυζαντίου, ὓστερα ἀπό πολλούς αἰῶνες, ἀντιμετώπισαν καί πάλι τούς Πέρσες, καί ὁ αὐτοκράτορας Ἡράκλειος τοποθέτησε ὡς ὁροφύλακες τοῦ Βυζαντίου τίς ἐκδιωχθεῖσες πατριές ἀπό τόν Τζεγκίς Χάν τοῦ Ὀσμάν, δηλαδή περίπου 4.000 σκηνιτῶν.
Τότε παρουσιάσθηκαν στήν Μικρά Ἀσία οἱ Τοῦρκοι (Ὀσμανίδες καί Σελτζουκίδες), οἱ ὁποῖοι κατόρθωσαν, ἐξισλαμίζοντας διαρκῶς διά παιδομαζωμάτων καί ὑποχρεώνοντας τό ἑλληνικό στοιχεῖο νά τουρκοφωνήσει, νά ἱδρύσουν αὐτοκρατορία. Μετά τήν μακραίωνη δουλεία τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τό Αἰγαῖο ἒγινε καί πάλι ἑλληνικό, χάρη στούς θαλασσομάχους τοῦ ᾽21 καί τήν ἐποποιΐα, ἀργότερα, τοῦ θωρηκτοῦ Ἀβέρωφ κατά τήν <Ναυμαχία τῆς Ἓλλης>, ὃπου καταναυμαχήθηκε ὁ τουρκικός στόλος πρό τῶν Δαρδανελλίων τήν 3η Δεκεμβρίου 1912.
Σήμερα ὃμως τά πράγματα εἶναι πολύ περιπεπλεγμένα, μέ ἀνάμιξη τῶν ὑπερδυνάμεων καί πολλῶν χωρῶν. Τεράστια συμφέροντα διακυβεύονται στήν μικρή αὐτή θαλάσσια περιοχή. Ἀπό ποιές ΑΟΖ, γιά παράδειγμα, θά περάσουν οἱ ὑποθαλάσσιοι ἀγωγοί ὑδρογονανθράκων;
Γι᾽αὐτό καί γιά πολλά ἂλλα δέν ἀποκλείεται νά συμβεῖ κάτι πολύ μεγάλο στό Αἰγαῖο, μέ ἀνάμιξη πολλῶν ξένων δυνάμεων.
Πάντως ἡ Ἑλλάδα θά εἶναι παροῦσα.
ΚΩΣΤΑΣ ΔΟΥΚΑΣ
