Πολύς… Διαφωτισμός «πέφτει» και ακούγεται τις τελευταίες ημέρες. Στη διακήρυξη του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών, ο Γιώργος Παπανδρέου ανέφερε:
«Οι αξίες του Διαφωτισμού σημαίνουν τη θεμελιώδη πεποίθησή μας για την ανάγκη υπεράσπισης του ορθολογισμού, απέναντι στη δεισιδαιμονία, τη δημαγωγία, τον φονταμενταλισμό, τον δογματισμό, τη συνωμοσιολογία και τον λαϊκισμό. Η συνεχής παιδεία και αυτομόρφωση αποτελούν θεμέλιο λίθο της κριτικής σκέψης, της καινοτομίας και πάντα προϋπόθεση της συμμετοχικής δημοκρατίας».
Αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ, καταδικάζοντας την επίθεση των τζιχαντιστών στη γαλλική σατιρική εφημερίδα Charlie Hebdo, αναφέρει στην ανακοίνωσή του:
«Η μισαλλοδοξία και η τυφλή βία στρέφονται ενάντια στη δημοκρατία και την ισότητα, ενάντια στις αρχές του Διαφωτισμού, ενάντια στην ίδια την Ευρώπη και τους πολίτες της, ανεξαρτήτως θρησκεύματος και καταγωγής. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας και τη συμπαράστασή μας στις οικογένειες των θυμάτων και των τραυματιών, στο γαλλικό λαό».
Απορώ, λοιπόν, τι έπαθαν όλοι ξαφνικά και θυμήθηκαν τον Διαφωτισμό;
Και καλά ο Γιώργος Παπανδρέου, πες ότι ο σοσιαλισμός ως πολιτικό τέκνο του Διαφωτισμού και της Μεγάλης Γαλλικής Επανάστασης δεν του είναι κάτι ξένο -θεωρητικά το γνωρίζει- αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ να μιλά υπέρ του Διαφωτισμού; Η μαρξιστική Αριστερά (γιατί τέτοια είναι ο ΣΥΡΙΖΑ) απέφευγε σχολαστικά τόσο καιρό τις αναφορές στην προ-Μαρξ εποχή, τώρα πώς και… διαφωτίστηκαν;
Για να είμαι δίκαιος, προσπαθώ τουλάχιστον να είμαι δίκαιος, και ο Αλέξης Τσίπρας στο παρελθόν είχε πάθει κάποιες εκλάμψεις με τον Διαφωτισμό, τις οποίες σύντομα ξεπέρασε.
Τώρα βλέπω τον Διαφωτισμό να γίνεται ξανά της μόδας, ίσως γιατί ο «σοσιαλισμός» είναι για πολλούς τοξική λέξη, έτσι που τον εξευτέλισαν τα τσιράκια της δεξιάς, οι σοσιαλδημοκράτες.
Επειδή σε ο,τι με αφορά τον Διαφωτισμό δεν τον ανακάλυψα προχτές, τον έχω διακηρύξει ως πολιτική μου ιδεολογία από το 2006, και βλέποντας τον «κίνδυνο» να κυκλοφορεί αυτή η Ιερή Λέξη στα στόματα πολιτικών που δεν έχουν και την καλύτερη φήμη για τη συνέπειά τους, αισθάνθηκα την ανάγκη προς τους αναγνώστες να «προσδιορίσουμε» πολιτικά τον Διαφωτισμό, τον πατέρα του Σοσιαλισμού, του Πατριωτισμού και του Έθνους Κράτους, μέσα από τα λόγια του πρώτου Αριστερού της νεώτερης εποχής, του Μαξιμιλιανού Ροβεσπιέρου, ο οποίος όταν είχε τη διακυβέρνηση της δημοκρατικής Γαλλίας στα χρόνια της Γαλλικής Επανάστασης, προσδιόρισε την πολιτική έκφραση του Διαφωτισμού ως:
«Η δική μας Επανάσταση είναι η πρώτη στην Ιστορία που θεμελιώθηκε επάνω στην θεωρία των δικαιωμάτων του ανθρώπου και επάνω το ιδανικό της Δικαιοσύνης. Οι προγενέστερες επαναστάσεις δεν απέβλεπαν κατά κανόνα σε τίποτε περισσότερο από την ανθρώπινη φιλοδοξία. Η δική μας όμως εισάγει την Αρετή. Η άγνοια και η φιλαρχία αφομοίωσαν τις άλλες σε έναν νέο δεσποτισμό. Η δική μας, επειδή αναδύεται από την Δικαιοσύνη, ξεχωρίζει. Η Δημοκρατία μας, οδηγημένη ακούσια από την δύναμη των συνθηκών, αλλά και θεληματικά από τον συνεχή αγώνα των εραστών της Ελευθερίας ενάντια σε διαρκώς αναδυόμενες συνωμοσίες, έχει συρθεί, για να το πώ έτσι, μέσα από τις πιο απίθανες παραταξιακές συγκρούσεις… και έχει κυνηγηθεί αμείλικτα από την πρώτη στιγμή που αυτή γεννήθηκε, όπως έχουν άλλωστε κυνηγηθεί και οι άνδρες της καλής πίστης που πολέμησαν υπέρ αυτής»
«Η ολοκλήρωση της Επανάστασης ταυτίζεται με τον θρίαμβο της αθωότητας»
«Η θεμελιώδης αξία σε μια δημοκρατική ή λαϊκή κυβέρνηση είναι η Αρετή. Και αναφέρομαι στην δημόσια Αρετή, εκείνη που παρήγαγε τόσα εξαιρετικά έργα στην Ελλάδα και την Ρώμη και η οποία, προς έκπληξή μας, μπορεί να παράγει περισσότερα στην δημοκρατική Γαλλία. Αναφέρομαι σ’ αυτήν την δημόσια Αρετή, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο από την αγάπη για την πατρίδα και για τους νόμους της»
Ο Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος, ο άνθρωπος που οραματίστηκε μια Πολιτεία της Αρετής (Πολιτικής Αρετής) και μια κοινωνία της Ελευθερίας, της Ισότητας (Ισονομίας) και της Αδελφοσύνης (Αλληλεγγύης), προσδιόρισε έτσι τα πράγματα και πλήρωσε με τη ζωή του την πίστη και αφοσίωσή του στα ιδανικά του Διαφωτισμού.
Θέλω να πω, για να κλείσω αυτό το κείμενο, ότι όσοι δεν είναι αποφασισμένοι να δώσουν ακόμα και τη ζωή τους για την Ελευθερία, την Ισότητα και την Αδελφοσύνη, για μια Πολιτεία της Αρετής, για την άδολη, ολόψυχη και σύγκορμη αγάπη για την Πατρίδα, ναι για την ΠΑΤΡΙΔΑ κύριοι, ας μην πιάνουν τον Διαφωτισμό στο στοματάκι τους…
Γιατί ο Διαφωτισμός δεν προσφέρεται για «πολιτική εκμετάλλευση», ο Διαφωτισμός «τιμωρεί» τους υβριστές που τον καπηλεύονται και αυτό η ιστορία το διδάσκει.
Οι δύο κορυφαίοι Έλληνες Διαφωτιστές, ο Κοραής και ο Ρήγας, σώζουν την Ελλάδα. Πίνακας του Θεόφιλου.
