Ας υποθέσουμε πως κάνετε ένα κόμμα με κύριο στόχο της πολιτικής σας την Τουρκία. «Θα τους κάνω, θα τους δείξω, τους έτσι, τους μπήξε, τους δείξε» κλπ.
Κερδίζετε τις εκλογές, ορκίζετε την κυβέρνησή σας κι αμέσως πηγαίνετε στον Ερντογάν και του ζητάτε προσωπικό μπαξίσι δύο-τρεις εκατοντάδες εκατομμύρια για να του παραδώσετε τη χώρα.
Και το κάνετε! Ποιος θα σας σταματήσει; Ο πρόεδρος της δημοκρατίας; Δεν έχει τέτοιες εξουσίες. Ο στρατός; Εντολές παίρνει από τους αμερικάνους (το ΝΑΤΟ, πιο κομψά) και κατά δεύτερο λόγο από εσάς, τον «εκλεγμένο πρωθυπουργό».
Η δικαιοσύνη λοιπόν; Ελάτε τώρα… Ή μήπως η τέταρτη εξουσία των διαπλεκομένων εργολάβων; Και μην πείτε πως δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Θα σας θυμίσω τούτο: Ο Αδόλφος Χίτλερ αναρριχήθηκε στην εξουσία τηρώντας με πλήρη ευλάβεια, θα λέγαμε, τις δημοκρατικές διαδικασίες.
Εκμεταλλεύτηκε τα κενά της δημοκρατίας και των θεσμών, τη σιωπή της δικαιοσύνης, την υποτίμησή του από τα άλλα κόμματα, την απάθεια της πλειοψηφίας του κόσμου, την ηλιθιότητα της οικονομικής ελίτ που θεωρούσε πως κάτι θα κερδίσει από αυτόν κι αν όχι «του χεριού της είναι», κάνοντας τον Γκαίμπελς να μιλά για «ηλιθιότητα της δημοκρατίας».
Τη συνέχεια την ξέρετε: Επέβαλε δικτατορία, αιματοκύλισε την Ευρώπη και κατέστρεψε τη χώρα του.
Ποιος σταματά λοιπόν ένα παράφρονα ή έναν απατεώνα που αρπάζει με δόλο την εξουσία υποσχόμενος τα αντίθετα από αυτά που κάνει;
Προφανώς οι συνταγματολόγοι και κάτι τέτοιο είχαν στο νου τους όταν έβαζαν στο σύνταγμά μας το άρθρο 120 (παλαιότερα 114) με το οποίο η τήρηση του υπέρτατου νόμου της χώρας επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.
Τον υπέρτατο νόμο της χώρας τον έχουν τσαλαπατήσει όλες οι κυβερνήσεις τα τελευταία έξι χρόνια, οδηγώντας το λαό στην εξαθλίωση (η απόλυτη βία) και παραδίδοντας τη χώρα σε ξένους (η απόλυτη προδοσία).
Είναι όλοι τους παραβάτες (το πιο επιεικές). Παραβάτες όμως είμαστε και όλοι εμείς, μη τηρώντας -μέχρι στιγμής- το άρθρο 120.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΡΟΣ
www.varos.gr
