Η πλημμύρα της Μεσογείου
Όπως ακριβώς και η Μαύρη Θάλασσα, και η Μεσόγειος ήταν κάποτε λίμνη. Όσο η αφρικανική τεκτονική πλάκα προσέγγιζε όμως ολοένα και περισσότερο την Ευρασία στο διάβα εκατομμυρίων ετών, οι δυο ήπειροι συγκρούστηκαν κάποια στιγμή. Το σημείο της αρχικής επαφής τους ήταν μεταξύ Ιβηρικής Χερσονήσου και βόρειων ακτών της Δυτικής Αφρικής κάπου 5,6 εκατ. χρόνια πριν.
Αποκομμένη από τον Ατλαντικό, η σημερινή Μεσόγειος άρχισε να εξατμίζεται εξαιτίας των ξηρών συνθηκών που επικράτησαν για αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Το θαλασσινό αλάτι της αποξηραμένης λίμνης παρασυρόταν πια από τους ανέμους, σπέρνοντας τον όλεθρο στο γύρω τοπίο.
Ευτυχώς για τη γειτονιά μας, κάπου 300.000 χρόνια αργότερα η Μεσόγειος ήταν και πάλι γεμάτη. Ο λόγος πιστεύεται ότι είναι η διαρκής κίνηση των τεκτονικών πλακών, που έκανε το έδαφος γύρω από τα στενά του Γιβραλτάρ να υποχωρήσει. Μερικές χιλιάδες χρόνια αργότερα, ο Ατλαντικός βρήκε τελικά διέξοδο στο κανάλι του Γιβραλτάρ πλημμυρίζοντας τη λεκάνη της Μεσογείου.
Οι γεωλόγοι μάς λένε πως ο ρυθμός της πλημμύρας ήταν αργός στις αρχές, αν και παρέμενε τριπλάσιος από την εκβολή του σημερινού Αμαζονίου στη θάλασσα. Κάποια στιγμή ωστόσο, όσο το κανάλι του Γιβραλτάρ γινόταν ολοένα και πιο πλατύ δηλαδή, το νερό ξεχυνόταν πια με τρομακτικούς ρυθμούς, γεμίζοντας το υπόλοιπο 90% της λεκάνης της Μεσογείου μέσα σε μια περίοδο από μερικούς μήνες μέχρι και δύο χρόνια!
Η άνοδος των νερών της Μεσογείου, εκτιμούν οι ειδικοί, έφτανε ακόμα και τα 10 μέτρα τη μέρα. Ναι, τη μέρα!
ΠηγήΔείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα
