Ουντάι Χουσεΐν: Χρήση ναρκωτικών και βασανισμός ποδοσφαιριστών
Ο μακροχρόνιος δικτάτορας του Ιράκ, γνωστός για το ανηλεές του χαρακτήρα του και τη δίψα του για εξουσία, έκανε ό,τι έκανε για να κρατηθεί στο τιμόνι της χώρας. Ο γιος του όμως, ο Ουντάι, βασάνιζε και βίαζε μόνο και μόνο για τη δική του τέρψη. Και βέβαια εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι ήταν γιος του παντοδύναμου Σαντάμ για να ζήσει μια ζωή υπερβολής που μόνο η απόλυτη ηγεμονία του πατρός μπορούσε να του εξασφαλίσει.
Κακομαθημένος από μικρός, ο Ουντάι όρια δεν γνώριζε στις ακρότητές του, καθώς είχε μια ολόκληρη χώρα παιδότοπο.
Πανάκριβα αυτοκίνητα, ιδιωτικά αεροπλάνα, ρούχα σχεδιαστών και βασιλική ζωή για το καμάρι του Σαντάμ, αν και αυτά δεν ήταν παρά η βιτρίνα για τις σαδιστικές του τάσεις και τους σκοτεινούς πόθους του. Καμιά γυναίκα που έμπαινε στο στόχαστρό του δεν γλίτωνε, όποια κι αν ήταν: έβαζε τους μπράβους του να την απαγάγουν και να τη μεταφέρουν στο παλάτι του, όπου τη βίαζε, τη ξυλοκοπούσε και τη μετέτρεπε σε ερωτικό αντικείμενο για τις διεστραμμένες ορέξεις του.
Τα προσωπικά του διαμερίσματα περιλάμβαναν ακόμα και θάλαμο ερωτικών βασανιστηρίων, αλλά και μεγάλες ποσότητες ναρκωτικών. Ακόμα και φορητό τεστ για HIV βρήκαν στους χώρους του. Παρά το γεγονός ότι ο Σαντάμ έκανε πάντα τα στραβά μάτια όταν επρόκειτο για τον Ουντάι, η έξαλλη συμπεριφορά του δεν περνούσε απαρατήρητη από τους υψηλόβαθμους αξιωματούχους της χώρας, που πίεζαν τον ηγέτη να κάνει κάτι για να τον περιορίσει. Όταν ο Ουντάι πυροβόλησε λοιπόν τον θείο του στο πόδι, το ποτήρι της πατρικής οργής ξεχείλισε και ο Σαντάμ τον εξόρισε στην Ελβετία για ένα διάστημα και όταν ο μικρός επέστρεψε στο Ιράκ δεν είχε πια καμία εξουσία στα χέρια του.
Η διαβόητη διασκέδασή του συνεχίστηκε φυσικά με αμείωτη ένταση όπως και η καθημερινή κακοποίηση, και σε ένα πάρτι του το 1998 δολοφόνησε έναν σωματοφύλακά του μπροστά στους καλεσμένους του. Το νέο του παιχνίδι ήταν τώρα το ποδόσφαιρο. Όχι ότι ενδιαφερόταν για το άθλημα βέβαια, ήθελε απλώς να βλέπει την ομάδα του να κερδίζει. Όταν έχαναν, βασάνιζε τους παίκτες του και κρατούσε «σκορ βασανιστηρίων» για τους ποδοσφαιριστές του με τις ξυλιές που έτρωγαν στα πέλματά τους μετά τις κακές εμφανίσεις τους.
Όταν έγινε μάλιστα η δολοφονική απόπειρα εναντίον του το 1996 που τον άφησε σχεδόν παράλυτο, η οργή του ξεχείλιζε πια και όρια δεν γνώριζε. Τα βασανιστήρια στα οποία υπέβαλε τους παίκτες του ήταν τόσο βάρβαρα που καλό είναι να μην περιγραφούν, αρκεί πάντως να αναφερθεί ότι θυμίζουν παλιότερες ιστορικές εποχές παρακμής και αχρειότητας. Ο Ουντάι και ο αδερφός του Κουσάι σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια αμερικανικής στρατιωτικής επιχείρησης στην έπαυλή τους στη Μοσούλη το 2003…Δείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα
