Η εφταετία της Χούντας είναι μια εξαιρετικά ιδιαίτερη περίοδος για την σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας.
Ενώ η political correct αφήγηση για αυτήν είναι πως πρόκειται για μια «μαύρη» περίοδο, για μια βίαιη και καταπιεστική δικτατορία, είναι δεδομένο πως δεν συμμερίζονται όλοι αυτή την λογική.
Δεν χρειάζεται να πέφτουμε από τα σύννεφα: δεν θεωρεί ολόκληρη η ελληνική κοινωνία την Χούντα μια «κακή» περίοδο για την Ελλάδα. Πολλοί υποστηρικτές της βρίσκονται ανάμεσά μας. Μην ξεχνάμε ότι το τρίτο κοινοβουλευτικό κόμμα του πολιτικού συστήματος λέγεται Χρυσή Αυγή.
Μοιάζει αδιανόητο να πιστεύει κανείς πως υποστηρικτές της Χούντας δεν υπάρχουν.
Η Χούντα ηττήθηκε, έπεσε το 1974. Οι χουντικοί όμως συνέχισαν να υπάρχουν ανάμεσά μας.
Και αν το πολιτικό κλίμα της μεταπολίτευσης δεν τους επέτρεπε να μιλάνε ανοιχτά πλέον για την επταετία της δικτατορίας, διάφοροι μύθοι στηριζόμενοι σε ένα μεγάλο «ναι μεν αλλά…» έβγαιναν πάντα δειλά-δειλά στην επιφάνεια του κοινωνικού διαλόγου.
Με τα χρόνια μάλιστα, αυτοί οι μύθοι απέκτησαν αντικειμενικά χαρακτηριστικά. Ακόμα και άνθρωποι με εντελώς δημοκρατικές λογικές τους οικειοποιήθηκαν. Μεγάλη μερίδα της κοινωνίας κατέληξε να πιστεύει πως όσο κακή και αν ήταν η Χούντα «τουλάχιστον δεν υπήρχε ανεργία» ή όσο δικτάτορας και αν ήταν ο Παπαδόπουλος «τουλάχιστον έφτιαξε δρόμους».
Eπειδή καλό είναι κάτι τέτοιες μπούρδες να μην μένουν μετέωρες ακολουθούν ορισμένες απαντήσεις στους πιο διαδεδομένους μύθους.
Μύθος 1: Η Χούντα δεν άφησε δημόσιο χρέος
Από τις πιο χιλιοακουσμένες μπαρούφες και ειδικά αυτά τα τελευταία χρόνια της οικονομικής κρίσης είναι πως στην Χούντα τα πράγματα ήταν «νοικοκυρεμένα» σε οικονομικό επίπεδο. Ακούγεται κατά κόρον και μάλιστα χωρίς ούτε ένα στοιχείο. Έτσι, στον αέρα!
Τα επίσημα στοιχεία για τα οικονομικά του ελληνικού κράτους κατά την περίοδο της δικτατορίας διαψεύδουν αυτούς τους ισχυρισμούς. Συγκεκριμένα το 1966 το δημόσιο χρέος της Ελλάδας ανερχόταν στα 1110 εκατομμύρια δολάρια. Το 1973 είχε ανέβει στα 2700 εκατομμύρια δολάρια.
Η Χούντα (που τα είχε όλα τακτοποιημένα οικονομικά) έκανε το δημόσιο χρέος κατά μιάμιση φορά μεγαλύτερο!
Μύθος 2: Επί Χούντας κοιμόμασταν στα μπαλκόνια
Αστείο επιχείρημα διότι βασίζεται σε αναμνήσεις οι οποίες δεν έχουν να κάνουν με την Χούντα αλλά γενικότερα με την μεταπολεμική πραγματικότητα που επικρατούσε στην Ελλάδα μέχρι και τα ’90s.
Η εγκληματικότητα στην Ελλάδα βρισκόταν σε χαμηλά επίπεδα γενικότερα τις δεκαετίες του ’50, του ’60 και του ’70 και το «να κοιμόμαστε στα μπαλκόνια» ήταν μια συνήθεια που δεν αφορούσε την Χούντα αλλά γενικότερα εκείνες της δεκαετίες: ίσχυε πριν την Χούντα, συνέχισε να ισχύει και μετά από αυτήν.
Η διαφορά βέβαια είναι ότι την περίοδο της Χούντας όσοι κοιμόντουσαν στα μπαλκόνια ήταν και οι μόνοι που μπορούσαν να είναι σε ανοιχτό χώρο το βράδυ γιατί γενικά απαγορευόταν να κυκλοφορείς…
Μύθος 3: Η Χούντα έφτιαξε δρόμους
Μισή αλήθεια. Αυτό που δεν εξηγείται είναι το γιατί «η Χούντα έφτιαχνε δρόμους». Είναι γνωστό πλέον με τα χρόνια πως το πολιτικό καθεστώς της επταετίας είχε τρομακτικά στενές συνδέσεις με μια μερίδα του κατασκευαστικού κεφαλαίου της εποχής.
Οι συνταγματάρχες δεν ήταν απλά κάτι τρελοί τύποι που τύχαινε να ξέρουν να χειρίζονται όπλα. Αντίθετα, είχαν οικονομικές πλάτες και χρηματική στήριξη από μεγάλους εργολάβους της εποχής. Άπειρο δημόσιο χρήμα «φαγώθηκε» από τους συνταγματάρχες και το κατασκευαστικό κεφάλαιο και οι δρόμοι που φτιάχτηκαν στόχευαν στο να πλουτίσουν με δημόσιο χρήμα οι χουντικοί και οι οικονομικοί υποστηρικτές τους.
Φτιάχτηκαν λοιπόν δρόμοι; Ναι, φτιάχτηκαν πάρα πολλοί δρόμοι που δεν χρειαζόντουσαν να φτιαχτούν. Και για να φτιαχτούν δρόμοι «ξεζουμίστηκαν» οι πολίτες μέσω της φορολόγησής τους. Και με την δικαιολογία πως φτιάχνονται δρόμοι, οι στρατιωτικοί και οι εργολάβοι κολλητοί τους κονομούσαν…
Μύθος 4: Επί Χούντας δεν υπήρχε ανεργία
Τρελό ψέμα. Για την ακρίβεια, άλλη μια μισή αλήθεια, όπως αυτή για τους δρόμους. Είναι δεδομένο πως μια από τις πιο διαδεδομένες πτυχές της χουντικής προπαγάνδας είναι πως επί της εποχής της συντελέστηκε ένα οικονομικό θαύμα στην Ελλάδα.
Ξεχνάνε βέβαια οι υποστηρικτές αυτής της λογικής να μας πουν ποια ήταν τα ποσοστά της μετανάστευσης εκείνη την περίοδο. Η Χούντα θέλει να λέει πως επί εποχής της η ανεργία βρέθηκε σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Αυτό όμως είναι μάλλον αναμενόμενο με δεδομένο πως απίστευτα πολύς κόσμος σηκώθηκε και έφυγε από την Ελλάδα για να μην βρίσκεται εδώ σε αυτή την καταπίεση.
Η ανεργία δεν μειώθηκε επειδή η Χούντα πήρε μέτρα. Η ανεργία μειώθηκε επειδή πολλοί πολίτες δεν άντεχαν να ζουν στην Ελλάδα και μετανάστευσαν.
Μύθος 5: Όσοι συμμετείχαν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου κατέστρεψαν την Ελλάδα
Άλλη μια χουντική… ομορφιά είναι εκείνη που επιχειρεί να συνδέσει τους αγωνιστές του Πολυτεχνείου με τα στελέχη του μετέπειτα πολιτικού συστήματος που -εδώ που τα λέμε- δεν εφάρμοσαν και τις πιο καλές πολιτικές.
Είναι δεδομένο πως πολλά πρόσωπα που έπαιξαν κομβικό ρόλο στην πολιτική ζωή της Ελλάδας μετά την Χούντα και συμμετείχαν σε διάφορα πολιτικά σκάνδαλα ήταν κομμάτι του αντιχουντικού αγώνα και του Πολυτεχνείου. Από την μια ωστόσο, αυτό δεν αθωώνει την Χούντα σε τίποτα.
Από την άλλη, όσες πολιτικές λαμογιές και αν έγιναν μεταπολιτευτικά, βασανιστήρια σε υπόγεια και συνθήκες στρατιωτικής κατοχής δεν υπήρχαν στην μεταπολίτευση – τι να κάνουμε τώρα. Το πιο σημαντικό όμως από όλα αυτά είναι ότι στην εξέγερση του Πολυτεχνείου και γενικότερα τον αντι-χουντικό αγώνα συμμετείχαν χιλιάδες άνθρωποι.
Το γεγονός ότι ένα μικρό ποσοστό από αυτούς κυβέρνησε τις επόμενες δεκαετίες δεν χαρακτηρίζει όλο το αντι-χουντικό κίνημα. Μοιάζει γελοίο και μόνο ως ισχυρισμός…
Πηγή: MensHouse
