«Τα τελευταία δυόμιση χρόνια, έχω υπογράψει τουλάχιστον 135 συμβόλαια εργασίας. Περισσότερα από αυτά, είχαν διάρκεια από μία έως και τρεις ημέρες. Είναι κάπως εξαντλητικό να μην έχεις μόνιμη εργασία», δήλωσε Νταβίντ Πένα.

Ο 33χρονος αρπάζει όποια δουλειά βρει προκειμένου να συμπληρώσει το σταθερό εισόδημα που παίρνει η μητέρα του και το οποίο ανέρχεται στα 400 ευρώ το μήνα.

«Ευχαριστώ το Θεό που η μητέρα μου έχει δικό της σπίτι.  Με 400 ευρώ εισόδημα, αναγκαστικά αρπάζω όποια δουλειά βρω. Με αυτά τα λίγα και με όσα λίγα καταφέρνω να βγάλω εγώ, προσπαθούμε να επιβιώσουμε», τονίζει ο Νταβίντ.

Η χειρότερη και συντομότερη δουλειά που είχε κράτησε 16 ώρες.
 
«Ανέλαβα να καθαρίσω στάβλους για 30 ευρώ. Δεν είχα γάντια, δεν είχα μπότες, δεν είχα καμία προστασία. Όμως δεν ήθελα να χάσω τη δουλειά», δήλωσε ο 33χρονος Ισπανός.

Ο 33χρονος είμαι προγραμματιστής κομπιούτερ και μέχρι και πριν από τρία χρόνια δούλευε ως υπεύθυνος χειριστής για τη μεταφορά των αποσκευών στο αεροδρόμιο της Κομποστέλας. Με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης και την κατάρρευση της ατομικής οικονομίας, η κυβέρνηση Ραχόι πέρασε νόμους για να κάνει πιο προσιτή την πρόσληψη νέων εργαζομένων, διευκολύνοντας ωστόσο τις απολύσεις. «Έβγαλαν 200 εργαζομένους από το αεροδρόμιο στους δρόμους…», τονίζει ο 33χρονος Ισπανός.