Ετούτο το τρίτο και μακρύτερο πρόγραμμα “διάσωσης” ούτε μπαίνει εκεί που πάνε να μας το φορέσουν με το ζόρι αλλά ούτε και “βγαίνει”, ως πρόγραμμα, επειδή είναι “παραληρηματικό” και “μη ρεαλιστικό”.

Αυτό είναι γεγονός αναμφισβήτητο και το ξέρουν ακόμα και οι πέτρες που, κατά το κοινώς λεγόμενο, γελάνε ακόμα κι αυτές με την μικρόνοια του σύγχρονου δόκτορος Μένγκελε -αν υποθέταμε ότι η κατάσταση είναι για γέλια, που δεν είναι.

Οσονούπω, πάντως, φαίνεται ότι θ’ αρχίσει να μαίνεται ο πόλεμος μεταξύ της ξερακιανής Γαλλίδας του ΔΝΤ που ζητά βαθύ κούρεμα του ελληνικού χρέους, για να σεβαστεί επιτέλους το καταστατικό του οργανισμού που εκπροσωπεί, το οποίο δεν της επιτρέπει να χρηματοδοτεί φαλιμέντα, από την μια μεριά -και της Φράου Καγκελάριου από την άλλη, που ποιεί την αλεμάνη νήσσαν, αρνούμενη το προφανώς αναγκαίο κούρεμα και, κυρίως, φοβούμενη να χρεώσει στους Γερμανούς φορολογούμενους το προ πενταετίας σώσιμο των γερμανικών τραπεζών.

Έτσι η Φράου Καγκελάριος μαζί κι αντάμα με τον θλιβερό υπουργό των οικονομικών της, έχει καταφέρει να υποβαθμίσει την ηγερία Γερμανία σε μισητή ηγεμονία, όπως παραδέχεται με ειλικρίνεια και ο Γιόσκα Φίσερ, σε ένα άρθρο του, που τιτλοφορεί “The Return of the Ugly German”,”Η Επάνοδος του Άσχημου Γερμανού”, και το οποίο προκάλεσε αίσθηση, αν συνυπολογιστεί το γεγονός ότι είναι ένα κείμενο που προέρχεται από τη γραφίδα ενός πρώην Γερμανού Αντιπροέδρου, αρκετά σκληρού ώστε στις μέρες της δικής του “δόξας” να έχει συναινέσει στον επαίσχυντο βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας.

Η Γερμανία γίνεται ακόμα πιο αντιπαθητική όταν δια του δόκτορος Σόιμπλε, αναιδώς ισχυρίζεται ότι το κούρεμα κρατικών χρεών εντός ευρωζώνης, δεν επιτρέπεται από τις ευρωπαϊκές συνθήκες, λες κι έχει σεβαστεί η ίδια η Γερμανία, οποιαδήποτε συνθήκη, οποτεδήποτε!

Εμείς, από τη μεριά μας, σκατόρατσα περιωπής, με την αδερφοφαγία να τρέχει στο αίμα μας, αντί να προσπαθήσουμε να διαχειριστούμε αυτήν την οικτρή εθνική μας ήττα που προκάλεσε η μπαρουφακιάδα, η -πρώτη φορά αριστερά- αφέλεια και η ασυγχώρητη προχειρότητα, εκμεταλλευόμενοι τουλάχιστον τη διεθνή κατακραυγή [‪#‎ThisIsACoup, ρε!] που έχει προκαλέσει το επαίσχυντο ευρωπραξικόπημα που συντελέστηκε στην Ελλάδα, εμείς κατά την προσφιλή μας συνήθεια, προτιμάμε να τρωγόμαστε αναμεταξύ μας και εθελοτυφλώντας να τυρβάζουμε περί άλλων ή όπως μας είπε κι ο αρχαίος πρόγονος: “Ο δε πόλεμος… βίαιος διδάσκαλος”.

Όμως, τίποτα δεν κερδίζουμε με τέτοια φληναφήματα, αφού το ηρωικό και πατριωτικό “όχι” που στην πορεία έγινε “ναι”, δεν έχει καμιά σπουδαία αξία, εφόσον δεν έχουμε τίποτα να προτείνουμε για να ισχυριστούμε με ίχνη σοβαρότητας, ότι θα μπορούσαμε να το υποστηρίξουμε αυτό το “όχι” απέναντι στην αδίστακτη ευρω-μαφία και τα σιδερόφραχτα Waffen-SS του ευρωπαϊκού νεοφιλελευθερισμού.

Εν τω μεταξύ, εντός της ευρωζώνης, ο δρόμος της εθνικής αντίστασης είναι ανοιχτός, αφού αυτές τις ώρες θα έπρεπε να ετοιμάζεται το, ατύπως ήδη διατυπωμένο, αίτημα έκδοσης του κ. Χριστοφοράκου -κι ας ελπίσουμε ότι γράφεται τούτες τις ώρες το σενάριο της πολυαναμενόμενης ταινίας δράσης με θέμα την απαγωγή του εν λόγω “κυρίου”.

Ακόμα δεν θα έπρεπε καθόλου να ξεχνάμε την κλήση του κεντρικού τραπεζίτη στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, προκειμένου να μας εξηγήσει τα κίνητρα πίσω από τον κατάπτυστο συμβιβασμό που “επέτυχε” -ως δοτός υπουργός οικονομικών- απέναντι στη Siemens. Και να ήταν μόνον η καλή αυτή εταιρεία…

Μήπως σε τέτοιους δυνητικούς κινδύνους για τα γερμανικά συμφέροντα, δεν αποδίδεται και ο σημερινός εκνευρισμός του σύγχρονου δόκτορος Μένγκελε που θέλει να μας πετάξει με τις κλωτσιές από την… καθαρή αυλή του!

Αλλά κανείς δεν φαίνεται να ασχολείται με τα σπουδαία της οργάνωσης της εθνικής μας αντίστασης και βέβαια ο λύκος πάντα στην αναμπουμπούλα, χαίρεται!

Βοηθάνε και οι ρωποπερπερήθρες, για να γίνονται χειρότερα τα πράγματα…

Υ.Γ. Πάντως μιας και το πήραμε που το πήραμε τώρα πια το κολάι με τα δημοψηφίσματα, δεν χάνουμε τίποτα να στήσουμε στα πεταχτά άλλη μια φορά τις κάλπες και στο τσάκα-τσάκα να διαπιστώσουμε αν ψεύδονται οι δημο(σ)κόποι που ισχυρίζονται ακόμα και σήμερα που έχουν πέσει οι μάσκες της ευρω-μαφίας, ότι σχεδόν το 80% εξ ημών, επιμένουμε, στην παρούσα φάση, στην παραμονή της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ. Θα μας έκανε καλό να ξέρομε αν αυτό το δημοσκοπικό εύρημα είναι αληθινό ή ψεύτικο: το κέρδος θα ήταν σημαντικό διότι με την αποσαφήνιση αυτού του θέματος, θα έκλειναν πολλά στόματα, για να κάνουμε, επιτέλους, ένα βήμα παρακάτω, αντί για να τρωγόμαστε επί ανύπαρκτου ζητήματος.

Δεν είναι, πάντως, ανάξιο σχολιασμού το γεγονός ότι, μετά την δήλωση υποταγής του Μιχαλοτέτοιου που εκτίμησε ότι το GRexit δεν είναι κουβέντα της ώρας, τη σκυτάλη, χέρι-χέρι, την πήρε κι ο Μητσάρας, ο Κουτσούμπας για να πει ακριβώς τα ιδια.

Τα υποχθόνια κίνητρα του πρώτου, ίσως να μπορούν να τα ερμηνεύσουν οι ψυχίατροι των διαφόρων φανερών ή μυστικών υπηρεσιών που μελετούν την περίπτωσή του, αλλά η αγωνία του δεύτερου, κατά πάσα βεβαιότητα, σχετίζεται με την πιθανότητα να καταβάλλεται στο προσεχές μέλλον η κρατική επιδότηση στο κόμμα και η βουλευτική του αποζημίωση, σε χάρτινες πληθωριστικές δραχμές.
(Στη φωτογραφία ο “ειρηνοποιός” Keith Mitchell, πρώην ποδοσφαιριστής, που διδάσκει γιόγκα κυρίως σε βετεράνους των Αμερικανικών πολέμων και σε παιδιά)

Πηγή: my-pillow-book