Μετά από ένα μακρύ και συχνά επικίνδυνο ταξίδι, καταλαβαίνουν πως δεν βρίσκονται στην γη των ευκαιριών που είχαν οραματιστεί, αλλά σε μια χώρα γίνεται όλο και πιο εχθρική προς τα κύματα όσων αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον, σχολιάζουν
Οδοιπορικό στις άθλιες συνθήκες ζωής και εργασίας των μεταναστών στη χώρα μας φιλοξενούν οι New York Times σε άρθρο τους με τίτλο «στην Ελλάδα, οι μετανάστες είναι απελπισμένοι να φύγουν και πάλι».
Στο ρεπορτάζ της Σούζαν Ντάλεϊ, η δημοσιογράφος κατέγραψε την σκληρή καθημερινότητα μεταναστών στην Πάτρα, συνομίλησε μαζί τους και πέρασε αρκετές ώρες στα εγκαταλελειμμένα κτήρια που ζουν και πολλές φορές κρύβονται. Σκουπίδια, ακαθαρσίες και εικόνες δυστυχίας παντού.
Όπως γράφει η Ντάλεϊ, «οι άντρες αυτοί κατέληξαν εδώ επειδή η Ελλάδα, μέσω των συνόρων της με την Τουρκία, είναι πιο εύκολα προσβάσιμη για τους μετανάστες χωρίς άδεια σε σχέση με το μεγαλύτερο μέρος της υπόλοιπης Δυτικής Ευρώπης. Αλλά μετά από ένα μακρύ και συχνά επικίνδυνο ταξίδι, [καταλαβαίνουν πως] δεν βρίσκονται στην γη των ευκαιριών που είχαν οραματιστεί, αλλά σε μια χώρα που αγωνίζεται να αναλάβει τη φροντίδα του ίδιου της του λαού και γίνεται όλο και πιο εχθρική προς τα κύματα των μεταναστών που φτάνουν από το Αφγανιστάν, το Ιράν, το Σουδάν και άλλες ρημαγμένες ή καταπιεσμένες χώρες».
Όπως σχολιάζει, το αποτέλεσμα για τους μετανάστες είναι ένα ανάμεικτο συναίσθημα απογοήτευσης και απελπισίας και, για μερικούς λειτουργεί αποφασιστικά στο να κάνουν ένα ακόμη επικίνδυνο και παράνομο ταξίδι. Κάθε μέρα οι μετανάστες αυτοί κάθονται οκλαδόν στη σειρά κάτω από τα εργοστάσια που καταρρέουν στο λιμάνι της πόλης της Πάτρας ελπίζοντας να μπουν κρυφά σε κάποιο πλοίο με κατεύθυνση διάφορα λιμάνια στην Ιταλία και στη συνέχεια, ίσως, και να ταξιδεύσουν για κάπου αλλού στην Ευρώπη.
«Αλλά πολλοί έχουν κολλήσει εδώ για μήνες», γράφει η Ντάλεϊ, προσθέτοντας πως «ζουν όσο πιο καλά μπορούν πίσω από χαλασμένους φράχτες και ψηλά μέχρι τη μέση αγριόχορτα, μακριά από το την όραση των Ελλήνων που φωνάζουν προσβολές εναντίον τους και τους πετάνε σκουπίδια, αν τολμήσουν να βγουν στους δρόμους».
Για αυτούς τους ανθρώπους δεν υπάρχει διαφυγή από τις βρώμικες τουαλέτες, την ανία και το φόβο ότι δεν θα είναι σε θέση να προχωρήσουν κάπου αλλού για ένα καλύτερο μέλλον, επισημαίνουν οι ΝΥΤ.
«Μέσα στα εργοστάσια αυτά οι μετανάστες χωρίζονται με βάση την ηλικία, τη χώρα προέλευσης και τις φυλετικές πεποιθήσεις. Οι έφηβοι εξακολουθούν να διατηρούν την ελπίδα για το τι έχει ίσως ακόμη να τους προσφέρει η ζωή και μια κίνηση φιλανθρωπίας που να τους παρέχει πρωινό, ντους και πρόσβαση στο Ίντερνετ», συνεχίζει το δημοσίευμα.
«Νομίζετε ότι αυτό είναι διασκεδαστικό;», λέει ένας μεγαλύτερος σε ηλικία άνδρας στη δημοσιογράφο, ρωτώντας την ενώ έφευγε μακριά αν «νομίζετε ότι είμαστε συνηθισμένοι να ζούμε σε σκουπίδια από πού ερχόμαστε;».
Με την κουρελιασμένη της οικονομία η Ελλάδα έχει να βοηθήσει μεγάλα ποσοστά Ελλήνων που μετά βίας επιβιώνουν και διαθέτει λίγους πόρους για να βοηθήσει τους πάρα πολλούς μετανάστες, που συνεχίζουν να καταφθάνουν στη χώρα τα τελευταία χρόνια της κρίσης, σχολιάζει, μεταξύ άλλων, το δημοσίευμα, κάνοντας αναφορά στις επανειλημμένες επικρίσεις που έχει δεχτεί η Αθήνα για τις άθλιες συνθήκες ζωής σε πολλά από τα κέντρα κράτησης παράνομων μεταναστών.
Ακόμη και εκείνοι που είναι ελεύθεροι να κυκλοφορούν σε όλη την Ελλάδα λένε ότι οι μετανάστες αντιμετωπίζουν συντριπτική εχθρότητα.
Πηγή: Πηγή
