Η καμπάνια που έχει ξετραλάνει τους διάσημους ανά τον κόσμο με τα παγωμένα μπουγελώματα, έχει ήδη συγκεντρώσει πάνω από 23 εκατομμύρια δολλάρια, τα οποία θα διατεθούν στην έρευνα για την ασθένεια Λου Γκέρινγκ.
Ο πλέον διάσημος ασθενής είναι ο κορυφαίος Στίβεν Χοκινγκ, ενώ από τη νόσο έπασχε ο ηθοποιός Ντέιβιντ Νίβεν και πολλοί αθλητές του ποδοσφαίρου και του μπειζμπολ, όπως ο Λου Γκέρινγκ, το όνομα του οποίου πήρε το ονομά της η ασθένεια.
Σήμερα, σε ηλικία 69 ετών, ο δρ Χόκινγκ είναι ένας από τους μακροβιότερους πάσχοντες της ασθένειας του Λου Γκέρινγκ και αυτός που εμπνέει περισσότερο το κοινό του. Ο επιστήμονας είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου παράλυτος και μπορεί να μιλά χάρη σε έναν προσομοιωτή φωνής.
Ο Μπιλ Γκέιτς “αυτομπουγελώνεται”, προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα για την έρευνα πάνω στην ασθένεια Λου Γκέρινγ από την οποία πάσχει ο Στίβεν Χοκινγκ
Τι είναι η Νόσος Λου Γκέρινγκ
Η πλάγια αμυοτροφική σκλήρυνση (ALS) ή νόσος Λου Γκέρινγκ είναι μία έντονα εκφυλιστική νόσος που έχει ως έντονα χαρακτηριστικά την πλήρη αδυναμία των άκρων κατάποσης και αναπνοής. Εξελίσσεται δε πάρα πολύ γρήγορα.
Μέχρι τώρα η αιτία εκδήλωσης της νόσου είναι άγνωστη και οι τελευταίες έρευνες έχουν δείξει ότι το γονίδιο της αγγειογενίνης ίσως παίζει ένα σημαντικό ρόλο στην κατάσταση αυτή.
Νόσος των αθλητών
Ωστόσο, εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι πολλοί αθλητές του ποδοσφαίρου και του μπέιζμπολ, είναι ασθενείς της νόσου, όπως ο Ολλανδός διεθνής ποδοσφαιριστής Φερνάντο Ρίκσεν, ο Ιταλός ποδοσφαιριστής Στέφανο Μποργκονόβο, που πέθανε από την ασθένεια, όπως και ο Πολωνός διεθνής Κριστόφ Νόβακ.
Το ποσοστό ασθενών μεταξύ των παικτών του ποδοσφαίρου είναι κατά πολύ μεγαλύτερο από αυτό στον γενικό πληθυσμό. Δεν είναι ακόμη σαφές τι ακριβώς ευθύνεται για την εξάπλωση της ασθένειας αυτής.
Σύμφωνα με έρευνα σε 7.000 ποδοσφαιριστές στην Ιταλία, η ασθένεια είναι πέντε φορές πιο συχνή από ό,τι στον υπόλοιπο πληθυσμό, όπου η συχνότητα εμφάνισης αντιστοιχεί σε έναν άνθρωπο ανά 50.000. Επιπλέον οι ποδοσφαιριστές την εμφανίζουν πολύ νωρίτερα, κατά μέσο όρο στην ηλικία των 40 ετών, εν αντιθέσει με τον υπόλοιπο κόσμο που συνήθως την εμφανίζει περίπου στα 60 του.
Η συχνή εμφάνιση περιπτώσεων στο ιταλικό ποδόσφαιρο, οδήγησε μια Ιταλίδα ευρωβουλευτή, την Ιβα Ζανίκι, να θέσει το ζήτημα στο Ευρωκοινοβούλιο, υπό μορφήν ερωτήσεως προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, επικαλούμενη μελέτη του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας της Ουάσιγκτον σε δείγματα DNA αθλητών, βάσει της οποίας η ΑLS μπορεί να θεωρείται πλέον η νόσος των ποδοσφαιριστών.
Τέσσερα πιστεύεται ότι είναι τα κύρια αίτια εμφάνισης της νόσου σε ποδοσφαιριστές κατά τη μελέτη:
— Τα επανειλημμένα τραύματα στα άκρα και στο κεφάλι. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία οι ποδοσφαιριστές συχνά αναπτύσσουν την προμηκική μορφή της ALS, με βλάβες στο πρόσωπο. Οι παίκτες του κέντρου, οι οποίοι τρέχουν πολύ και δέχονται περισσότερα χτυπήματα στα μαρκαρίσματα, φαίνεται ότι πλήττονται περισσότερο, ενώ μέχρι πρόσφατα δεν είχε ακόμη καταγραφεί κάποιο περιστατικό ALS σε τερματοφύλακες.
— Το ντόπινγκ: Σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου του Μιλάνου, τα υπερβολικά επίπεδα ανδρογόνων στο αίμα, όπως αυτά που επιτυγχάνονται με τη λήψη ορμονών ή αναβολικών, θα μπορούσαν να προκαλέσουν τον θάνατο του κινητικού νευρώνα.
— Η κατάχρηση φαρμάκων. Τα αντιφλεγμονώδη, που συχνά χρησιμοποιούνται από ποδοσφαιριστές σε πολύ μεγάλες δόσεις εξαιτίας των τραυματισμών τους, αποτελούν αντικείμενο πολυάριθμων ερευνών για τη σύνδεσή τους με την ALS.
— Η επαφή με παρασιτοκτόνα και ζιζανιοκτόνα στα γήπεδα: Οι νευρικοί υποδοχείς μπορεί να αποτελούν στόχο πολυάριθμων ουσιών όπως η φορμαλδεΰδη, ένα ισχυρότατο βακτηριοκτόνο που χρησιμοποιείται για τη φροντίδα του χλοοτάπητα των γηπέδων. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μαϊάμι εξετάζουν το ενδεχόμενο η εμφάνιση της ALS να συνδέεται με τα κυανοβακτήρια (τα οποία πολλαπλασιάζονται εκεί όπου χρησιμοποιούνται τεράστιες ποσότητες λιπασμάτων) που υπάρχουν σε γήπεδα.
Για τον Λου Γκέρινγκ λέγεται ότι είχε υποστεί εξαντλητική μεταχείριση από την ομάδα του, που τον υποχρέωνε να παίζει ασταμάτητα, πράγμα που θεωρείται ότι συνετέλεσε στην εμφάνιση της νόσου που πήρε το όνομά του στη δεκαετία του ’30.
Τέλος, υπάρχει η θεωρία ότι υπάρχει και γενετική σύνδεση μεταξύ των αθλητικών δραστηριοτήτων και της ασθένειας Λου Γκέρινγκ.
Ο καθηγητής Αμάρ Αλ-Τσαλαμπί του Ινστιτούτου Ψυχιατρικής του Λονδίνου, δήλωσε στο ΒΒC ότι «μπορεί να υπάρχει κάποιο στοιχείο στο νευρομυϊκό σύστημα το οποίο όχι μόνο κάνει τους ανθρώπους αυτούς καλούς στον αθλητισμό, και ιδιαιτέρως στο ποδόσφαιρο, αλλά τους κάνει και επιρρεπείς στο ALS».
