Την ανάγκη συμφίλιωσης της αστυνομίας με τον πολίτη και του πολίτη με την αστυνομία, θεωρεί «πρώτιστο καθήκον του» ο νέος αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη, καθηγητής Γιάννης Πανούσης.
«Το πρώτιστο καθήκον για έναν αρμόδιο σε ζητήματα προστασίας του πολίτη είναι να καταλάβει και ο πολίτης ότι προστατεύεται από τον θεσμό της Δημοκρατίας που λέγεται αστυνομία και να καταλάβει επίσης και η αστυνομία ότι δεν στρέφεται κατά των ελευθεριών και των δικαιωμάτων των πολιτών, γιατί τότε είναι θεσμός κατά της Δημοκρατίας. Άρα να συμφιλιωθούμε, να συμφιλιωθεί η αστυνομία με τον πολίτη και ο πολίτης με την αστυνομία. Αυτό είναι το βασικό. Τα άλλα έπονται» τονίζει σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Σε ερώτηση για το πώς θα ενισχυθεί το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών και μάλιστα σε «δύσκολες» γειτονιές, ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη σημειώνει: «Η πρότασή μου θα είναι πεζές περιπολίες, αστυνομικός της γειτονιάς, προφανώς εκεί που χρειάζεται κάτι παραπάνω να υπάρξει ενίσχυση με μοτοσυκλέτες κ.λπ., αλλά και τοπικά συμβούλια πρόληψης, δηλαδή συμμετοχή στην αντι- εγκληματική πολιτική. Δεν πρέπει σε κάθε γωνιά του δρόμου να έχουμε μια κλούβα και έναν αστυνόμο. Αυτά είναι πράγματα που μπορεί να λειτουργήσει μία αυτορυθμιζόμενη κοινωνία. Ξέρω πού πονάει η αστυνομία, ξέρω πού πονάει η Δημοκρατία, πού πονάει η κοινωνία, πού πονάνε τα δικαιώματα και οι ελευθερίες, που πονάει ο Έλληνας σε αυτήν τη φάση. Το θέμα είναι πώς θα τα φέρουμε όλα αυτά σε μία αρμονία και όχι σε σύγκρουση».
Αναφορικά με το μέλλον μονάδων, όπως η ΔΕΛΤΑ, ο κ. Πανούσης υποστηρίζει: «Θα τα συζητήσουμε όλα αυτά. Εγώ θεωρώ, όμως, ότι δεν καταργείς μία μονάδα αν δεν ξέρεις πώς να την αντικαταστήσεις. Πρέπει να καθορίσεις πλήρως τα καθήκοντά τους: Τον τρόπο, τον χρόνο, τον σκοπό με βάση το Σύνταγμα, τον νόμο, την κοινωνική ειρήνη, την κοινωνική συναίνεση. Κατά τη γνώμη μου οι αστυνομικοί δεν πρέπει να είναι άοπλοι. Το ερώτημα είναι ξέρουν πότε βγάζουν το όπλο; Ξέρουν πού το στρέφουν; Ξέρουν πότε πυροβολούν; Ή θεωρούν ότι το όπλο δίνει μια μαγκιά και μια εξουσία απέναντι στον άοπλο και διαμαρτυρόμενο πολίτη, τον συνταξιούχο, τον εκπαιδευτικό κ.λπ. Άρα υπάρχουν οριοθετήσεις. Δεν μιλάμε φυσικά για το κοινό έγκλημα, δεν μιλάμε για την τρομοκρατία- υπάρχει ειδική υπηρεσία.
Στο ερώτημα πώς θα λειτουργεί τώρα η αντιτρομοκρατική υπηρεσία, ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη αναφέρει: «Με τον τρόπο που λειτουργούσε, φαντάζομαι. Αυτό που δεν πρέπει να γίνει στην αντιτρομοκρατική λειτουργία του υπουργείου ή γενικά του κράτους είναι να εμπλέκεται σε πολιτικά παιγνίδια. Δεν υπάρχει κανένας λόγος ο υπουργός να προσπαθεί να οικιοποιηθεί με κάποιον τρόπο μία επιτυχία της αστυνομίας».
Τέλος, σχετικά με τις επικείμενες ετήσιες κρίσεις στην αστυνομία, ο κ. Πανούσης υπογραμμίζει: «Είδα τους δύο αρχηγούς, δύο εξαιρετικούς ανθρώπους και μου έδωσαν όλα τα στοιχεία ότι θα γίνουν αυτές οι κρίσεις. Τελεία. Από εκεί και πέρα εγώ θα εισηγηθώ, υπάρχει, όμως, ο συντονιστής υπουργός, υπάρχει ο πρωθυπουργός, που θα δώσουν την τελική κατεύθυνση και θα πάρουν την τελική απόφαση».
Η συνέντευξη του Γιάννη Πανούση στο ΑΠΕ-ΜΠΕ έχει ως εξής:
Ερ: Κύριε υπουργέ, είναι γνωστό ότι ξέρετε πολύ καλά τον χώρο της αστυνομίας ως καθηγητής στις σχολές της επί χρόνια. Άρα ξέρετε και πού πονάει η ελληνική αστυνομία;
Απ: Ξέρω πού πονάει η αστυνομία, ξέρω πού πονάει η Δημοκρατία, πού πονάει η κοινωνία, πού πονάνε τα δικαιώματα και οι ελευθερίες, πού πονάει ο Έλληνας σε αυτήν τη φάση. Το θέμα είναι πώς θα τα φέρουμε όλα αυτά σε μία αρμονία και όχι σε σύγκρουση. Το πρώτιστο καθήκον για έναν αρμόδιο σε ζητήματα προστασίας του πολίτη είναι να καταλάβει και ο πολίτης ότι προστατεύεται από τον θεσμό της Δημοκρατίας που λέγεται αστυνομία και να καταλάβει, επίσης, και η αστυνομία ότι δεν στρέφεται κατά των ελευθεριών και των δικαιωμάτων των πολιτών, γιατί τότε είναι θεσμός κατά της Δημοκρατίας. Άρα να συμφιλιωθούμε, να συμφιλιωθεί η αστυνομία με τον πολίτη και ο πολίτης με την αστυνομία. Αυτό είναι το βασικό. Τα άλλα έπονται. Προφανώς χρειάζονται θεσμικές αναβαθμίσεις της εκπαίδευσης, ινστιτούτο αντι- εγκληματικής πολιτικής, ένα συμβούλιο δημοκρατικού ελέγχου της αστυνόμευσης. Προφανώς και χρειάζονται υποδομές, στόλος αυτοκινήτων, αεροπλάνα για την περίοδο των πυρκαγιών, από αλεξίσφαιρα γιλέκα μέχρι όπλα, τα πάντα χρειάζονται. Αλλά αν δεν έχεις το πρώτο στοιχείο, που είναι η αμοιβαία εμπιστοσύνη, θα ακυρωθούν στην πορεία. Ας αγωνιστούμε, λοιπόν, σε αυτό το θετικό κλίμα για αλλαγές στη χώρα μας για αυτήν την αμοιβαία εμπιστοσύνη, την επανασυμφιλίωση.
Ερ: Κύριε υπουργέ, αν και τα συγκεκριμένα μέτρα και βήματα στην κατεύθυνση αυτή θα συζητηθούν με τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, υπάρχουν ορισμένα ερωτήματα. Για παράδειγμα, η μονάδα ΔΕΛΤΑ, που συγκροτήθηκε ουσιαστικά με στόχο την αντιμετώπιση διαδηλώσεων κ.λπ., θα παραμείνει;
Απ: Θα τα συζητήσουμε όλα αυτά. Εγώ θεωρώ, όμως, ότι δεν καταργείς μία μονάδα αν δεν ξέρεις πώς να την αντικαταστήσεις. Πρέπει να καθορίσεις πλήρως τα καθήκοντά τους: Τον τρόπο, τον χρόνο, τον σκοπό με βάση το Σύνταγμα, τον νόμο, την κοινωνική ειρήνη, την κοινωνική συναίνεση. Το θέμα μου δεν είναι τι κάνουν τα ΜΑΤ, να καταργηθούν ή τι κάνει η μονάδα ΔΕΛΤΑ, να καταργηθεί ή αν πρέπει οι αστυνόμοι να είναι άοπλοι, και κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να είναι άοπλοι. Το ερώτημα είναι ξέρουν πότε βγάζουν το όπλο; Ξέρουν που το στρέφουν; Ξέρουν πότε πυροβολούν; Ή θεωρούν ότι το όπλο δίνει μια μαγκιά και μια εξουσία απέναντι στον άοπλο και διαμαρτυρόμενο πολίτη, τον συνταξιούχο, τον εκπαιδευτικό, κ.λπ. Άρα υπάρχουν οριοθετήσεις. Δεν μιλάμε φυσικά για το κοινό έγκλημα, δεν μιλάμε για την τρομοκρατία- υπάρχει ειδική υπηρεσία..
Ερ: Τι θα γίνει με την αντιτρομοκρατική υπηρεσία; Πώς θα λειτουργεί τώρα;
Απ: Με τον τρόπο που λειτουργούσε, φαντάζομαι. Αυτό που δεν πρέπει να γίνει στην αντιτρομοκρατική λειτουργία του υπουργείου ή γενικά του κράτους είναι να εμπλέκονται σε πολιτικά παιγνίδια. Δηλαδή δεν υπάρχει κανένας λόγος, αν υπάρχει κάποια επιτυχία- και υπήρχαν επιτυχίες τον τελευταίο καιρό από την αντιτρομοκρατική- δεν υπάρχει κανένας λόγος ο υπουργός να προσπαθεί να οικιοποιηθεί με κάποιον τρόπο μία επιτυχία της αστυνομίας. Στον επιχειρησιακό τομέα η αστυνομία ξέρει τι να κάνει και πώς να το κάνει. Όχι πολιτικά παιγνίδια με την αστυνομία.
Ερ: Ηταν πολύ συμβολική η κίνησή σας και συζητήθηκε πολύ για να απομακρυνθούν τα κιγκλιδώματα μπροστά από τον Άγνωστο Στρατιώτη…
Απ: Το ενδιαφέρον είναι ότι εγώ είπα μία ιδέα. Μέχρι να δοθούν επακριβώς οι αρμοδιότητες δεν έχω ακόμη ούτε δικαίωμα υπογραφής ούτε διέταξα κανέναν, ούτε πήρα κάποια απόφαση. Είπα μία ιδέα. Και είναι πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι ο αρμόδιος, που δεν γνωρίζω καν ποιός ήταν, ευαισθητοποιήθηκε και το έκανε. Δεν πήρα κάποιον και του είπα να φύγουν τα κάγκελα. Αυτό δείχνει ότι όλοι μέσα μας ξέρουμε ότι ορισμένα πράγματα δεν πρέπει να είναι έτσι. Όπως είπατε, λειτούργησε σε συμβολικό επίπεδο αυτή η κίνηση. Αλλά η πολιτική είναι διαχείριση συμβόλων. Να νιώσει ο κάθε πολίτης ότι τουλάχιστον μέχρι να αλλάξουν οι βάσεις της οικονομίας, της παραγωγής, το εκπαιδευτικό μας σύστημα, τουλάχιστον πέντε- δέκα πράγματα στην καθημερινότητα αλλάζουν.
Ερ: Μιας και μιλάτε για την καθημερινότητα, πώς θα ενισχυθεί το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών και μάλιστα σε «δύσκολες» γειτονιές;
Απ: Η πρότασή μου θα είναι πεζές περιπολίες, αστυνομικός της γειτονιάς, προφανώς εκεί που χρειάζεται κάτι παραπάνω να υπάρξει ενίσχυση με μοτοσυκλέτες κ.λπ., αλλά και τοπικά συμβούλια πρόληψης, δηλαδή συμετοχή στην αντι- εγκληματική πολιτική. Δεν πρέπει σε κάθε γωνιά του δρόμου να έχουμε μια κλούβα και έναν αστυνόμο. Αυτά είναι πράγματα που μπορεί να λειτουργήσει μία αυτορυθμιζόμενη κοινωνία. Αν υπάρχει ένας καυγάς, ένα κοινωνικό πρόβλημα, δεν θα το αφήσουμε να γίνει εγκληματογόνο για να φωνάξουμε την αστυνομία. Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο ως πολίτες να το λύνουμε. Άρα πρέπει να εκπαιδευτούμε σε διάφορα πράγματα και όχι να φωνάζουμε συνέχεια πού είναι ο αστυνόμος.
Ερ: Τον επόμενο μήνα και τον Μάρτιο γίνονται οι ετήσιες κρίσεις και στην αστυνομία. Ποιές είναι οι σκέψεις σας;
Απ: Είδα τους δύο αρχηγούς, δύο εξαιρετικούς ανθρώπους και μου έδωσαν όλα τα στοιχεία ότι θα γίνουν αυτές οι κρίσεις. Τελεία. Από εκεί και πέρα εγώ θα εισηγηθώ, υπάρχει όμως ο συντονιστής υπουργός, υπάρχει ο πρωθυπουργός, που θα δώσουν την τελική κατεύθυνση και θα πάρουν την τελική απόφαση.
