του Γιώργου Δελαστίκ
Είδε κι απόειδε ο Αντώνης Σαμαράς ότι κανένας σοβαρός ελληνικός αστικός όμιλος της ολιγαρχίας δεν ποντάρει πάνω του, γιατί όλοι τον θεωρούν «καμένο χαρτί» από πολιτική σκοπιά και πήρε την απόφασή του:
Σκέφθηκε μήπως κατορθώσει και αποσπάσει την εύνοια των Γερμανών, οργανώνοντας τα σύγχρονα πολιτικά «τάγματα ασφαλείας» των… «γερμανοτσολιάδων»!
Αποφάσισε δηλαδή να διερευνήσει αν ο Βαγγέλης Βενιζέλος των ερειπίων του ΠΑΣΟΚ και ο Σταύρος Θεοδωράκης του Ποταμιού είναι διατεθειμένοι να συγκροτήσουν με τη ΝΔ υπό τον Αντώνη Σαμαρά ακόμη ένα «φιλοευρωπαϊκό μέτωπο». Αν προτίθενται δηλαδή ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι να λειτουργήσουν ως «τσόντες» της ΝΔ του Σαμαρά!
Οι Γερμανοί όμως δεν νομίζουμε ότι θα σπρώξουν το κόμμα στο οποίο επενδύουν στο νέο ελληνικό πολιτικό σκηνικό, το Ποτάμι, στον γκρεμό του «σαμαρισμού». Έχουν από πέρυσι το καλοκαίρι καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Αντώνης Σαμαράς τους είναι πλέον άχρηστος, γιατί ήταν αδύνατον να ξανακερδίσει εκλογές και τέτοιες αποφάσεις το Βερολίνο δεν τις αλλάζει.
Οι Γερμανοί έχουν επιλέξει πλέον το Ποτάμι ως κόμμα-φορέα των συμφερόντων τους και θέλουν να το αναδείξουν, όχι να το «κάψουν» πολιτικό ωθώντας το σε συμμαχία με τον «ξοφλημένο» Σαμαρά. Εδώ ο Γερμανός πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλόυ, ο σοσιαλδημοκράτης Μάρτιν Σουλτς, έχει φάει τα λυσσακά
του να διώξει ο Τσίπρας από την κυβέρνηση τον Πάνο Καμμένο και να πάρει στη θέση του τον Σταύρο Θεοδωράκη για να μπορεί το Βερολίνο πρώτον, να ξέρει τι σχεδιάζει η κυβέρνηση και δεύτερον, να επηρεάζει κατά το δυνατόν μέσω του Ποταμιού τη γραμμή της κυβέρνησης Τσίπρα. Στον ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή θέλουν οι Γερμανοί να κολλήσουν το Ποτάμι, όχι στη ΝΔ τον Σαμαρά. Εν ολίγοις, σιγά μην αφήσει το Βερολίνο το Ποτάμι να γίνει «τσόντα» της ΝΔ του Σαμαρά.
Όσο για τα περί «οικουμενικής κυβέρνησης» σε μια Ελλάδα που θα είναι υπόδουλη στο Τέταρτο Ράιχ, αυτά είναι παραμύθια που λένε οι δεξιοί στους οπαδούς και ψηφοφόρους τους για να τους παραμυθιάζουν και να τους συγκρατούν πίσω από τη ΝΔ και να ελπίζουν ότι σύντομα το κόμμα τους θα ξαναγυρίσει στην εξουσία. Στις μέρες μας, η πεμπτουσία της δεξιάς ιδεολογίας είναι η ταύτιση με την εκάστοτε κυβέρνηση και η αποκομιδή προσωπικού οφέλους από την σύμπλευση αυτή.
Το Ποτάμι πάντως δεν έχει κανένα λόγο να γίνει «τσόντα» της ΝΔ. Πόσο μάλλον που ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά την υψηλή ρητορική του, όλο και περισσότερα βηματάκια κάνει προς την υποταγή στις απαιτήσεις των Γερμανών. Όταν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας βγαίνει και δηλώνει στο Ρόιτερς ότι «η Ευρώπη των δημοκρατικών παραδόσεων και του Διαφωτισμού δεν θα υποκύψει σε ακραίες φωνές κάποιων, δεν θα επιλέξει το δρόμο ενός ανήθικου και στυγνού χρηματοδοτικού εκβιασμού», τα πιστεύει πραγματικά αυτά που λέει; Η λυσσαλέα γραμμή του Σόιμπλε που θέλει να ξεφτιλίσει τον Τσίπρα προσωπικά και τον ΣΥΡΙΖΑ γενικότερα και στη συνέχεια να ανατρέψει την κυβέρνησή τους, συντάσσεται στο…
«Διαφωτισμό» της ΕΕ ή στο «δρόμο ενός ανήθικου και στυγνού χρηματοδοτικού εκβιασμού»; Μόνο ένας ηλίθιος θα χαρακτήριζε… «ευρωπαϊκό Διαφωτισμό» την πολιτική του Σόιμπλε! Επιπροσθέτως, ο Σόιμπλε είναι «κάποιος άκρατος» ή είναι η ίδια η ΕΕ του 2015; Καλές οι μπούρδες, αλλά όχι να λέγονται και σοβαρά!
Έπειτα, καθόλου δεν μας άρεσε κάτι που είπε στην ομιλία του στο Ινστιτούτο Μπρούκινγκς στην Ουάσιγκτον, ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης. «Καθήκον της κυβέρνησής μας είναι να δεχτεί το πολιτικό κόστος μερικών δύσκολων αποφάσεων που είναι αναγκαίες για να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των παγκόσμιων εταίρων» διακήρυξε επί λέξει. Τι εννοούσε ο ποιητής;
Να προσκυνήσουμε τους Γερμανούς, αποδεχόμενοι τις απαιτήσεις και τους όρους τους που μετατρέπουν την Ελλάδα σε φτωχή επαρχία του Δ’ Ράιχ, με νέες μειώσεις μισθών, συντάξεων και κοινωνικών παροχών, με παράλληλη αύξηση των φόρων; «Θα συμβιβαστούμε για να καταλήξουμε σε μια γρήγορη λύση, αλά δεν θα οπισθοχωρήσουμε άτακτα» πρόσθεσε στην ομιλία του ο Βαρουφάκης, αυξάνοντας την ανησυχία για το πού το πάει η κυβέρνηση. Έχοντας πει αυτά στο ακροατήριο του
Ινστιτούτου Μπρούκινγκς, ο Γ. Βαρουφάκης ήταν πολύ λιγότερο πειστικός στη συνέντευξη που έδωσε στη Χάφινγκτον Ποστ, τη διάσημη αμερικανική ηλεκτρονική εφημερίδα, όπου προσπάθησε να μαζέψει κάπως την κατάσταση. «Αν δεν κάνουν πίσω οι σκληροί υποστηρικτές της λιτότητας στην Ευρώπη,
τότε η Ελλάδα δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να αθετήσει τις επερχόμενες πληρωμές του χρέους της» δήλωσε εκεί μεταξύ πολλών άλλων. Μακάρι να εννοούσε πραγματικά ότι θα κάνει αυτά που λέει, πράγμα για το οποίο αμφιβάλλουμε εντονότατα.
Η ουσία πάντως είναι τι θα κάνει ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Θα συνεχίσει να αντιστέκεται και τον Ιούνιο που θα δοθεί η «μητέρα των μαχών» με τη Γερμανία και την ΕΕ; Άγνωστο.
Ελπίζουμε πάντως να έχει συνειδητοποιήσει βαθιά ότι δεν υπάρχει κανένα περιθώρια συμβιβασμού με τους Γερμανούς, οι οποίοι δεν επιδιώκουν τίποτα λιγότερο από το να τον ξεφτιλίσουν προσωπικά, να τον λιώσουν σαν σκουλήκι και στη συνέχεια να τον διώξουν από την εξουσία υπό τις κατάρες του ελληνικού λαού: Οι πιθανότητες αντίστασής του θα είναι τότε αυξημένες.
