Ανώμαλη προσγείωση στη σκληρή πραγματικότητα επιφύλαξε μελέτη της Eurobank για τις προοπτικές του ΑΕΠ και πολύ περισσότερο για το κατά κεφαλήν εισόδημα στην Ελλάδα σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρωζώνη. Ούτε λίγο ούτε πολύ, η ομάδα των οικονομολόγων, της οποίας προΐστατο μέχρι πρότινος ο Γκίκας Χαρδούβελης, εκτιμά ότι απαιτούνται ρυθμοί ανάπτυξης έως 3 μονάδες πάνω από τα υπόλοιπα μέλη της Ευρωζώνης προκειμένου οι Έλληνες όχι να κάνουν το… άλμα προς τα εμπρός αλλά να επανέλθουν στα επίπεδα του 2009!
Με φόντο τα στοιχεία για το β΄ τρίμηνο, που δείχνουν να επιβεβαιώνουν επί του παρόντος την πρόβλεψη για θετικούς ρυθμούς 0,6% μετά από έξι χρόνια ύφεσης, στη μελέτη επισημαίνεται ότι ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς και δύσβατος, καθώς ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος της στασιμότητας, όπως δηλαδή συνέβη στο Μεξικό και στην Ιαπωνία. «Το πιθανό τέλος της ελληνικής ”Μεγάλης Ύφεσης” δεν συνεπάγεται ότι το βιοτικό επίπεδο του μέσου Ελληνα ή της μέσης Ελληνίδας καλυτερεύει, απλά σταματάει η χειροτέρευση του. Δύο ή τρία συνεχόμενα τρίμηνα αύξησης του πραγματικού Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΠΑΕΠ) δεν συνεπάγονται αυτομάτως και μια μελλοντική διαρκή πορεία ανάκαμψης», επισημαίνουν οι κ.κ. Γώγος, Σταματίου και Πρανδέκα, τονίζοντας ότι όσο οι επενδύσεις μένουν στα σημερινά επίπεδα κι όσο δεν αυξάνεται η αξιοπιστία στην οικονομική πολιτική, υπάρχει ο κίνδυνος να πέσει η χώρα στην παγίδα της στασιμότητας ή της ισχνής ανάπτυξης.
Το πραγματικό σοκ έρχεται από τη συγκριτική ανάλυση με την απώλεια εισοδήματος και βιοτικού επιπέδου σε σύγκριση με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης, ακόμα και με αυτές που μπήκαν και βγήκαν από Μνημόνιο. Σύμφωνα με τη μελέτη, το 2009, έτος κατά το οποίο σημειώθηκε το υψηλότερο επίπεδο πραγματικής σύγκλισης με την πλειοψηφία των κρατών της ΕΕ-15, στον μέσο Έλληνα αντιστοιχούσε το 86,10% της παραγωγής του μέσου πολίτη της ΕΕ-15. Το 2013 το αντίστοιχο μέγεθος ήταν της τάξης του 68,57%! Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως το 2004 το βιοτικό επίπεδο του μέσου Έλληνα πολίτη ήταν κατά 21.56% υψηλότερο σε σχέση με το αντίστοιχο του μέσου Πορτογάλου ενώ στο τέλος του 2013 ήταν κατά 1.03% χαμηλότερο! Όσον αφορά στην Ιρλανδία, το 2009 το κατά κεφαλήν πραγματικό Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΚΚΠΑΕΠ) της Ελλάδας ήταν στο 74,09% του ΚΚΠΑΕΠ της Ιρλανδίας, ενώ στα επόμενα 4 χρόνια η ψαλίδα άνοιξε ακόμα περισσότερο και στο τέλος του 2013 στον μέσο Έλληνα αντιστοιχούσε παραγωγή 59 μονάδων σε σχέση με τις 100 μονάδες που αντιστοιχούσαν στον μέσο Ιρλανδό. Για να επιστρέψουμε σε δέκα χρόνια από τώρα στα επίπεδα του σχετικού βιοτικού επιπέδου που ίσχυαν το 2009 θα πρέπει το ελληνικό ΚΚΠΑΕΠ να αυξάνεται με έναν ρυθμό κατά 2,29 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερο σε σχέση με τον αντίστοιχο ιρλανδικό, δηλαδή αν η οικονομία της Ιρλανδίας μεγεθύνεται με έναν ρυθμό της τάξης του 2% η ελληνική οικονομία θα πρέπει να αυξάνει την εγχώρια κατά κεφαλήν παραγωγή της με έναν ρυθμό της τάξης 4,29%!
