Μας φτάσανε στην άκρη του γκρεμού και μας ζητάνε να πέσουμε για να… ολοκληρωθεί το «πρόγραμμα».
Μόνο αν γκρεμοτσακιστούμε, υπόσχονται να φτιάξουν νέο πρόγραμμα για να μας… σώσουν.
Η τρέλα σε όλο της το μεγαλείο…
Εν τω μεταξύ έχουμε δεσμευτεί και θα υποχρεωθούμε να ξεπουλήσουμε σε εξευτελιστικές τιμές, λιμάνια και αεροδρόμια, τώρα που ο τουρισμός αναπτύσσεται με άλματα.
Ακολουθούν ο ΟΣΕ, η ΔΕΗ και κάθε κερδοφόρα δραστηριότητα και περιουσία του Δημοσίου.
Στο τέλος της διαδρομής, οι τουρίστες θα προσγειώνονται σε Γερμανικά αεροδρόμια, θα μένουν σε Γερμανικά ξενοδοχεία και οι Έλληνες θα περιοριστούν να τους σερβίρουν.
Τα προϊόντα από τα εργοστάσιά τους στην Κίνα και άλλες χώρες χαμηλού κόστους, θα ξεφορτώνονται στο κινεζικό λιμάνι του Πειραιά και θα φορτώνονται σε ξένης ιδιοκτησίας τρένα για να ταξιδεύουν προς τις χώρες της βόρειας Ευρώπης με μειωμένο μεταφορικό κόστος.
Άριστο σχέδιο «ανάπτυξης» της Ελληνικής οικονομίας με τα κέρδη που αποτελούν τον αιμοδότη κάθε αναπτυξιακής προσπάθειας, να πηγαίνουν στους Σωτήρες μας για να χρησιμοποιηθούν για την «σωτηρία» της επόμενης χώρας που θα βρεθεί στην θέση μας.
Κάπως έτσι γίνονται «οι φτωχοί φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι» είτε ατομικά είτε σε επίπεδο χωρών.
Με άνεση, χωρίς αντιστάσεις και με συνεργάτες τους ντόπιους δωσίλογους κατάφεραν να βυθίσουν την χώρα στα χρέη για να αγοράζει ακριβά τα οπλικά τους συστήματα και τα ακριβά τους αυτοκίνητα και τώρα μας σώζουν με νέα δάνεια για να πληρώνουμε τα παλιά.
Τελικά όσα μας δώσανε τα παίρνουν πίσω στο πολλαπλάσιο και επιπλέον βάζουν χέρι στις περιουσίες μας που γίνονται κόκκινες γιατί αυτά που θα δίναμε στην δόση του στεγαστικού δανείου, μας τα παίρνουν προκαταβολικά σε φόρους παλιούς και νέους που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια.
Τα κόκκινα δάνεια, οι τραπεζίτες – που δεν χάσανε τις τράπεζές τους γιατί τις φορτώσανε στις πλάτες μας, τα «πουλάνε» σε εξευτελιστικές τιμές σε ξένους χρηματοπιστωτικούς οίκους που δεν θα έχουν κανένα ενδοιασμό να βγάλουν τα σπίτια μας στο σφυρί.
Οργουελικής σύλληψης σχέδιο όπου τελικά οι Έλληνες θα ζουν σε μια χώρα ξένης ιδιοκτησίας, υπηρετώντας πολλούς και διάφορους ξένους αφεντάδες.
Πως φτάσαμε ως εδώ; Μια συζήτηση που αν είχε ξεκινήσει από τη πρώτη μέρα της «κρίσης», θα είχαμε αποφύγει πολλά.
Τι έφταιξε; Κοινή διαπίστωση είναι ότι φταίει το πολιτικό σύστημα όπως έχει διαμορφωθεί από πολλαπλές και πολύμορφες διαπλοκές που οδήγησαν σε διάχυτη διαφθορά.
Το κράτος αντί να έχει σφιχτή δομή, είναι χύμα τόσο που ο όποιος θέλει, μπορεί να γίνει εκμεταλλευτής του.
Πρώτος και καλύτερος ο ξένος παράγοντας. Ακολουθούν οι ντόπιοι παρατρεχάμενοι που έχουν καταφέρει από λακέδες των ξένων, να αποτελέσουν την άρχουσα τάξη.
Μπορεί να αλλάξει κάτι; Όχι όσο δεν ανοίγει συζήτηση με θέμα το «τι φταίει και γιατί » και «τί να αλλάξουμε και γιατί».
Είναι αρκετό αυτό; Όχι βέβαια!
Πρέπει να προχωρήσουμε στο πως θα γίνουν οι αλλαγές, σε ποιά κατεύθυνση με ποιές προτεραιότητες και κυρίως πως θα προστατευτούν από τις λυσσαλέες επιθέσεις των κατεστημένων συμφερόντων.
Ας έχουμε κατά νου ότι η μεγαλύτερη αντίσταση σε οποιασδήποτε μορφής αλλαγή είναι τα κατεστημένα συμφέροντα που έχουν αναπτυχθεί από την υπάρχουσα κατάσταση.
Ο καθένας όπου και αν βρίσκεται στην οικονομική και κοινωνική πυραμίδα της κοινωνίας μας, αντιλαμβάνεται και αποδέχεται την αλλαγή σαν βελτίωση της δικής του υπάρχουσας κατάστασης.
Κανείς δεν εννοεί και δεν αποδέχεται αλλαγές που θα αφαιρέσουν τα δικά του κεκτημένα.
Ζητούμενο λοιπόν είναι τα μέτρα να τείνουν σε βελτίωση της κατάστασης του συνόλου της κοινωνίας και σαν τέτοια να έχουν την αποδοχή τουλάχιστον της πλειοψηφίας της κοινωνίας.
Όταν λέμε πλειοψηφία της κοινωνίας πρέπει να κάνουμε αντιδιαστολή με τις επίπλαστες πολιτικές, κομματικές και εκλογικές πλειοψηφίες που στόχο έχουν να αποπροσανατολίζουν.
Στα κατεστημένα που πρέπει να παραμεριστούν πρέπει να συμπεριληφθούν και οι στείρες δογματικές δοξασίες και ιδεοληψίες, οι οποίες, από όποια οπτική γωνία και να τις δεις, αποτελούν εμπόδιο στην ελεύθερη σκέψη.
Να μείνουν στην άκρη αυτοί που είναι δέσμιοι συμφερόντων ή δογμάτων και θεωριών και δεν μπορούν να συμβάλλουν.
Για να γίνει αυτό πρέπει να συμφωνήσουμε αρχικά σε οράματα , αξίες, αρχές και στόχους.
Αν γίνει αυτό τότε εύκολα θα αποκαλυφθούν οι αιτίες της σημερινής κατάντιας της χώρας, αλλά και οι αλλαγές που χρειάζονται.
