Καληνύχτα, Λούνα… ακούγεται μια παιδική φωνούλα μέσα στο σκοτάδι. Την αμέσως επόμενη στιγμή το λευκό λαμπραντόρ πηδάει από το κρεβάτι και βγαίνει από το δωμάτιο, το ίδιο αθόρυβα όπως μπήκε. Λίγα λεπτά αργότερα το μικρό κορίτσι που πάσχει από καρκίνο θα έχει αποκοιμηθεί βαθιά. Εκείνο το βράδυ θα κάνει τα πιο όμορφα όνειρα… Είναι ένα μόνο από τα δεκάδες παιδιά με σοβαρά προβλήματα υγείας, αναπηρίες ή νοητική υστέρηση που έχουν πάρει αγάπη από το ενάμισι έτους λαμπραντόρ, το οποίο μάλιστα έγινε πρόσφατα «πτυχιούχος» σκύλος θεραπείας, περνώντας με επιτυχία όλα τα τεστ της ειδικής επιτροπής στην Ιταλία. Δουλειά της Λούνα, που -σε αντίθεση με τα άλλα δύο σκυλιά της ίδιας ειδικότητας στη χώρα μας- εκπαιδεύτηκε στην Ελλάδα, είναι να προσφέρει τα χάδια της σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη.

Επίσκεψη σε σχολία

Γι’ αυτό τον σκοπό η εκπαιδεύτριά της, η κυρία Σοφία Μιχαηλίδου της φοράει το κατακόκκινο γιλεκάκι της κι επισκέπτονται κάθε εβδομάδα σχολεία, γηροκομεία, πάρκα, ακόμη και σπίτια όπου μικροί και μεγάλοι μπορούν να αγγίξουν την αξιολάτρευτη σκυλίτσα, να παίξουν μαζί της και να την πάρουν αγκαλιά.

«Η Λούνα εκπαιδεύεται από 50 ημερών στο Ειδικό Σχολείο Γιαννιτσών. Επειδή κάποια παιδιά δυσκολεύονται να επικοινωνήσουν με τον λόγο, είναι πολύ σημαντική η σωματική επαφή. Αυτή τη δυνατότητα προσφέρει η Λούνα» τονίζει στην «Espresso» η κυρία Μιχαηλίδου, η οποία είναι εκπαιδεύτρια και υπεύθυνη στη Σχολή Εκπαίδευσης Σκύλων Callibra, στο Ροδοχώρι Νάουσας. Οπως μας πληροφορεί αμέσως μετά, η ιδέα να εκπαιδεύσει έναν σκύλο θεραπείας γεννήθηκε πριν από περίπου επτά χρόνια, από ένα τυχαίο γεγονός που έμελλε να στιγματίσει για πάντα τη ζωή της.

«Είχε έρθει στη σχολή ένα εννιάχρονο κοριτσάκι που πάσχει από καρκίνο και μου ζήτησε να χαϊδέψει έναν σκύλο. Τότε εκπαίδευα σκυλιά-φύλακες. Σκέφτηκα λοιπόν να της φέρω τη Βικτόρια, ένα ροντβάιλερ πολύ ήσυχο. Βλέποντας τον σκύλο, το παιδί δίστασε να απλώσει το χέρι του και τότε έγινε κάτι που με συγκίνησε πολύ. Ο σκύλος χαμήλωσε το κεφάλι μπροστά στο κοριτσάκι, δείχνοντας ότι μπορεί να τον χαϊδέψει. Εκείνη τη στιγμή πήρα την απόφαση να ασχοληθώ με την εκπαίδευση σκύλων θεραπείας. Πήρα την πρώτη μου σκυλίτσα που λεγόταν επίσης Λούνα και ξεκίνησα να επισκέπτομαι σπίτια όπου ζουν παιδάκια με προβλήματα υγείας, όπως παιδιά με καρκίνο, σύνδρομο Down ή αυτισμό. Οταν δηλητηριάστηκε, πήρα τη Λουνίτσα μου που τώρα είναι 19 μηνών» λέει συγκινημένη η κυρία Μιχαηλίδου.

Εκτός από σκύλος θεραπείας, η Λούνα βοηθάει άτομα με κινητικά προβλήματα ανοίγοντας, για παράδειγμα, το ψυγείο ή φέρνοντας με το καροτσάκι ξύλα για το τζάκι. «Δεν μπορούν όλα τα σκυλιά να κάνουν αυτό που κάνει η Λούνα» θα πει η εκπαιδεύτρια από τη Νάουσα, η οποία είναι όλη μέρα στον δρόμο ή κάνει 50 χιλιόμετρα έως τα Γιαννιτσά -με δικά της έξοδα- προκειμένου να προσφέρει εθελοντικά τη βοήθειά της. «Τα λαμπραντόρ είναι καλόβουλα ζώα, όμως αυτό δεν αρκεί. Ψάχνουμε ένα κουτάβι με… χρυσή καρδιά»!

Οταν η Ραφαέλα συνάντησε τον μικρό Πάρη

Η ΣΟΦΙΑ Μιχαηλίδου δεν εκπαιδεύει μόνο σκύλους θεραπείας, αλλά δωρίζει -όταν της δίνεται η ευκαιρία- και κουταβάκια σε παιδιά που αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα υγείας. Εχοντας τη βοήθεια της Αγγελικής Γραμμένου, πρωταθλήτριας Ελλάδος στη σκοποβολή στην κατηγορία skeet, προσφέρει χαρά σε αγόρια και κορίτσια που ψάχνουν έναν πιστό σύντροφο για να στηριχθούν πάνω του και να πάρουν αγάπη. «Η βοήθεια της Αγγελικής είναι πολύ σημαντική. Είναι η μόνη που προθυμοποιείται να κάνει δώρο κουτάβι. Πριν από λίγο καιρό, όταν γέννησε η σκυλίτσα της, δώρισε με μεγάλη χαρά ένα κουταβάκι σε ένα κορίτσι που πάσχει από το σύνδρομο Down, τη Ραφαέλα. Σήμερα ο Πάρης και η Ραφαέλα είναι αχώριστοι» λέει η εκπαιδεύτρια σκύλων από το Ροδοχώρι, συμπληρώνοντας ότι πρόσφατα χάρισε ένα σκυλάκι σε ένα μικρό κορίτσι με προβλήματα ακοής, τη Δέσποινα.

Στο τέλος, θυμάται την περίπτωση ενός αυτιστικού αγοριού που γινόταν συχνά επιθετικό στις συναναστροφές του με άλλους ανθρώπους. Οταν γνώρισε τη Λούνα όλα άλλαξαν και πλέον δεν είναι το ίδιο παιδί, θα πει: «Κάποια στιγμή τον είδα που καθόταν κι έτρωγε πατατάκια. Πήγα και του έβαλα δίπλα το σκυλί, όμως εκείνος του τράβηξε το αυτί. Τότε η λογοθεραπεύτρια προσπάθησε να τον σταματήσει. “Ασ’ το” της είπα κι όντως, λίγα λεπτά αργότερα το παιδί όχι μόνο σταμάτησε να τσιμπάει το σκυλί και να φωνάζει, αλλά άρχισε να το χαϊδεύει και να το κερνάει πατατάκια. Μάλιστα το ακούσαμε να λέει “Μπράβο, Λούνα”. Επί δέκα χρόνια δεν είχε μιλήσει, απλώς μούγκριζε…»!

Εκτός από το να εκπαιδεύει σκύλους, η Σοφία Μιχαηλίδου τα καταφέρνει εξίσου καλά και με τα γεράκια! Οταν δεν επισκέπτεται σχολεία ή πάρκα με τη Λούνα, φοράει το ειδικό γάντι, παίρνει τον ιπτάμενο φίλο της, τον Σήφη και παραδίδει μαθήματα για φιλόδοξους γερακάρηδες. Περιγράφει στους μικρούς εξερευνητές που παρακολουθούν με γουρλωμένα μάτια πώς τρέφεται το περήφανο αρπακτικό, πώς αναπαράγεται ή κυνηγάει και στο τέλος τούς το δίνει να το κρατήσουν για λίγο στο χέρι τους.

«Τα βοηθά να κοινωνικοποιούνται και επίσης να νιώθουν ασφάλεια»

ΣΥΜΦΩΝΑ με την ψυχολόγο Νεκταρία Παπαδοπούλου, η οποία είναι στενή συνεργάτιδα της κυρίας Μιχαηλίδου, η επαφή με σκύλους θεραπείας βοηθάει τα παιδιά να κοινωνικοποιηθούν και να ξεπεράσουν τις φοβίες τους: «Τα σκυλιά θεραπείας μεταδίδουν το αίσθημα ασφάλειας σε παιδιά με κυνοφοβία. Αυτό που καταφέρνουν είναι να τα εξοικειώσουν με την επαφή, καθώς βλέπουν ότι μπορούν να τα χαϊδέψουν.

Το ίδιο συμβαίνει με τα αυτιστικά παιδιά και τα παιδιά με σύνδρομο Down. Ειδικά τα τελευταία, που δεν μπορούν να διαχειριστούν εύκολα το ζήτημα της επαφής, μαθαίνουν από τα σκυλιά να μη φοβούνται το άγγιγμα και να εξωτερικεύουν τα αισθήματά τους» λέει στην «Espresso» η κυρία Παπαδοπούλου, συμπληρώνοντας πως οι αντιδράσεις των περισσότερων παιδιών, όταν βλέπουν τη Λούνα, είναι ενθουσιώδεις. Οι σκύλοι επιδρούν το ίδιο ευεργετικά και στην ψυχολογία των ηλικιωμένων, θα καταλήξει: «Απαλύνουν τη μοναξιά που νιώθουν τα μοναχικά άτομα της τρίτης ηλικίας και τα βγάζουν από την απομόνωση. Είναι πολύ καλή συντροφιά για μικρούς και μεγάλους»!