Φοβόμουν πολύ τον πρώτο έρωτα της κόρης μου, αλλά ήμουν τελικά πολύ τυχερός. Ένα κοριτσάκι 16 ετών που μόλις έχει βγει από το σχολείο, πού θα πέσει; Κι αν ο πρώτος που θα πέσει τη σύρει στα πλακάκια; Κι άντε να τη σύρει στα πλακάκια. Αν τη σύρει πουθενά αλλού; Όλα αυτά ήταν μια τρομακτική αγωνία.

Η κατάθλιψη και το μεγάλο «ευχαριστώ» στην οικογένειά του

Μιλώντας με τα πιο γλυκά και συγκινητικά λόγια για την οικογένειά του, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας είχε αποκαλύψει ότι το τραγούδι «τόσα χρόνια μία ανάσα» το είχε αφιερώσει στη γυναίκα και την κόρη του. «Χρωστάω στη γυναίκα μου, στην κόρη μου. Τους το είπα κιόλας με το τραγούδι «τόσα χρόνια μια ανάσα». Αυτό λέει το τραγούδι αυτό. Είναι δύσκολο να πεις ευχαριστώ. Το «ευχαριστώ» δε λέγεται εύκολα. Λες ενδόμυχα «ο άλλος πρέπει να το κάνει για μένα γιατί να μην το κάνει;». Όχι, δεν είναι έτσι. Όπως και η «συγνώμη» δε λέγεται εύκολα. Σε πολλούς ανθρώπους χρωστάω. Στον Νταλάρα που ήταν ο άνθρωπος που με βοήθησε με το «Διδυμότειχο μπλουζ» και τη «Σκόνη». Σε όλους τους ανθρώπους που δούλεψαν μαζί μου, στους παραγωγούς, με τους οποίους δεν έχω πια με όλους καλές σχέσεις, δεν έχει σημασία.

Τι είχε πει για το πρόβλημα υγείας του

«Είχα ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, ένα πρόβλημα καρδιακό που πλέον το ξεπέρασα. Και ξέρεις, αυτό σου δημιουργεί κατάθλιψη εκ των πραγμάτων. Και μάλιστα η δικιά μου τότε, ήταν μανιοκατάθλιψη. Δεν είναι το ίδιο. Με τη μανιοκατάθλιψη αισθάνεσαι ότι είναι κοντά ο θάνατοι Και αυτό σε τρομάζει. Το ξεπέρασα, έκανα και ό,τι έπρεπε να κάνω για την υγεία μου και το ξεπέρασα. Αλλά μήπως ελέγχεται η κατάθλιψη; Όλος ο κόσμος χάπια παίρνει. Οι περισσότερες μορφές κατάθλιψης έχουν αιτία. Αν κάτσεις και σκεφτείς λίγο, καταλαβαίνεις για ποιο λόγο υπάρχει. Αν δεν έχει λεφτά ο κόσμος να πληρώσει τα έξοδα του, τα χρέη του, παθαίνει κατάθλιψη…».Δείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα