Αφού φτάσαμε ως εδώ, κι αφού πήραμε την απόφαση για εκλογές, άρχισε να στήνεται το προεκλογικό σκηνικό. Σε πόλωση.

Κάτι σαν τηλεοπτικό παιχνίδι, όπου ο τηλεοπτικός πελάτης πολιορκείται για να υφαρπαγεί η προτίμησή του. Κάπου-κάπου, βλέπω για 4-5 λεπτά αυτό το παιχνίδι (δεν αντέχεται περισσότερο). Και κάθε φορά καταλήγω: «Άκου τί είπαν!». Τελικά, αυτό το παιχνίδι, δεν «έχει πια γούστο!».

Ετούτο το προεκλογικό σκηνικό -βλακωδώς επαναλαμβανόμενο- σήμερα, στον καιρό της πολιτικής αποσύνθεσης, είναι παράταιρο. Η απερχόμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, αντί ν” ακούει προσεκτικά την πρόταση του άλλου, για να τον αντιμετωπίσει, αγωνίζεται για να μην τον αφήσει να τη διατυπώσει! Και σπέρνει φόβο. Ίσως γιατ” είναι η ίδια φοβισμένη, και νιώθει πως η πολιτική της πρόταση δεν αποτελεί πια προτίμηση της κοινωνίας, είτε γιατί δεν έπεισε, είτε γιατί δεν τα κατάφερε. Αλλά, τί να καταφέρει αλήθεια; Αφού με μια ατζέντα εξελέγη, και με άλλη πολιτεύτηκε.

Από την άλλη μεριά το ΠΑΣΟΚ, τί είχε, τί έχασε. Ήτανε ο αδιαμφισβήτητος πρώτος πολιτικός φορέας και παράγων της Χώρας, κι έγινε ουραγός. Σε οράματα (που κάποτε μας εξηγγειλε και μας ενθουσίασε), σε πολιτική δύναμη, σε νοηματοδοτημένες πολιτικές εξαγγελίες, και σε συμβολή για ελπιδοφόρα προοπτική της Χώρας. Διέψευσε και ματαίωσε όλα όσα παλαιότερα είχε εξαγγείλει. Κέρδισε όμως τον διπλασιασμό του σε διεκδικητές της εξουσίας, και απλοποίησε στην πολιτική του πρόταση. Κάπου θα προσκολληθεί το όποιο κομμάτι του, κάποιον θα στηρίζει ώστε να τον βοηθεί να επαυξάνει και να ισχυροποιεί την πολιτική του πρόταση και δύναμη. Και πάντως (για να…) να επωφελείται το ίδιο (το κάθε κομμάτι του ΠΑΣΟΚ).

Το ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο δεν έφερε καμμιά αλλαγή, αλλά το κάθε τί που έκανε συνετέλεσε στο να φτάσουμε εδώ. Στο βάραθρο της χρεωκοπίας και της ανέχειας. Και ακριβώς για όλα αυτά, μερικοί έγιναν πολύ πλουσιότεροι, κι οι υπόλοιποι πολύ φτωχότεροι, και χωρίς αύριο. Κι επί πλέον χτύπησε εκεί που ήταν η δύναμή μας: Η δυνατή οικογενειακή μας παράδοση, η πίστη πως μπορούμε, η προθυμία να αγωνιστούμε, η πεποίθηση ότι δε χαθήκανε όλα, ότι είμαστε περήφανοι για την ιστορία, για την χώρα μας και για τις ρίζες μας, κι ότι οραματιζόμαστε ένα καλύτερο μέλλον για τους νέους μας.

Σήμερα, οι «φίλοι μας» μας λένε άσχετους με την ιστορία μας, ασήμαντους για τον κόσμο και ανίκανους για τους εαυτούς μας. Μας περιγελούν, μας περιφρονούν, κι αφού -οι αλυσιτελείς πολιτικές των κυβερνητών μας- μας περιήγαγαν σε απόλυτη ένδεια, τώρα, οι «φίλοι-εταίροι» και δανειστές μας, μας εκβιάζουν κι μας πιέζουν να υποκύψουμε, για να… μην πάθουμε χειρότερα!

Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, θα “πρεπε να επιμείνουν στο όραμά τους. Να είναι πιο καθαροί στις πολιτικές τους προτάσεις, τις τακτικές, τις στρατηγικές τους κινήσεις και στις πολιτικές τους θέσεις για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Να αποβάλλουν τους καιροσκόπους, τους ρηχούς, τους απαίδευτους, τους εγωπαθείς και τους εξυπνάκηδες. Έχουν πρόταση, αλλά δεν έχουν πρόσωπα και μέθοδο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πάλι, η επίδοξη για την ηγεσία της Χώρας πολιτική δύναμη, έχει μακρά ιστορία στον θόρυβο, στην αναταραχή, στο όχι για κάθε πρόταση. Στο ενεργητικό του εγγράφεται η υποστήριξη φυγόκεντρων δυνάμεων και αντιφατικών μέτρων και μεθόδων, όσον αφορά την επιδίωξη εθνικών στόχων. Το ίδιο ισχύει και για την διαφάνεια και την αντικειμενικότητα. Στο ενεργητικό του ΣΥΡΙΖΑ εγγράφεται, επίσης, και η διεκδίκηση της ατιμωρησίας για τον κόσμο του, σε πολλές περιπτώσεις που έχει βρεθεί να εγκληματεί. (Όχι πως τα ζητήματα αυτά δεν αφορούν τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, αλλά αυτές -οι άλλες πολιτικές δυνάμεις- έχουν ήδη αποτύχει, κι ο κόσμος δεν τις εμπιστεύεται πια).

Σήμερα όμως, είναι επιτακτική ανάγκη, ο ΣΥΡΙΖΑ, να δώσει απερίφραστες απαντήσεις σε ερωτήματα του τύπου:

• Το Αιγαίο θα εξακολουθήσει να ανήκει στα ψάρια του; (δηλαδή έχει ο ΣΥΡΙΖΑ ενδιαφέρον για τα εθνικά μας θέματα, ώστε να θεωρεί σημαντικό ζήτημα την προστασία της Ελληνικής Επικράτειας και των θαλασσών της, της Εθνικής προοπτικής της Χώρας, και των ελληνικών πάσης φύσεως συμφερόντων, ή θα τα αφήσει σε άλλους -γείτονες ή ξένους- που έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον και επιζητούν να καρπωθούν τη γεωστραηγική θέση της Χώρας, και τα όποια εξ αυτής οφέλη;).
• Θα αξιοποιήσει την Ελληνική ΑΟΖ;
• Θα φροντίσει να μαθαίνουνε τα παιδιά στο σχολείο την Ελληνική γλώσσα και την ιστορία μας ή θα τους ξαναδώσει κείμενα «για στριμωξίδια στην Σμύρνη το 1922, και για ψεύτικους μύθους σχετικά με την πατριωτική αυτοθυσία»;
• Τί θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ με την απονομή της Δικαιοσύνης για όλους τους Έλληνες; Θα υπαγορεύει στη Δικαιοσύνη ποιόν να δικάσει και ποιόν να απαλλάξει; Και τί θα κάνει με τον κάθε πολιτικό του αντίπαλο; Θα τον στέλνει στη φυλακή, θα τον καταράται, θα τον αποφεύγει, θα το γελοιοποιεί ή θα τον αντιμετωπίζει πολιτικά;
• Τί θα κάνει με τη συμπεριφορά ατόμων και οργάνων, ημεδαπών ή αλλοδαπών, πληθυσμών και προσώπων (τόσο στο εσωτερικό της Χώρας, όσο και στην αλλοδαπή) που θίγουν τους Έλληνες και την Ελληνική παράδοση και ιδιοπροσωπία;
• Τί θα κάνει με τη λειτουργία των Αρχαιολογικών χώρων, τις ανασκαφές, τα κλεμμένα αρχαιολογικά ευρήματα και κλεμμένα εκθέματα που βρίσκονται στις διάφορες χώρες, οι οποίες θησαυρίζουν από τις εκθέσεις αυτών των αρχαιολογικών αντικειμένων;
• Τί θα κάνει για να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη του Πολίτη προς το Κράτος, ως προς την ασφάλεια, την φορολογία, την υγεία, την παιδεία και την συμμετοχή στις δημόσιες υπηρεσίες, την δημόσια διοίκηση, την πολιτική ζωή του τόπου;
• Τί θα κάνει με τον εσμό οικείων και συμπέθερων ημέτερων, που στελεχώνουν τις υπηρεσίες της Βουλής, τα βουλευτικά γραφεία και τα γραφεία των άλλων πολιτικών προσώπων και οργανισμών, νυν και πρώην, και για πόσα χρόνια θα εξακολουθεί η πρόσδεση στο δημόσιο χρηματοδοτικό άρμα όλων αυτών;
• Τί θα κάνει για την παροχή πραγματικών υπηρεσιών υγείας στους Έλληνες Πολίτες;
• Τί θα κάνει για την αναπλήρωση του κόστους που υφίσταται η Ελληνική κοινωνία από την παροχή υπηρεσιών υγείας σε ξένους πληθυσμούς που καταφεύγουν στη Χώρα μας για ένα καλύτερο μέλλον; Θα ζητήσει ένα αντίστοιχης αξίας, σημασίας ή κόστους αντάλλαγμα από τη χώρα προέλευσής τους;
• Τί θα κάνει για την αποκατάσταση της αξιοπρέπειας των Ελλήνων έναντι των χωρών της Ευρώπης, οι οποίες αφού μας εξανδραπόδισαν με αθέμιτο τρόπο προς όφελος των κοινωνιών τους, στη συνέχεια μας φέρονται -όπως κάποτε οι Ρωμαίοι κατακτητές- σαν να είμαστε ευτελείς ζητιάνοι, ανόητοι, λωποδύτες και ψεύτες;
• Θα κάνει έσωτερική και ευρωπαϊκή πολιτική, και διαπραγμάτευση με ευθύνη έναντι του λαού και του έθνους, ή μόνο έναντι των ψηφοφόρων του, που θα μπορούσαμε να τους χαρακτηρίσουμε πελάτες του;
• Θα εξακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ να θέλει μια «Κυβέρνηση της Αριστεράς» (όπως διακήρυσσε στο παρελθόν), ή, επί τέλους, κατάλαβε ότι υπάρχει ανάγκη μόνο για μια Κυβέρνηση που θα είναι για όλους τους Έλληνες;
• Θα λειτουργούν oι Θεσμοί και oι κρατικές Δομές με άξιο και ικανό προσωπικό, ή θα κατακυριεύσει και πάλι τις Δομές του Δημοσίου Οργανισμού ένας καινούργιος στρατός, της ακραιφνούς Αριστεράς, αυτή τη φορά…;

Γιατί η κρίση που μας μαστίζει, δεν είναι -πρωτίστως- οικονομική. Είναι Ηθική, είναι Γνωστική, είναι θέμα Ικανοτήτων, και «ατομικής ατζέντας» του πολιτικού προσωπικού. Είναι και κρίση σκοπιμοτήτων στον τρόπο στελέχωσης και Διοίκησης της Πολιτείας μας. Πέραν του ότι είναι και θέμα έργου και Παιδείας των Δασκάλων και των Παιδαγωγών.

Κι όσο για τα λεφτά -το πού θα βρεθούν, και το πόσα θα είναι- θα το πούμε μετά…. Γιατί αν τα βρούμε, αλλά δεν ξέρουμε τί να τα κάνουμε, ποιός ο λόγος να τα χρωστάμε κι αυτά;

Ετούτος ο τόπος πρέπει να βρεί μπούσουλα. Και πρέπει να βρεί κυβερνήτη που να τον εμπιστεύεται, να τον σέβεται και να τον πιστεύει. Για το όραμά του. Για τον βίο και την Πολιτεία του.