Δεν ξέρω αν αισθανθήκατε εθνικά υπερήφανοι με την επίσκεψη του προέδρου της Κομισιόν, Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ; Εγώ πάντως ένιωσα ρίγη εθνικής συγκίνησης μ’ αυτόν τον «φίλο της Ελλάδας», όπως τον βάφτισε ο κ. Τσίπρας. Κι όντως δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερο φίλο η Ελλάδα του Προκόπη Παυλόπουλου, του Αλέξη Τσίπρα, του Πάνου Καμμένου και των υπολοίπων που παρέδωσαν τη χώρα και τον λαό της αμαχητί στα συμφέροντα που εκπροσωπεί ο πρόεδρος της Κομισιόν.
Ας θυμηθούμε ότι «φίλος της Ελλάδας» είχε βαφτιστεί κι ο Γκέμπελς από τον δικτάτορα Μεταξά, όταν αυτός επισκέφτηκε την Ελλάδα τον Σεπτέμβριο του 1936. «Φίλος της Ελλάδας» βαφτίστηκε και ο ίδιος ο Χίτλερ από τον Γεώργιο Τσολάκογλου, πρώτο δοσίλογο πρωθυπουργό της ναζιστικής κατοχής. Σύμπτωση; Κάθε άλλο.
Ο κ. Γιουνκέρ είναι ένα εξαίσιο δείγμα του Άρειου Ευρωπαϊκού πολιτισμού. Ανάλογο με εκείνο που αντιπροσώπευαν οι πολιτικοί πρόγονοι της ναζιστικής Ευρώπης. Μέθυσος σε τέτοιο βαθμό ώστε να τρεκλίζει όταν επισκέφτηκε τον κ. Προκόπη Παυλόπουλο. Κι αυτό είναι το λιγότερο.
Ανεπάγγελτος εκ πεποιθήσεως. Γόνος κομματάρχη του προπολεμικού κόμματος της δεξιάς στο Λουξεμβούργο. Στον πόλεμο ο πατήρ Γιουνκέρ πιστεύοντας στη νίκη του χιλιάχρονου Ράιχ κατατάχθηκε στα Waffen SS. Πολέμησε στο Ρωσικό μέτωπο συμμετέχοντας σε ηρωικότατες εκστρατείες καίγοντας χωριά και εκτελώντας μαζικά αμάχους. Με το αζημίωτο από το πλιάτσικο.
Οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί προκειμένου να τον σώσουν από την κρεμάλα ή το εκτελεστικό απόσπασμα τον βάφτισαν «αντιρρησία συνείδησης», ο οποίος στρατολογήθηκε δήθεν με τη βία από τη Βέρμαχτ για το ρωσικό μέτωπο. Τον ήθελαν για να αναστήσουν το παλιό δοσιλογικό κόμμα της δεξιάς σε κόμμα των χριστιανοδημοκρατών, προκειμένου να συντηρήσουν το Λουξεμβούργο ως ορμητήριο των δικών τους συμφερόντων.
Ο υιός Γιούνκερ ακολούθησε κατά πόδας την καριέρα του πατέρα του. Κομματάρχης των χριστιανοδημοκρατών από πολύ νεαρή ηλικία με πτυχίο σκοπιμότητας στη δικηγορία και για πολλά χρόνια πρωθυπουργός ίσως στο πιο διεφθαρμένο κράτος της Ευρώπης, το Λουξεμβούργο.
Βουτηγμένος στα σκάνδαλα ως το λαιμό. Ένα από τα πιο πρόσφατα και τα πιο μεγάλα είναι η εμπλοκή του στη βιομηχανία εξασφάλισης φορολογικής ασυλίας για πάνω από 340 πολυεθνικές στο Λουξεμβούργο. Προφανώς με το αζημίωτο. Πρόκειται για το γνωστό σκάνδαλο των LuxLeaks.
Πρόκειται για τη δημοσιοποίηση το 2014 άνω των 30.000 απόρρητων εγγράφων.
Τα αρχεία έδειξαν πως το Λουξεμβούργο χορήγησε προσοδοφόρες φοροαπαλλαγές που επέτρεψαν σε πολυεθνικές επιχειρήσεις συμπεριλαμβανομένης της Apple, Ikea και της Pepsi να κρύψουν δισεκατομμύρια δολάρια σε φόρους. Η βιομηχανία αυτή των φοροαπαλλαγών άνθησε σε μια εποχή όπου ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο «φίλος της Ελλάδας», ήταν πρωθυπουργός.
Τα LuxLeaks ήταν το μεγαλύτερο σκάνδαλο εταιρικής φοροδιαφυγής μέχρι τη δημοσίευση τον Απρίλη των Panama Papers, που αποκάλυψαν τις διασυνδέσεις μεταξύ ενός αριθμού διεθνών ηγετών με υπεράκτιες εταιρείες ως κέλυφος που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να κρυφτεί ή να ξεπλυθεί πλούτος.
Ο κ. Γιουνκέρ γλύτωσε μια πιθανή δίωξη για την εμπλοκή του στο σκάνδαλο των LuxLeaks με την επιλογή του για τη θέση του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία συνοδεύεται με την απαραίτητη ασυλία που χρειάζονται όλοι οι απολυταρχικοί και διαπλεκόμενοι θεσμοί στην ΕΕ.
Το ενδιαφέρον είναι ότι κανένα κράτος από όσα – συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας – υπέστησαν σημαντική ζημιά χάρις στη εκτεταμένη φοροδιαφυγή των πολυεθνικών που παρείχε το Λουξεμβούργο δεν κίνησε διαδικασίες σε βάρος των εταιρειών, ή του Λουξεμβούργου. Καμιά πολυεθνική δεν πλήρωσε έστω κάποιο πρόστιμο. Ούτε το Λουξεμβούργο εξαναγκάστηκε να αλλάξει το καθεστώς που επιτρέπει πάνω και κάτω από το τραπέζι τη φοροδιαφυγή των πολυεθνικών.
Η βιομηχανία φοροδιαφυγής των πολυεθνικών συνεχίζεται μιας συνιστά μια από τις πιο επικερδής δραστηριότητες του Λουξεμβούργου. Άλλωστε το εν λόγω δουκάτο διατηρήθηκε από τις μεγάλες δυνάμεις ως ιστορικός αναχρονισμός, μόνο και μόνο για να κάνουν τις βρομοδουλειές τους.
Οι ηγεσίες των κρατών μελών και η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία συμφώνησαν πίσω από κλειστές πόρτες να θαφτεί το όλο θέμα. Την ίδια ώρα που κηρύσσουν εκστρατείες εναντίον της φοροδιαφυγής. Φυσικά εναντίον της φοροδιαφυγής του κακομοίρη, που προσπαθεί να επιβιώσει υπό καθεστώς διαρκούς φορολεηλασίας που επιτάσσει η διατήρηση του ευρώ και της ΕΕ.
Τελικά ξέρετε ποιοί την πλήρωσαν για το σκάνδαλο των LuxLeaks; Όχι βέβαια ο Γιούνκερ, ως ένας από τους αρχιτέκτονες του πλυντηρίου φοροδιαφυγής. Ούτε οι πολυεθνικές. Την πλήρωσαν οι δυο υπάλληλοι της PriceWaterHouseCoopers, οι οποίοι διέρρευσαν τα απόρρητα έγγραφα και ο δημοσιογράφος που τα πήρε και τα δημοσιοποίησε.
Η εισαγγελική αρχή του δουκάτου ανακάλυψε ότι το μέγα σκάνδαλο είναι το γεγονός της διαρροής κι έτσι κίνησε δίωξη εναντίον των υπαλλήλων και του δημοσιογράφου. Για τους υπαλλήλους πρότεινε 18 μήνες φυλακή και για τον δημοσιογράφο ένα δυσβάσταχτο πρόστιμο.
Όπως ο ίδιος συνόψισε υπόθεση της κατηγορούσας αρχής, ο αναπληρωτής εισαγγελέας David Lentz υποστήριξε ότι οι ενέργειες των Deltour και Halet ισοδυναμούν με κλοπή, καθώς είχαν παραβιάσει μια συμφωνία εμπιστευτικότητας που είχαν υπογράψει μαζί με τη σύμβαση εργασίας τους με την PricewaterhouseCoopers (PwC).
Ο Lentz είπε επίσης στο δικαστήριο ότι οι δράσεις του Perrin πήγε πέρα από την αποστολή ενός δημοσιογράφου, κατηγορώντας τον για χειραγώγηση του Halet προκειμένου να του παραδώσει τις πληροφορίες.
«Υπάρχουν όρια στην ελευθερία της έκφρασης», είπε. «Δεν είναι ο τύπος που είναι σε δίκη εδώ, αλλά ο δημοσιογράφο που πήγε πιο πέρα από τους συναδέλφους του.»
Ο αναπληρωτής εισαγγελέας είπε ότι είχε λάβει υπόψη τις αποκαλύψεις για «ορισμένες αδιαφανείς πρακτικές» που εκτίθενται από τις διαρροές, αλλά το σημαντικό είναι ότι αυτοί που προέβησαν στις διαρροές έχουν παρ ‘όλα αυτά παραβεί τους νόμους του Λουξεμβούργου.
Φυσικά ούτε η PwC, ούτε η κυβέρνηση του Λουξεμβούργου, ούτε ο Γιουνκέρ, ούτε οι πολυεθνικές που συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να χρησιμοποιούν το δουκάτο για να κρύβουν δις δολάρια σε φόρους από τα άλλα κράτη μέλη της ΕΕ, χρειάζεται να ανησυχούν. Κανείς δεν θα τους πειράξει. Το εγγυάται το σύστημα δικαιοσύνης του Λουξεμβούργου και η ΕΕ.
Καταλάβατε τώρα γιατί έχουν βάλει αρμόδια τα δικαστήρια του Λουξεμβούργου σε περίπτωση που οι δανειστές θέλουν να κινηθούν εναντίον της Ελλάδας με βάση τις δανειακές συμβάσεις, τις οποίες έχουν υπογράψει όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις από το 2010 έως σήμερα; Όμως εμείς δεν πρέπει να ανησυχούμε. Έχουμε στο πλευρό μας το μεγάλο «φίλο της Ελλάδας» Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ.
Δημοσιεύτηκε στην kontranews, 26/6/2016
