Καρακάλας: Ο τελευταίος Ρωμαίος Αυτοκράτορας που είδε τη σορό του Μεγάλου Αλεξάνδρου – Μήπως στην Αμφίπολη;

Mετά την αποκαρδιωτική και «απογοητευτική» (όπως παρουσιάστηκε από τα ΜΜΕ), παρουσίαση η ανασκαφική ομάδα παρουσίασε τα πεπραγμένα της ανασκαφής στον Τύμβο Καστά.

Εκ πρώτης όψεως φαίνεται ότι δεν παρέσχε κανένα νέο στοιχείο, αντίθετα απογοήτευσε όσους περίμεναν κάτι συγκλονιστικό. Είναι όμως πράγματι έτσι τα πράγματα; Η κριτική ματιά του empedotimos.blogspot.gr πάλι κατορθώνει να δει καποια πολύ ενδιαφέροντα σημεία τα οποία δεν τονίστηκαν όπως θα έπρεπε από τα ΜΜΕ

«Σε γενικές γραμμές η κατάσταση όπως κατεγράφη ήταν η εξής:

-Το μνημείο κατασκευαστηκε για έναν αφηρωισμένο νεκρό, ήταν ελεγχόμενα επισκέψιμο και στους Ρωμαϊκούς χρόνους εσφραγίσθηκε με την επιχωμάτωση που συναντήσαμε η οποία αποκλείεται να ήταν φυσική.

– Κατά την διάρκεια που ήταν επισκέψιμο εσυλήθη (?)

– Δεν ευρέθησαν καθόλου κτερίσματα στον ταφικό θάλαμο που όμως δεν αποκλείεται να υπάρχουν σε κάποιο άλλο σημείο του τύμβου!

– Αν σωζόταν η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας ίσως να είχαμε γραπτές πηγές για το μνημείο.

– Οι τρύπες στους διαφραγματικούς τοίχους ήταν εσκεμμένες για να γίνει η επιχωμάτωση

Εδώ δημιουργούνται αρκετά ερωτήματα, τα βασικότερα των οποίων είναι τα εξής:

– Γιατί οι Ρωμαίοι να είχαν τόσο ζήλο να σφραγίσουν ένα μνημείο το οποίο μάλιστα δεν ήταν ρωμαϊκό και μάλιστα ήταν συλημένο ;

– Γιατί αν σωζόταν η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας ίσως να είχαμε γραπτές πηγές για το μνημείο; Εχει καμία σχέση με την Αλεξάνδρεια το μνημείο αυτό το οποίο και θα ερμήνευε την ανάγκη καταγραφής του ;

– Γιατί δεν υπάρχει καταγραφή από τους Ρωμαίους αυτού του μνημείου και μάλιστα για την επιχωμάτωση του που ήταν αρκετά επιμελημένη και δαπανηρή, ενώ γνωρίζουμε ότι κατέγραφαν το οτιδήποτε ;

Αυτά τα ερωτήματα μας αναγκάζουν πλέον να εστιάσουμε την προσοχή μας στην Ρωμαϊκή περίοδο. Κάνοντας αυτό παρατηρούμε τα εξής :

– Ο τελευταίος αυτοκράτωρ ο οποίος είδε τον Αλέξανδρο ήταν ο Καρακάλλας και ο Σεπτίμιος Σεβήρος ήταν αυτός που σφράγισε τον τάφο ώστε να μην τον επισκεφτεί ξανά κανείς.

Αυτό εκ πρώτης όψεως δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα, όμως αν προσέξουμε ότι ο Σεβήρος ήταν ο πατέρας του Καρακάλλα τότε προκύπτει ένα παράδοξο. Πως ο Καρακάλλας επισκέφτηκε τον τάφο του Αλεξάνδρου ενώ τον είχε σφραγίσει ο πατέρας του και πως κανείς μετά από αυτόν δεν είδε πλέον τον Αλέξανδρο;

Η αποδιδόμενη στον Ιωάννη τον Χρυσόστομο της ρήσης «Που είναι το σήμα Αλεξάνδρου, δείξον μοι» μήπως υπονοεί ότι το σώμα του Αλεξάνδρου δεν ήταν πλέον στην Αλεξάνδρεια και όχι αυτό που κοινώς του αποδίδεται, ότι εχάθη τότε πλέον η μνήμη του Αλεξάνδρου ;

Ο Καρακάλλας είναι γνωστός για την λατρεία που έτρεφε για τον Αλέξανδρο.

«Οι ιστορικοί συμφωνούν ότι το κύριο –αν όχι μοναδικό– αίτιο για την εκστρατεία του Καρακάλλα εναντίον των Πάρθων πήγαζε από τον απεριόριστο και μάλλον νοσηρό θαυμασμό του για τον Μέγα Αλέξανδρο και όχι από κάποια ιδιαίτερη στρατηγική ανάγκη της εποχής.

Άλλωστε η επιθυμία του αυτοκράτορα να μιμηθεί το Μακεδόνα βασιλιά και τα επιτεύγματά του φαίνεται να καθόρισε γενικότερα την όλη πολιτική του»

Μάλιστα στον στρατό του υπηρετούσαν και 16.000 Μακεδόνες.
( http://www2.egeonet.gr/aigaio/forms/fLemmaBodyExtended.aspx?lemmaID=6823)

[Αξιοσημείωτο είναι ότι τα περί Αμφίπολης, Καρακάλλα και πιθανής σχέσης του με την σορό του Αλεξάνδρου είχαν συζητηθεί σε ανύποπτο χρόνο στο ιστολόγιο από τους χρήστες virgi, Νιόβη, Εφη, Ιωάννα, Διονυσία και Κική.]

Ετσι λοιπόν διαμορφώνεται μια άλλη πραγματικότητα που μπορούμε να υποθέσουμε, η οποία είναι η εξής :

Ο Σεπτίμιος Σεβήρος σφραγίζει τον τάφο του Αλεξάνδρου στην Αλεξάνδρεια διότι η σορός του Αλεξάνδρου μεταφέρεται για να ταφεί στον τάφο που εξ αρχής προοριζόταν για αυτόν, στην Αμφίπολη. Ο τάφος αυτός είχε παραμείνει άδειος λόγω του ότι η σορός του Αλεξάνδρου υφαρπάχτηκε από τον Πτολεμαίο και κατέληξε στην Αίγυπτο.

Παρόλα αυτά στον μη χρησιμοποιηθέντα τάφο του στην Αμφίπολη του απεδίδοντο τιμές ήρωα/θεού. Ο τάφος του είχε κατασκευαστεί εξ αρχής με προδιαγραφές επιχωμάτωσης για αυτό και υπήρχαν τα ανοίγματα στους διαφραγματικούς τοίχους και η μαρμάρινη πλάκα που συνδέει τα δύο αυτά ανοίγματα.

Θυμίζουμε ότι η προσχεδιασμένη σφράγιση με την χρήση των ανοιγμάτων και της μαρμάρινης πλάκας είχε προβλεφθεί από τις αρχικές ακόμα αναρτήσεις του ιστολογίου.

Οταν λοιπόν εσφραγίσθη ο τάφος στην Αλεξάνδρεια, η σορός μετεφέρθη από τον Σεβήρο ή τον Καρακάλλα στην Αμφίπολη, όπου και ενεταφιάσθη και αμέσως ο τάφος σφραγίσθηκε. Το γεγονός δεν κατεγράφη στα αυτοκρατορικά αρχεία σίγουρα με εντολή του αυτοκράτορα, προφανώς για να μην αποκαλυφθεί τι ακριβώς συνέβη εκεί.

Ο Καρακάλλας συνεπώς προσκυνά τον Αλέξανδρο στην Αμφίπολη τελικά και όχι στην Αλεξάνδρεια και σφραγίζοντας τον τάφο αποκλείει πλέον την επίσκεψη του από οποιονδήποτε άλλο.

Ας σημειωθεί ότι στο σημείο που υπάρχει ο λόφος Καστά ευρέθη ένα μιλλιάριο (οδοδείκτης) του Καρακάλλα.

Ετσι εξηγείται επίσης η ρήση της κας Περιστέρη γιατί αν σωζόταν η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας ίσως να είχαμε γραπτές πηγές για το μνημείο. Διότι πολύ πιθανόν να είχε καταγραφεί εκεί η μεταφορά της σορού του Αλεξάνδρου από την Αλεξάνδρεια στην Αμφίπολη.

Ενα επίσης πολύ σημαντικό στοιχείο είναι ότι και η ανασκαφική ομάδα εκτιμά ότι τα κτερίσματα να είναι θαμμένα σε άλλο σημείο του τύμβου, όπως ακριβώς είχα εκτιμήσει σε συνέντευξη που έδωσα πρόσφατα στο gazzetta.gr όπου είχα εκτιμήσει ότι :

«Το γεγονός ότι δεν βρέθηκαν κτερίσματα δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι ο τάφος έχει συληθεί (αναπτύσσω το σκεπτικό σε μία από τις τελευταίες αναρτήσεις μου) και δεδομένου ότι όλος ο τύμβος αποδίδεται στον νεκρό, όπως προανέφερα, δεν αποκλείεται τα όποια κτερίσματα να βρεθούν σε άλλο χώρο, κάπου μέσα στον τύμβο»

Είναι σαφές λοιπόν ότι από τις ενδείξεις που έχει η ανασκαφική ομάδα προκύπτει ένα τέτοιο σενάριο, το οποίο όμως προφανώς δεν μπορεί να υιοθετηθεί δημοσίως και έτσι αναμένουν να «δέσουν» αυτήν την υπόθεση με περισσότερα στοιχεία και μετά από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των μετρήσεων. Για αυτό και είναι φειδωλοί στις ανακοινώσεις τους.

Βέβαια αυτό μένει να αποδειχθεί ή να καταρριφθεί από τις επερχόμενες ανακοινώσεις.

Εν αναμονή λοιπόν… Το μέλλον ίσως να κρύβει εκπλήξεις…