Στην αιχμή της αντιπαράθεσης κυβέρνησης και αντιπολίτευσης τίθεται άρθρο του νομοσχεδίου του υπουργείου Περιβάλλοντος με το οποίο επέρχονται μεταβολές στη δασική νομοθεσία.
Στο κλίμα αυτό έρχεται να προστεθεί και η έκθεση της επιστημονικής υπηρεσίας η οποία διατυπώνει σειρά επισημάνσεων στις διατάξεις του συγκεκριμένου άρθρου (άρθρο12) και προειδοποιεί ότι αν δεν τεκμηριώνονται λόγοι δημοσίου συμφέροντος οι μεταβολές υπόκεινται στον έλεγχο του ακυρωτικού δικαστή.
Ειδικότερα, το επιστημονικό συμβούλιο της Βουλής αναφέρεται σε διατάξεις με την οποίες, μεταξύ άλλων:
-παρέχεται η δυνατότητα υπαγωγής στις διατάξεις περί έγκρισης γεωργικής εκμετάλλευσης, εκτάσεων δασικού χαρακτήρα
-επιτρέπεται η επέμβαση σε δάση για την κατασκευή σωφρονιστικών καταστημάτων
-η επέκταση των λειτουργούντων λατομείων αδρανών υλικών σε όμορες δασικές και αναδασωτέες εκτάσεις
-Περιλαμβάνονται οι εγκαταστάσεις πολιτιστικού χαρακτήρα και οι ιεροί ναοί στα κτίρια και τις εκμεταλλεύσεις που ενώ έχουν εγκατασταθεί σε δάση χωρίς την απαιτούμενη άδεια της δασικής νομοθεσίας, δύνανται να συνεχίσουν τη λειτουργία τους για τρία έτη πριν συμμορφωθούν με τα οριζόμενα στην κείμενη νομοθεσία.
– Παρέμβαση του WWF Ελλάς προς τους βουλευτές για ν/σ του ΥΠΕΚΑ
Το Επιστημονικό Συμβούλιο επισημαίνει ότι «η μεταβολή ή αλλοίωση των δασών και των δασικών εκτάσεων τελεί υπό τον όρο ότι η θυσία της δασικής βλάστησης αποτελεί το μόνο πρόσφορο μέσο για την ικανοποίηση αυτών των αναγκών και ότι οι εν λόγω επεμβάσεις περιορίζονται στο απολύτως αναγκαίο μέτρο, γίνονται δηλαδή με τη μικρότερη δυνατή απώλεια δασικού πλούτου, επιτρέπονται δε αυτές μόνο αν συντρέχουν επιτακτικοί λόγοι δημοσίου συμφέροντος που θεμελιώνονται και αιτιολογούνται επαρκώς, κατόπιν ιδίως περιβαλλοντικής μελέτης, δια της οποίας διασφαλίζεται πλήρως η προστασία του δάσους καθώς και της χλωρίδας και της άγριας πανίδας που υπάρχει σε αυτό».
Προειδοποιεί δε στο σημείο αυτό ότι «η ύπαρξη ή μη του ανωτέρω δημοσίου συμφέροντος υπόκειται στον έλεγχο του ακυρωτικού δικαστή».
Ταυτόχρονα, το Επιστημονικό Συμβούλιο σπεύδει να υπογραμμίσει ότι κατά πάγια νομολογία του ΣτΕ, για τα δάση και τις δασικές εκτάσεις, που αποτελούν ευπαθή οικοσυστήματα, ο συντακτικός νομοθέτης έλαβε ιδιαίτερη μέριμνα εισάγοντας στο Σύνταγμα ειδικές διατάξεις, με τις οποίες οι εκτάσεις με δασική βλάστηση υπάγονται σε αυστηρό προστατευτικό καθεστώς.
Θυμίζει δε ότι με απόφαση του ΣτΕ επιβάλλεται ευθέως ο κανόνας της απαγορεύσεως μεταβολής του προορισμού τους και παρέχεται στο νομοθέτη η δυνατότητα να επιτρέψει μόνο κατ΄ εξαίρεση την αλλοίωση της μορφής των δασών και δασικών εκτάσεων για λόγους δημόσιας ωφέλειας.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Πηγή
