Ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών πλησίασε πολύ την Κλίντον στις δημοσκοπήσεις και βλέπει ότι η στρατηγική του μπορεί να αποδειχθεί νικηφόρα.
Οι δημοσκοπήσεις πήραν φωτιά αυτές τις τελευταίες εβδομάδες της προεκλογικής εκστρατείας. Δημοσκόπηση των Los Angeles Times δίνει πλέον προβάδισμα έξι μονάδων σε εθνικό επίπεδο στον Ντόναλντ Τραμπ, αφού η διαφορά ανάμεσα στους δύο υποψηφίους μειώθηκε ραγδαία τις τελευταίες εβδομάδες.
Επίσης, οι δημοσκοπήσεις του Bloomberg και του CNN δίνουν προβάδισμα 5 μονάδων στον Τραμπ στο Οχάιο, μια πολιτεία που συστηματικά βγάζει νικητή τα τελευταία 50 χρόνια.
«Νιώθετε αυτή τη μυρωδιά στον αέρα; Οχι, δεν είναι το φθινοπωρινό αεράκι, είναι το άρωμα πανικού των Δημοκρατικών», έγραψε, σε επιθετικό ύφος, το περιοδικό The Atlantic.
Μετά από έναν καταστροφικό Αύγουστο, ο Τραμπ ξαναπαίρνει τον δρόμο προς τον θρίαμβο. Δεν είναι η Πέμπτη Λεωφόρος (οι πιο απαισιόδοξοι του δίνουν 10% πιθανότητες να κερδίσει, οι πιο αισιόδοξοι του δίνουν 1/3), αλλά τέλος πάντων είναι ένας δρόμος που δείχνει πλέον εφικτός.
Ας δούμε, για παράδειγμα, πώς θα ήταν η εκλογή, αν ληφθούν υπόψιν τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων σε κάθε πολιτεία, όπως τα απέδωσε το σάιτ προγνωστικών FineThirtyEight. Ας θυμίσουμε ότι απαιτούνται 270 εκλέκτορες για να εκλεγεί κάποιος πρόεδρος των ΗΠΑ και οι περισσότερες πολιτείες εκλέγει τους εκλέκτορές της βάση της αρχής winner take all -ο υποψήφιος που βγαίνει πρώτος, ακόμη και με 1 ψήφο, τα παίρνει όλα.
Η Κλίντον δεν διαθέτει παρά δύο εκλέκτορες πάνω από την απόλυτη πλειοψηφία και αρκεί μια μικρή αναστάτωση σε μια μικρή πολιτεία -στο New Hampshire, για παράδειγμα, στην πιο συντηρητική πολιτεία της ανατολικής ακτής- ώστε ο Τραμπ να εκλεγεί πρόεδρος. Στην συγκεκριμένη πολιτεία, η τελευταία δημοσκόπηση δίνει τους δύο υποψηφίους στήθος με στήθος.
Την Τετάρτη, το αφεντικό της FiveThirtyEight,ο Nate Silver, προειδοποιούσε σε μια σειρά από tweets:
«Κοιτάξτε πώς είναι μια εκλογική κάρτα με προβάδισμα 2/3% για την Κλίντον σε εθνικό επίπεδο. Η Φλόριντα, το Οχάιο, η Βόρεια Καρολίνα, η Νεβάδα και η Αϊόβα παίζονται στο χιλιοστό. Χωρίς αυτές τις πολιτείες, η Κλίντον έχει 273 εκλέκτορες αλλά κανένα περιθώριο λάθους. Αν χάσει μια από αυτές τις πολιτείες, το New Hampshire, την Πενσυλβάνια, το Γουισκόνσιν, το Μίτσιγκαν, το Κολοράντο ή την Βιρτζίνια, τότε ο Τραμπ θα εκλεγεί πρόεδρος».
Βέβαια αυτή η κάρτα στηρίζεται σε δημοσκοπήσεις που παίζονται σε μικρά ποσοστά: ο Τραμπ προηγείται με 0,3 μονάδες στη Νεβάντα, με 0,4 μονάδες στην Βόρεια Καρολίνα, με 0,6 μονάδες στο Οχάιο.
Υπάρχει μια σύγκριση για την υποψήφια των Δημοκρατικών που αρχίζει κυριολεκτικά να τρομοκρατεί τους συνεργάτες της: ότι και στο δημοψήφισμα για το Brexit στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι οπαδοί του Remain έβλεπαν στις δημοσκοπήσεις ότι κερδίζουν αλλά τελικά έχασαν.
«Μήπως ήρθε η ώρα να μας πιάσει πανικός;» έγραψε το έγκριτο σάιτ Slate.com. Αντίθετα, ο ερευνητής του πανεπιστημίου του Πρίνστον Sam Wang δίνει ακόμη 90% πιθανότητες στην Κλίντον να κερδίσει τις εκλογές. «Ειλικρινά, ορισμένοι δημοκρατικοί είναι ηλίθιοι. Μα δεν βλέπετε ότι οι ρεπουμπλικανοί έχουν πέσει στην απόλυτη υστερία;», έγραψε ο ερευνητής.
Η προστασία του «γαλάζιου τοίχου»
Τους τελευταίους μήνες, οι Δημοκρατικοί ήταν ήσυχοι λέγοντας ότι διαθέτουν υπέρ τους έναν «γαλάζιο τοίχο»: δηλαδή, έναν συνδιασμό πολιτειών όπου η Κλίντον είναι τόσο ισχυρή που είχε στο τσεπάκι τη την νίκη, ακόμη κι αν ερχόταν ισόπαλη ή έχανε ελαφρά σε εθνικό επίπεδο. Για παράδειγμα, το 2012, ο Μπαράκ Ομπάμα είχε γίνει πρόεδρος με 4 μονάδες πίσω σε εθνικό επίπεδο. Ο Ομπάμα κατόρθωσε δηλαδή να «τσιμεντάρει» την εκλογή σε δέκα περίπου πολιτείες όπου κρίνεται πραγματική η εκλογή προέδρου στις ΗΠΑ.
Αυτή η θεωρία του «γαλάζιου τοίχου» προβάλλεται ακόμη από ορισμένους υποστηρικτές της Κλίντον, όπως το προοδευτικό σάιτ πολιτικής ανάλυσης Daily Kos, το οποίο εκτιμά ότι «οι εθνικές δημοσκοπήσεις συσκοτίζουν το προβάδισμα που έχει η Κλίντον σε ορισμένες πολιτείες που μετράνε πραγματικά». Στην παρούσα στιγμή της εκστρατείας, η υποψήφια των Δημοκρατικών προηγείται με 2,6 μονάδες σε εθνικό επίπεδο, αλλά κερδίζει όλες αυτές τις πολιτείες με μέσο προβάδισμα 3,6 μονάδων: αυτός είναι ο «γαλάζιος τοίχος» της.
Ναι, αλλά ο γαλάζιος τοίχος είναι πραγματικότητα ή μια καθησυχαστική φαντασίωση στους Δημοκρατικούς; Αν ο Τραμπ κερδίσει μονάδες δεν θα το κάνει με ομοιόμορφο τρόπο στο αμερικανικό έδαφος. Πριν από δύο εβδομάδες, ο Nate Silver έγραψε ότι αν η μονομαχία Κλίντον-Τραμπ γίνει ακόμη πιο σφιχτή σε εθνικό επίπεδο, τότε ο γαλάζιος τοίχος δεν θα σώσει την υποψήφια των Δημοκρατικών, γιατί η μονομαχία θα φέρει θεαματικές αλλαγές στις swing states: «Τις αποκαλούν swing states για έναν και μοναδικό λόγο, ότι ακολουθούν πολύ στενά την εθνική τάση», έγραψε.
Α-τυπικοί μονομάχοι
Ο «γαλάζιος τοίχος» θα μπορούσε αναμφίβολα να αποδειχθεί μια καθησυχαστική υπόθεση για τους Δημοκρατικούς σε μια μια μονομαχία με έναν κλασικό υποψήφιο των Δημοκρατικών, ένα μέλος του establishment που θα είχε ήδη εκλεγεί στη Γερουσία. Αλλά, όπως σημειώνει ο αναλυτής των New York Times, Ross Douthat, ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ένας άνθρωπος που δεν έχει ποτέ ξαναεκλεγεί και δεν είναι ένας κλασικός υποψήφιος: δείχνει αδύναμος στα ιστορικά κάστρα των Ρεπουμπλικανών (Αριζόνα, Τζόρτζια) αλλά δείχνει ταυτόχρονα ικανός να σαρώσει σε ζώνες Δημοκρατικών.
Ακόμη ένας αναλυτής, ο Larry Sabato, περιγράφει με πειστικό τρόπο πώς αυτή η εκλογή είναι από τις πιο παράξενες τα τελευταία χρόνια. Από τη μια πλευρά υπάρχει ένα outsider που δεν το αγαπούν ιδιαίτεροι οι ψηφοφόροι. Και από την άλλη πλευρά υπάρχει ένα φαβορί που το αγαπούν ακόμη λιγότεροι οι αμερικανοί και έχει έναν απίστευτο στόχο: να κερδίσει για τρίτη συνεχή φορά για το κόμμα της και μια τρίτη προεδρική θητεία για την …οικογένειά της.
Πρόκειται πραγματικά για μια μη τυπική μονομαχία την οποία ο πλανήτης θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει στην τηλεόραση, στο πρώτο debate, στις 25 Σεπτεμβρίου.
