Από την πολύκροτη υπόθεση της σύλληψης του αείμνηστου λαϊκού τραγουδιστή Στράτου Διονυσίου στο στούντιο της Κολούμπια, όταν ασφαλίτες της χούντας του φόρτωσαν αγορά χασίς εξακοσίων γραμμαρίων, μέχρι τη σύλληψη και απολογία του ηθοποιού Νίκου Σεργιανόπουλου έχουν αλλάξει πολλά.

Αλλαξε, για παράδειγμα, ο νόμος των προσωπικών δεδομένων που σήμερα, όπως τουλάχιστον εφαρμόζεται, στις πλείστες των περιπτώσεων προστατεύει τους παραβάτες και τους ανοιγοκλείνει το μάτι για την απόλυτη συγκάλυψη. Στην περίπτωση του μακαρίτη του Στράτου οι χωροφύλακες τον τραβολογούσαν και τον φωτογράφιζαν «επειδή ήταν είδωλο».

Στην υπόθεση του Σεργιανόπουλου όλα τα κανάλια και οι εφημερίδες (πλην της «Espresso») το ’παιξαν «μούγκα» για να μη «διαπομπευτεί ο καλλιτέχνης».

Εκείνο που δεν άλλαξε ποτέ -και ούτε φαίνεται ότι θα αλλάξει- είναι οι καταστρεπτικές για την υγεία τους και για το καλλιτεχνικό γίγνεσθαι συνήθειες των ακριβοπληρωμένων σταρ της ντόπιας, μίζερης και παροξυμένης showbiz.

Τότε χασίς, σήμερα κόκα, κρακ και χάπια Εκσταση.

Τότε μαγκιά και ρεμπετολαγνεία που εκφραζόταν με ένα «βαρύ στριφτό τσιγάρο» από τα «τρίφυλλα» της ορεινής Καλαμάτας ή του εύφορου Πύργου, σήμερα «μυτιές» γκλαμουριάς και χλίδας αξίας ακόμα και 4.000 ευρώ τη φορά.

Η καλλιτεχνική ζωή λοιπόν κυλιέται ακόμα στον βούρκο, στη λάσπη και τη δυσωδία της εξάρτησης των σκληρών ναρκωτικών και διεγερτικών ουσιών, που μαθηματικά οδηγεί ή στο φρενοκομείο ή στον τάφο. Δεν είναι παράδοξο βεβαίως ότι τόσα μα τόσα χρόνια στη συνείδηση του κόσμου έχει περάσει η εντύπωση πως τελικά πάντα την πληρώνει ο ανώνυμος κάτοχος και αγοραστής ναρκωτικών ουσιών και σχεδόν ποτέ οι λεγόμενοι «ματσό επώνυμοι» που απολαμβάνουν της ασυλίας της «τυφλής» δικαιοσύνης.

Για τις υποθέσεις μιας απλής εμπλοκής που οδήγησε σε αθώωση έως και πολύ σοβαρών κατηγοριών που οδήγησαν σε καταδίκες και πολλών ακόμα αιφνιδιαστικών συλλήψεων «επωνύμων» από την Αστυνομία έχουν χυθεί τόνοι μελάνης. Κάποτε, όταν δημοσιοποιούνταν τα ονόματά τους, οι αναγνωρίσιμοι σταρ του τραγουδιού, της μόδας, της πασαρέλας και της τηλεόρασης έκρυβαν το πρόσωπό τους με το μπουφάν τους την ώρα που πήγαιναν στον ανακριτή. Το ίδιο κάνουν και σήμερα. Σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα…

Υπόθεση Στράτου Διονυσίου

Το φθινόπωρο του 1973, την ώρα που ο μάγκας του λαϊκού τραγουδιού Στράτος Διονυσίου, άγρυπνος για δύο εικοσιτετράωρα, ηχογραφούσε τα νέα του τραγούδια στην Κολούμπια, ένα τσούρμο χωροφύλακες μπαίνουν στο στούντιο του Περισσού και τον συλλαμβάνουν.

Η κατηγορία για την αγορά της «μαύρης», που ποτέ δεν αποδέχτηκε ο Διονυσίου καταγγέλλοντας ότι «κάτι αλάνια από τη Θεσσαλονίκη του την είχαν στημένη», τον οδηγεί πίσω από τα σίδερα της φυλακής του Γεντί Κουλέ στις 30 Μαΐου του 1973. Το σοκ για τον καλλιτεχνικό κόσμο ήταν τεράστιο. Ο Στράτος Διονυσίου ήταν ο πρώτος αλλά και ο τελευταίος ουσιαστικός και αληθινός σταρ που κάθισε πίσω από τα σίδερα για ναρκωτικά.

Υπόθεση Ματούλας – Ανδρέα ΜπάρκουληΔείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα