Είναι δύσκολο να λάβει ένας ηγέτης μία απόφαση για να εισέλθει σε ένα πόλεμο. Όμως, απέναντι έχουμε μία αποφασισμένη Τουρκία, που κάνει παύση μόνο όταν βρει πραγματική αντίσταση. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε
Είναι κυρίαρχος σε όλο το μέτωπο της Ανατολικής Μεσογείου ο πρόεδρος της κατοχικής Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν. Κυρίαρχος από την κατεχόμενη -για 46 τώρα χρόνια- Κύπρο μέχρι το Αιγαίο και πάνω στον Έβρο, όπου προκαλεί και δυστυχώς προσβάλει την Ελλάδα, όπως αναφέρει το hellasjournal.com.
Διότι δεν τον ενοχλεί καμία ξένη δύναμη και επειδή κατάλαβε ότι η Αθήνα δεν θα αντιμετωπίσει το Oruc Reis και τα πολεμικά ακόμα και αν αγγίξει το “σημείο μηδέν”, τα 6 μίλια.
Τον χειμώνα στον Έβρο βρήκε ισχυρή αντίσταση και έχασε. Δικαιούμαστε να ομιλούμε για μεγάλη νίκη των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Στο Αιγαίο, τα πράγματα πήγαν εξαιρετικά καλά τον Ιούλιο, αλλά από τότε μέχρι και σήμερα -και λυπάμαι πολύ για τούτο- η Τουρκία δείχνει να κάνει ότι επιθυμεί, με τα ελληνικά πολεμικά πλοία να παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς, και να μην αντιδρούν.
Άλλες οι προτάσεις των στρατιωτικών, άλλες οι βουλές των πολιτικών. Αλλά, για να είμαι δίκαιος, καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι να λάβει ένας ηγέτης μία απόφαση για να εισέλθει σε ένα πόλεμο. Όμως, απέναντι έχουμε μία αποφασισμένη Τουρκία, που κάνει παύση μόνο όταν βρει πραγματική αντίσταση. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε.
Ο Ερντογάν δείχνει κυρίαρχος του παιγνιδιού, όχι μόνο στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και σε άλλες χώρες εκτός της «γειτονιάς» μας. Διατηρεί στρατιωτική παρουσία συνολικά σε εννέα περιοχές του κόσμου. Μέχρι την Αφρική έχει φτάσει -τρόπος του λέγειν- η …«χάρη» του.
Και γιατί συμβαίνουν όλα αυτά;
Πρώτον λόγω της πλήρους απαξίωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της απόφασης της Γερμανίας να προστατεύσει την Τουρκία. Δυστυχώς, έτσι έχουν τα πράγματα… Πρόκειται περί στρατηγικής απόφασης των Γερμανών, και,Δεύτερον, επειδή δεν υπάρχει η Αμερική σε διεθνές επίπεδο. Και ας φωνάζουν, όταν το λέμε, οι σύμμαχοί μας οι Αμερικανοί, οι οποίοι προσπαθούν τώρα να επιστρέψουν άρον-άρον στη Μεσόγειο. Και που στηρίζονται; Στην Ελλάδα και την Κύπρο… Αυτή είναι η ειρωνεία της διεθνούς εξωτερικής πολιτικής.
Εδώ και 3-4 μήνες πείστηκαν από τους πρέσβεις τους στην Αθήνα και τη Λευκωσία ότι η Ρωσία, με τη βοήθεια της Τουρκίας, έχει το πάνω χέρι στη Μεσόγειο. Έτσι τυχαία ο υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο επισκέφθηκε τις δύο χώρες;
Ο Ερντογάν εκμεταλλεύεται στο έπακρον τον πρόεδρο Τραμπ, ο οποίος δεν έχει ιδέα από εξωτερική και αμυντική πολιτική. Για να φτάσουμε στο σημείο που είμαστε σήμερα. Όπως θυμάστε, όλα ξεκίνησαν με την προδοσία των Κούρδων στη Βόρεια Συρία. Τον περασμένο Οκτώβρη πήρε τα ηνία και τα «κλειδιά» ο Ερντογάν και από τότε βλέπουμε να εξελίσσεται η τουρκική επιθετικότητα, μέχρι και σήμερα. Αρκετοί υποστηρίζουν ότι έλαβε το πράσινο φως από τον κ. Τραμπ… Προς το παρόν είναι κάτι που δεν στοιχειοθετείται.
Η ανησυχία είναι διάχυτη και για όσο διαρκεί η προεκλογική περίοδος στην Αμερική, αλλά και μετά τις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου, ιδιαίτερα αν ηττηθεί ο Ντόναλντ Τραμπ.
Αν χάσει, θα έχουμε να κάνουμε με ένα θυμωμένο Πλανητάρχη, ο οποίος μπορεί και να μην δεχθεί την ήττα και να απευθυνθεί στο Ανώτατο Δικαστήριο. Και για το τελευταίο που θα ενδιαφερθεί είναι αν η Τουρκία κάνει πόλεμο στη Μεσόγειο. Ειλικρινά το πιστεύω.
Το διάστημα, από τώρα μέχρι το Γενάρη, η ακυβερνησία στην Αμερική είναι ένας σοβαρός λόγος μεγάλης ανησυχίας. Δεν μπορώ καν να σκεφθώ τι θα μπορούσε να συμβεί σε διάφορες περιοχές του κόσμου και πόσοι θα εκμεταλλευθούν μία δυσάρεστη πολιτική κατάσταση στις ΗΠΑ, μετά τις προεδρικές εκλογές. Ήδη οι τρομοκράτες του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) έχουν εκδώσει φιρμάνια.
Επιστρέφοντας στο πεδίο της Κύπρου, έχω διαβάσεις αναλύσεις, που υποστηρίζουν ότι πλέον ο Ερντογάν ελέγχει τα πάντα στα κατεχόμενα. Βεβαίως τα ελέγχει, και τώρα πολύ περισσότερο λόγω και της παρουσίας του εθνικιστή Ερσίν Τατάρ στην ηγεσία του κατοχικού καθεστώτος. Θυμίζω ότι δεν υπάρχει κράτος στα κατεχόμενα. Είναι ένα τουρκικό μόρφωμα, που πάντα δηλώνει υποταγή στην Άγκυρα, η οποία διατηρεί 30 χιλιάδες κατοχικούς στρατιώτες.
Όμως, ο Ερντογάν έλεγχε την κατάσταση και με τον Μουσταφά Ακιντζί. Και τον έλεγχε απόλυτα. Όποιος πληρώνει, δίνει και τις εντολές. Και το καθεστώς των κατεχομένων δεν θα υπάρχει, θα καταρρεύσει αμέσως, χωρίς τα χρήματα και τα όπλα της κατοχικής Τουρκίας.
Τα «ορφανά» του Ακιντζί στην Αθήνα και τη Λευκωσία κλαίνε και οδύρονται για την ήττα του. Δεν θα τρελαθούμε όλοι. Ο Ακιντζί πέρα από μερικές φραστικές αντιπαραθέσεις για την …τιμή των όπλων, συνέπλευσε με την ισλαμική κυβέρνηση της Τουρκίας. Στο Κραν Μοντανά, κάνοντας τη δουλειά των Τούρκων, αυτός τα τίναξε στον αέρα, όταν απαίτησε την παραμονή του τουρκικού κατοχικού στρατού και τη διατήρηση των απαράδεκτων εγγυήσεων της Τουρκίας. Θα ξεχάσουμε και αυτά που ξέρουμε; Έλεος κύριοι των ελίτ της Αθήνας και της Λευκωσίας.
Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ακόμα, ότι ΠΑΝΤΑ, για την Τουρκία, το μέτωπο από την κατεχόμενη Κύπρο μέχρι και τον Έβρο είναι ενιαίο. Ένα σώμα, μία ψυχή. Και η Τουρκία ελέγχεται από τους ισλαμοεθνικιστές. Δεν είναι παίξε-γέλασε τα πράγματα. Σε αντίθεση με την Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία, όπου το μέτωπο δυστυχώς δεν είναι ενιαίο.
Τι περιμένουμε, λοιπόν: Κλιμάκωση και στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Ο πλήρως ελεγχόμενος Τατάρ είναι υπέρ της διχοτόμησης, και εναντίον της επανένωσης. Βασικά αυτό που επιθυμεί είναι δύο κράτη. Οπότε με το καλημέρα βρισκόμαστε ενώπιον μίας πολύ δυσάρεστης κατάστασης στο νησί. Η λύση της διχοτόμησης είναι καταστροφική, αν και δυστυχώς θα συναντήσει κανείς και Ελληνοκύπριους, που την υποστηρίζουν.
Στο Αιγαίο, αναμένουμε να συνεχιστεί η προκλητική συμπεριφορά του Ερντογάν. Όπως ανέφερα παραπάνω υπάρχει αυτός ο φόβος να εκμεταλλευθεί την περίοδο από τώρα μέχρι τις 20 Ιανουαρίου, ιδιαίτερα στην περίπτωση που ηττηθεί ο κ. Τραμπ. Όλα παίζονται… Είναι ικανός για τα πάντα.
Η πρόβλεψη είναι ότι απέναντι στον Τζο Μπάιντεν, εάν εκλεγεί φυσικά όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, ο Ερντογάν θα δείξει μία επιθετική στάση από την αρχή. Έτσι κι αλλιώς τον αντιπαθεί. Το βασικό ερώτημα είναι πως θα αντιδράσει ο Μπάιντεν. Πηγές που γνωρίζουν, διακρίνουν διάθεση αντιπαράθεσης ξεκινώντας από τα βασικά: τα ανθρώπινα δικαιώματα, ένα θέμα που καλύπτει απόλυτα και την Κύπρο.
Σε αντίθεση με τον σημερινό πρόεδρο, μου λένε ότι ο Τζο Μπάιντεν θα σηκώσει το τηλέφωνο, θα καλέσει στην Άγκυρα και θα απαιτήσει. Πιθανότατ
