Του Μιχάλη Ιγνατίου

Στην Ελλάδα και στην Κύπρο μερικοί χάρηκαν με την είσοδο στην Αφρίν των τουρκικών δυνάμεων εισβολής και των Σύρων «ανταρτών», τους οποίους χρηματοδοτεί ο Ταγίπ Ερντογάν.

Πρόκειται για τους γνωστούς ως «χασάπηδες» συνεργάτες του Ισλαμικού Κράτους, που βοήθησαν αρχικά οι Αμερικανοί και μετά τους εγκατέλειψαν όταν επιβεβαίωσαν τη στενή σχέση τους με τους τζιχαντιστές. 

Εντυπωσιάστηκα από την αντίδραση στην Ελλάδα και την Κύπρο των ολίγων ανόητων! Τόση «Ερντογολαγνεία» επιτέλους; Ή συμβαίνει κάτι άλλο, που εμείς οι πτωχοί τω πνεύματι αγνοούμε; Ότι και να συμβαίνει πρέπει να ντρέπονται, για το γεγονός και μόνο ότι ο ισλαμιστής πρόεδρος της Τουρκίας ανακοίνωσε με περισσή χαρά ότι σκοτώθηκαν χιλιάδες «τρομοκράτες» κρύβοντας ότι η πλειοψηφία των θυμάτων ήταν γυναικόπαιδα…

• Έπεσε, λοιπόν, η Αφρίν, το κάστρο των «τρομοκρατών» κατά τον Ταγίπ Ερντογάν, και επήλθε η απόλυτη καταστροφή στην πόλη. Ζωντανές μαρτυρίες οι φωτογραφίες και τα βίντεο που κυκλοφόρησαν. Μετά από δύο μήνες ανελέητους βομβαρδισμούς, δεν έμεινε τίποτα όρθιο.

Ο Ερντογάν πανηγύρισε αλλά τα γεγονότα δείχνουν ότι ο «υπερήφανος» τουρκικός στρατός χρειάστηκε δύο ολόκληρους μήνες να νικήσει λίγες χιλιάδες καταπονημένους αντάρτες από τον πόλεμο εναντίον των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Στρατού. Η Τουρκία χρησιμοποίησε πολλές χιλιάδες στρατιώτες και «αντάρτες» αντιπάλους του προέδρου της Συρίας, Άσαντ, που βοηθήθηκαν από την τουρκική αεροπορία και το πυροβολικό. Μία ολόκληρη στρατιωτική μηχανή εναντίον των Κούρδων μαχητών του YPG. Που κράτησαν την άμυνα τους δύο μήνες, όταν κανονικά έπρεπε να πέσουν σε δύο μέρες…

• Και αυτό χαρακτηρίστηκε μεγάλη στρατιωτική νίκη. Οι στρατιωτικοί σε όλο τον κόσμο γελούν και δικαιολογημένα…

Οι Κούρδοι είναι εκπαιδευμένοι στο αντάρτικο όπου πάντα σημειώνουν μεγάλες νίκες. Το έχουν αποδείξει άλλωστε, αν και προδίδονται μονίμως από τους συμμάχους τους. Ειπώθηκε ότι αυτή τη φορά τους πρόδωσαν οι Αμερικανοί. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά.

Το ερώτημα είναι εάν η Αμερική του Ντόναλντ Τραμπ, που συμπεριφέρεται διαφορετικά, έχει πει τον τελευταίο λόγο. Εγώ δεν νομίζω, διότι με την πρόσφατη αλλαγή στην ηγεσία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, μπορεί να τρίβουμε τα μάτια μας. Ο σχεδιασμός είναι ήδη γνωστός. ‘Η η Τουρκία επιστρέφει στην αγκαλιά της Δύσης, εγκαταλείποντας τη Ρωσία και το Ιράν, ή η αμερικανική συμπεριφορά θα είναι αυτή που είδαμε απέναντι στο Πακιστάν. Θα το πληροφορηθούμε σύντομα με την ανάληψη των καθηκόντων του από τον νέο υπουργό Εξωτερικών, Μάικ Πομπέο.

• Δεν στέκομαι στη θέση του, το 2016, πως η Τουρκία είναι μία «ισλαμική δημοκρατία», όπως το καθεστώς της Τεχεράνης. Αλλά έλαβε προεδρική εντολή να λύσει το θέμα του Ιράν, που «πνίγει» τον Ντόναλντ Τραμπ, και ο Ταγίπ Ερντογάν -με τα σημερινά δεδομένα- ΔΕΝ θα τον υποστηρίξει. Δεν υπάρχει ούτε ένας σοβαρός αναλυτής που πιστεύει το αντίθετο…

Το περίεργο με την Αμερική είναι ότι δήλωσε στους Τούρκους πως σε περίπτωση νέας επίθεσης στις κουρδικές περιοχές της Συρίας, θα υποστηρίξει τους Κούρδους του YPG. Ποιος μπορεί να ξέρει την απόσταση της αλήθειας των λόγων από το ψέμα των πράξεων. Πάντως, αυτή είναι η συμφωνία… Και ο κ. Τραμπ γνωρίζει πως οι Κούρδοι είναι πιστοί σύμμαχοι, που το απέδειξαν στην Ράκκα και αλλού, όπου του χάρισαν μία μεγάλη νίκη. Στο κουρδικό αίμα οφείλει αυτή τη νίκη, όχι στις δικές του στρατιωτικές δυνάμεις.

Το βασικό ερώτημα είναι αν με την είσοδο των τουρκικών δυνάμεων στην Αφρίν ο πόλεμος, που ξεκίνησε στις 20 Ιανουαρίου 2018, τελείωσε. Οι αντάρτες του YPG απάντησαν πως μόλις τώρα αρχίζει. Η αποφασιστικότητά τους, μέσα από τις συνεχείς ανακοινώσεις τους, είναι δεδομένη. Όπως και η απόφασή τους να επιστρέψουν στην Αφρίν.

• Πολλοί πιστεύουν, όπως και εγώ, πως ο πόλεμος τώρα αρχίζει. Και πως η Αφρίν θα γίνει το «νέο Βιετνάμ», μόνο που αυτή τη φορά δεν θα αφορά τους Αμερικανούς, αλλά τους Τούρκους. Ήδη χθες, οι Κούρδοι πραγματοποίησαν με μεγάλη επιτυχία την πρώτη τους καταδρομική επιχείρηση εναντίον των τουρκικών δυνάμεων εισβολής στο χωριό Alemdara.

Δείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα