Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ, Hellas Journal
Στην περίπτωση της απαράδεκτης στάσης και συμπεριφοράς των Ευρωπαίων και των Αμερικανών έναντι του ταραξία και παραβάτη του Διεθνούς Δικαίου, Ταγίπ Ερντογάν, μία κουβέντα περιγράφει την τραγωδία τους:
Βρίσκει και κάνει ο ισλαμιστής πρόεδρος της Τουρκίας. Και με το Βερολίνο, και με τις Βρυξέλλες και με την Ουάσιγκτον, και άλλες πρωτεύουσες, που έχουν την ισχύ να του τραβήξουν το χαλινάρι και δεν το κάνουν.
Σ’ αυτούς περιλαμβάνεται και το «ξανθό γένος», που καλύπτει τον Ερντογάν περισσότερο και από τους Αμερικανούς. Που φτάσαμε… Όλοι, μα όλοι, οι διεθνείς παίκτες, είναι μεν -όπως ισχυρίζονται- εκνευρισμένοι με τον Ερντογάν, αλλά δεν πράττουν απολύτως τίποτα, για να σταματήσει η άνευ προηγουμένου προκλητικότητά του.
Οι Ευρωπαίοι είναι εταίροι μας, οι Αμερικανοί είναι σύμμαχοι μας, και οι Ρώσοι είναι ομόθρησκοι. Επιλέγουν όμως να ενισχύουν την Τουρκία, το νέο Ιράν, εναντίον της Ελλάδας, της Αρμενίας και της Κύπρου. Είναι και αυτός ο Βλαντιμίρ Πούτιν… Πιο συμφεροντολόγος και από τον Ντόναλντ Τραμπ…
Κοινό στοιχείο στις δύο περιπτώσεις, των Ευρωπαίων και των Αμερικανών, είναι ο εκβιασμός. Με τους Ρώσους είναι διαφορετική η περίπτωση. Ο Πούτιν και ο Ερντογάν χρησιμοποιούν ο ένας τον άλλο και όσο πάει. Διότι, θα φτάσουν στη ρήξη, επειδή -πάνω απ’ όλα- είναι και οι δύο αυταρχικοί ηγέτες.
Ο Ερντογάν εκβιάζει τους Ευρωπαίους με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, αν και αποδείχθηκε, λόγω της αποφασιστικότητας της Ελλάδας, ότι με τα νέα μέτρα δεν υπάρχει πλέον αυτός ο κίνδυνος. Είναι ψεύτικος τούτος ο εκβιασμός…
Τους εκβιάζει και με τα εκατομμύρια των μουσουλμάνων, που έχουν βρει καταφύγιο στην Ευρώπη, και τους οποίους οργανώνουν οι τουρκικές πρεσβείες στις ευρωπαϊκές χώρες. Προσέξτε: Δεν οργανώνει μόνο τους Τούρκους πολίτες, αλλά όλους τους μουσουλμάνους.
Από τη στιγμή που οι Ευρωπαίοι απέδειξαν στον Ερντογάν ότι είναι εκβιάσιμοι, τι περιμένουν. Και θα τους ειρωνεύεται και τους βρίζει, όπως κάνει με τον πρόεδρο της Γαλλίας και άλλους Ευρωπαίους αξιωματούχους. Λογικό είναι. Η δουλοπρέπεια πληρώνεται. Θα τους κάνει και χειρότερα και θα τους προκαλέσει ξανά μέσα στο γήπεδό τους, όταν επιτεθεί στην Ελλάδα, και ξανά, στην Κύπρο.
Οι Ευρωπαίοι είναι αυτοί που είναι… Πάνω απ’ όλα δειλοί. Αλλά οι Αμερικανοί; Γιατί φοβούνται τον Ερντογάν;
Θα θυμίσω στους αναγνώστες το εξής περιστατικό. Μετά τη συνάντηση του με τον πρόεδρο της Αμερικής, στις 29 Ιουνίου 2019, στην Ιαπωνία, ο Ταγίπ Ερντογάν ενημέρωσε τους Τούρκους δημοσιογράφους με έπαρση, ότι ο Ντόναλντ Τραμπ δεν θα επιβάλει κυρώσεις στην Τουρκία, για την αγορά και παραλαβή του ρωσικού συστήματος S-400.
Τότε, οι περισσότεροι γέλασαν. Και στην κυβέρνηση και στο αμερικανικό Κογκρέσο. Αποδεικνύεται μέχρι και σήμερα ότι γνώριζε τι έλεγε ο Ερντογάν. Διότι είχε στο τσεπάκι του τον Αμερικανό Πλανητάρχη. Εκβιασμό πες το… Κάτι άλλο; Ότι και νάναι ο Ερντογάν προσβάλλει την Αμερική και επιβραβεύεται αντί να τιμωρείται.
Όταν λοιπόν ο πρόεδρος της Αμερικής, της υπερδύναμης δηλαδή, του έχει παραδώσει τα κλειδιά του Λευκού Οίκου, γιατί ο Ερντογάν να μην τους βγάζει τη γλώσσα και να τους περιπαίζει τους Αμερικανούς.
Αλλά τίθεται και ένα άλλο βασικό ζήτημα: Απειλούν οι Αμερικανοί με κυρώσεις εδώ και δύο χρόνια. Μας έχουν φλομώσει με ανακοινώσεις ότι αν κάνει αυτό, αν κάνει εκείνο, αν κάνει ετούτο, θα επιβληθούν κυρώσεις. Κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους, αλλά όχι εμάς. Οι Έλληνες και οι Ελληνοκύπριοι καταλαβαίνουν. Ότι για να σε εκτιμήσουν στην Ουάσιγκτον, πρέπει να δημιουργείς προβλήματα; Αυτό είναι το μήνυμα από τις ΗΠΑ;
Την Παρασκευή εκδόθηκαν ανακοινώσεις και από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και από το Πεντάγωνο. Όχι μόνο δεν ιδρώνει το αυτί του Ερντογάν, αλλά είδαμε σήμερα πως απαντά στους Αμερικανούς για τις κυρώσεις. Δεν δίνει την παραμικρή σημασία και πιστεύω ότι όσα δηλώνει τα εννοεί.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ έχουν προετοιμαστεί για το ενδεχόμενο να αλλάξει απόφαση ο πρόεδρος Τραμπ. Με τα σημερινά δεδομένα δεν βλέπουμε να το κάνει, αλλά κανείς δεν γνωρίζει. Τραμπ είναι αυτός, όπως έχουμε πει πολλές φορές, αλλάζει τη γνώμη του όπως τα πουκάμισα…
Θα ήθελα να καταθέσω και μία διαπίστωση που έχουν κάνει αρκετοί αναλυτές στην Ουάσιγκτον: Όπου οι υπηρεσίες έχουν μία ανεξαρτησία, και το λέω υπό την έννοια όπου δεν φτάνει το μακρύ χέρι του Λευκού Οίκου, ακούμε την πραγματική θέση των Ηνωμένων Πολιτειών, για την Τουρκία και το σημερινό ηγέτη της.
Και η θέση αυτή δεν είναι καθόλου καλή. Όμως, δυστυχώς, από τη μία τα συμφέροντα του κ. Τραμπ και από την άλλη η γραφειοκρατία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, διασώζουν τον Ερντογάν. Υπό άλλες συνθήκες πιστεύω, ότι θα τον είχαν επαναφέρει στην τάξη…
