Εχει σημαία, εθνικό ύμνο, σύνορα, κυβέρνηση. Εχει τέλος πάντων οτιδήποτε μπορεί να περιγράφει μία χώρα. Κι όμως, οι μοναδικοί που αναγνωρίζουν την Υπερδνειστερία, είναι οι κάτοικοί της. Για τον υπόλοιπο κόσμο δεν υπάρχει.
Πρόκειται για μία περιοχή της Μολδαβίας, η οποία αποφάσισε να πάρει το δικό της δρόμο όταν διαλύθηκε η Σοβιετική Ενωση. Μετά από την ένοπλη σύγκρουση των δύο πλευρών, υπάρχει κατάπαυση πυρός από το 1992, ενώ το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αναγνωρίζει την Υπερδνειστερία ως περιοχή «παγωμένης διαμάχης». Κανένας άλλος όμως δεν την αντιμετωπίζει σαν ανεξάρτητο κράτος.
Πώς είναι λοιπόν η ζωή σε μία χώρα φάντασμα; Ενας φωτογράφος που γεννήθηκε εκεί, ο Αντόν Πολιάκοφ, αποφάσισε να δώσει ένα δείγμα στον υπόλοιπο κόσμο και ένα μέρος της δουλειάς του δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα του Guardian.
Μετά από τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, η Μολδαβία έγινε ανεξάρτητο κράτος. Ομως μία μικρή περιοχή, γνωστή τώρα ως Υπερδνειστερία, όπου τα ρώσικα ήταν κυρίαρχη γλώσσα και το φιλορωσικό αίσθημα κυριαρχούσε, ακολούθησε διαφορετικό δρόμο.
Από τη στιγμή που διακήρυξε την ανεξαρτησία της το 1990, η Υπερδνειστερία παραμένει μία χώρα με ελάχιστη αναγνώριση, που διεκδικεί την περιοχή ανατολικά του Δνείστερου ποταμού. Εχει νομοθετική και εκτελεστική εξουσία, στρατό, σύνταγμα, σημαία, έμβλημα και εθνικό ύμνο. Επίσης, έχει το δικό της νόμισμα- το ρούβλι Υπερδνειστερίας- και οι κάτοικοί της έχουν ξεχωριστά διαβατήρια, παρότι δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν οπουδήποτε αλλού στον κόσμο.
Ο πληθυσμός της περιοχής μειώνεται συνεχώς. Επίσημα, από τους 750.000 έφτασαν σε 500.000 μετά από την ανεξαρτητοποίηση, αλλά ανεπίσημα εκεί ζουν 300.000 άνθρωποι.
Σε ελεύθερη πτώση είναι όμως και η οικονομία. Η συμφωνία για εμπόριο, ανεξάρτητα από τη Μολδαβία, με την ΕΕ σύντομα εκπνέει και το μέλλον είναι αβέβαιο. Πρόσφατα δημοσιεύματα ανέφεραν ότι η Ρωσία αρνήθηκε το αίτημα για κεφάλαια 100 εκατ. δολαρίων.
Στις φωτογραφίες του, ο Πολιάκοφ επικεντρώθηκε στη γενιά μεγάλωσε στη χώρα Υπερδνειστερία. Αρκετοί από τους νέους ασχολούνται με τον αθλητισμό, καθώς υπάρχουν αρκετά γυμναστήρια και στάδια από την εποχή της Σοβιετικής Ενωσης. Μάλιστα, στην πρωτεύουσα, την Τιράσπολη, διοργανώνεται και πρωτάθλημα Bodybuilding.
Ο φακός του Πολιάκοφ στράφηκε και σε ότι θυμίζει το παρελθόν.
Στην περιοχή υπάρχει ακόμη κολχόζ, κατάλοιπο των σοβιετικών χρόνων. Πρόκειται για συνεταιριστικό αγρόκτημα, το οποίο ανήκει στο κράτος. Το όνομά του είναι «Ο τρόπος του Λένιν».
Η εποχή της Σοβιετικής Ενωσης ήταν εκείνη της ευημερίας για τα χωριά. Υπήρχαν πολλές δουλειές στον αγροτικό τομέα.
Σήμερα, τα χωριά αδειάζουν.
Η έλλειψη τρόπων διασκέδασης είναι ένα βασικό πρόβλημα στην επαρχία. Τα μπαρ είναι ουσιαστικά η μοναδική επιλογή για τους νέους.
Τα παιδιά αρχίζουν να βοηθούν στις δουλειές από μικρή ηλικία και εργάζονται σκληρά σαν ενήλικες.
Κάθε χρόνο, στις 23 Φεβρουαρίου, η Υπερδνειστερία γιορτάζει την ημέρα του Σοβιετικού στρατού. Μεταξύ άλλων, γίνονται διαγωνισμοί ανάμεσα σε διάφορες ομάδες, στο στάδιο της Τιράσπολης.
Πολλά ιδρύματα υγείας και κοινωνικής πρόνοιας παραμένουν ίδια από την σοβιετική εποχή. Ομως, πέρυσι η χώρα ξεκίνησε ένα πρόγραμμα δημιουργίας νέων κλινικών και σχολείων, με χρηματοδότηση από τη Ρωσία και την Ευρώπη.
Η κεντρική παραλία στην Τιράσπολη.
Ο Αλεξάντερ Βεριόκιν, διάσημος Σοβιετικός ποδοσφαιριστής, σε λεωφορείο στην πρωτεύουσα. Η γραμμή- «νο 19»- έχει πάρει το όνομά της από την 19η Ιουνίου, την ημέρα που ξεκίνησε η σύγκρουση ανάμεσα στη Μολδαβία και την Υπερδνειστερία.
