Τι ξέρουμε για τους Ιλλουμινάτι

Οι Ιλλουμινάτι (Πεφωτισμένοι) ήταν μια μυστική οργάνωση που ιδρύθηκε τον 18ο αιώνα από τον πανεπιστημιακό καθηγητή Άνταμ Βάισχαουπτ στη Βαυαρία.

Ο καθηγητής εκκλησιαστικού δικαίου και πρακτικής φιλοσοφίας του πανεπιστημίου της Ίνγκολστατ στη Βαυαρία, Άνταμ Βάισχαουπτ (1748-1830), ίδρυσε την 1η Μαΐου του 1776 με δύο μαθητές του την Ένωση, η οποία αρχικώς έφερε το όνομα «Perfectibilists».

Σαν σύμβολο της οργάνωσης επέλεξε την κουκουβάγια, σύμβολο της Μινέρβα, της θεάς της γνώσης των Ρωμαίων, (αντίστοιχη της θεάς Αθηνάς των αρχαίων Ελλήνων).

Στο παρασκήνιο βρισκόταν το πνευματικό περιβάλλον του πανεπιστημίου, στο οποίο στην πράξη κυριαρχούσαν οι Ιησουίτες, οργάνωση που είχε διαλυθεί τρία έτη πριν.

Ο εικοσιοκτάχρονος Βάισχαουπτ ήταν ο μοναδικός καθηγητής του Ίνγκολστατ χωρίς παρελθόν στην Εταιρεία και ήταν αντιστοίχως απομονωμένος από το διδασκαλικό προσωπικό, επίσης εξαιτίας του ενθουσιασμού του για τις πεφωτισμένες ιδέες του.

Για να προστατεύσει τους μαθητές του από τις ραδιουργίες των Ιησουϊτών και ιδίως για να τους εξασφαλίσει πρόσβαση στη σύγχρονη κριτική εκκλησιαστική λογοτεχνία, ίδρυσε την «Ένωση της Μυστικής Γνώσης», η οποία στις αρχές αποτελούταν από μόλις είκοσι άτομα.

Εκείνο τον καιρό, το 1776 ένας αξιωματούχος στο Burghausen, με το όνομα Ecker είχε ιδρύσει μία ροδοσταυρική στοά προσανατολισμένη στην αλχημεία που είχε αρχίσει να εξαπλώνεται τάχιστα.

Ένα μέλος της έφτασε στο Ίνγκολστατ για να κάνει γνωστή τη στοά και να προσελκύσει τους ευφυέστερους των σπουδαστών.

«Δυστυχώς η εκλογή του αφορούσε ακριβώς αυτούς τους οποίους κι εγώ είχα εντοπίσει», γράφει ο Άνταμ Βάισχαουπτ και συνεχίζει: »

«Η σκέψη ότι είχα χάσει με τέτοιο τρόπο τόσο ευέλπιδες νεαρούς και να τους βλέπω τώρα να πλησιάζουν την αλχημεία και παρόμοιες ανοησίες, ήταν για μένα μαρτυρικό και αβάσταχτο. Για το λόγο αυτό πήγα και ζήτησα βοήθεια από έναν νέο, στον οποίο είχα απόλυτη εμπιστοσύνη. Και (αυτός) μου έδωσε κουράγιο να ασκήσω την επιρροή μου στους σπουδαστές και (να καταπολεμήσω) τις υπερβολές αυτές με ένα εμβόλιο που χορηγήθηκε μέσω της άμεσης ίδρυσης μιας ένωσης».

Η οργάνωση πήρε μία πρώτη ώθηση το 1778, όταν ένας παλιός μαθητής και πρόεδρος της Palatinado Renano την αναδιοργάνωσε.

Ο Βάισχαουπτ πρότεινε σαν νέο όνομα το «Bienenorden» (Οργάνωση των Μελισσών), διότι οραματιζόταν ότι οι οπαδοί θα συνέλεγαν το νέκταρ της γνώσης, κατευθυνόμενοι από μία μέλισσα βασίλισσα, αλλά στο τέλος προτιμήθηκε το «Bund der Illuminaten» (Ένωση των Πεφωτισμένων) και μετά το «Illuminatenorden» (Οργάνωση των Πεφωτισμένων).

Η οργάνωση του Βάισχαουπτ δεν υπήρξε ποτέ τεκτονική (μασονική). Ήταν μια αυτόνομη παρέα.

Το 1780 η οργάνωση των Ιλλουμινάτι αναδιοργανώθηκε μετά την είσοδο σε αυτήν του αριστοκράτη Adolph von Knigge. Το 1782, ο Adolph Freiherr Knigge εφοδίασε την οργάνωση με μία δομή παραμασονική, με τον Weishaupt και τον Knigge, ως διευθυντές του επονομαζόμενου «Άρειου Πάγου».

Με αυτή την νέα διανομή αρμοδιοτήτων, οι Πεφωτισμένοι πέτυχαν να στρατολογήσουν στις τάξεις τους πολλούς μασόνους και να εισχωρήσουν σε ολόκληρες στοές.

Παράλληλα οι μυστικές εταιρείες είχαν προσελκύσει την προσοχή των αρχών της Βαυαρίας. Το επίκεντρο των υποψιών ήταν ότι εμφιλοχωρούσαν στις τάξεις των δημοσίων υπαλλήλων για να πετύχουν ένα «Λογικό Κράτος».

Συνεπεία αυτού στις 22 Ιουνίου του 1784 ο πρίγκηπας ελέκτορας Karl Theodor απαγόρευσε όλες τις «κοινότητες, κοινωνίες ή αδελφότητες» που εγκαθιδρύθηκαν χωρίς την έγκριση των αρχόντων.

Στις 3 Μαρτίου 1785, υπό την πίεση του Peter Frank, σύμβουλου του βαρόνου του Kreitmayer, του βαρόνου του Törring – που ανήκε στους Ροδόσταυρους – και άλλων ευγενών, δημοσίευσε μία πρόσθετη διακήρυξη που αυτή τη φορά απαγόρευε την οργάνωση των Πεφωτισμένων και των Τεκτόνων κατονομάζοντάς τους και θεωρώντας τους μεγάλους προδότες και εχθρούς της θρησκείας.

Μέσα από οικιακά αρχεία κατασχέθηκαν διάφορα έγγραφα της οργάνωσης που πρόσφεραν διαδοχικές ενδείξεις για τη ριζοσπαστικότητα των σκοπών της οργάνωσης.

Έγγραφα που βρέθηκαν σε έναν αγγελιαφόρο που διέφευγε αποκάλυψαν το όνομα ενός μέλους.

Ακριβώς το ίδιο έτος ο πάπας Πίος ΣΤ’ διασαφήνισε σε δύο επιστολές του προς τον επίσκοπο της Φριζίας (18 Ιουλίου και 12 Νοεμβρίου) ότι η προσκόλληση στην οργάνωση ήταν ασύμβατη με την καθολική πίστη.

Ως φυσικό επακόλουθο των απαγορεύσεων στα 1784 και 1785 υπήρξαν διωγμοί των μελών.

Κάποιοι σύμβουλοι και αξιωματούχοι έχασαν τις θέσεις τους, κάποια μέλη εξορίστηκαν, αλλά κανείς δεν φυλακίστηκε.

Ο ίδιος ο Άνταμ Βάισχαουπτ, του οποίου ο ρόλος ως ιδρυτή δεν αναγνωριζόταν στην αρχή, κίνησε τις υποψίες αλλά τράπηκε σε φυγή μόνο όταν ήταν αναγκασμένος να ασπαστεί την καθολική πίστη, πρώτα στην ελεύθερη αυτοκρατορική πόλη Ρατισμπόνα και το 1787 ξανά στην Γκόθα, όπου ο Herzog Ernst του παρείχε μια αργομισθία ως σύμβουλου.

Τον Απρίλιο του 1785 ο κόμης Stolberg-Roßla ανακήρυξε επισήμως την αναστολή λειτουργίας της οργάνωσης – μετά από προσωρινές καταργήσεις.

Οι ερευνητές σε γενικές γραμμές συμφωνούν ότι η αποδόμηση της οργάνωσης των πεφωτισμένων ήταν πλήρης.

Στις 16 Αυγούστου 1787 δημοσιεύτηκε ένα τρίτο και αυστηρότερο δημοσίευμα απαγόρευσης, με ποινή θανάτου, της στρατολόγησης μελών για τους Τέκτονες και τους Πεφωτισμένους.

Αυτά τα δημοσιεύματα εξαπέλυσαν μία πρώτη υστερία κατά των Ιλλουμινάτι, ειδικότερα υπήρχαν υποψίες για διαταραχές στις μυστικές ριζοσπαστικές ενώσεις των Πεφωτισμένων.

Ένα δεύτερο κύμα, σαφώς πιο ενεργειακό, ξέσπασε κατά τη Γαλλική Επανάσταση, οπόταν ο φόβος για τους Ιακωβίνους (πρώτους σοσιαλιστές) συγχωνεύθηκε με αυτόν για τους Πεφωτισμένους.

Υπό αυτήν την ψυχική κατάσταση ο Υπουργός του Βαυαρικού κράτους Maximilian von Montgelas, ο οποίος με τη σειρά του είχε υπάρξει πεφωτισμένος, απαγόρευσε όλες τις μυστικές οργανώσεις με την άνοδό του στην εξουσία το 1799 και ξανά το 1804.

Το πόσο έντονη ήταν η δημόσια έξαρση στα χρόνια περί την Γαλλική Επανάσταση για τις μυστηριώδεις και ανησυχητικές μυστικές ή πρωτοπόρες ενώσεις, διαφαίνεται σε διαφορετικά λογοτεχνικά έργα της εποχής, από το Der Geisterseher του Σίλερ μέχρι το Der Groß-Cophta του Γκαίτε και τις ανησυχητικές κοινωνίες του Los años de aprendizaje de Wilhelm Meister, περνώντας στον Jean Pauls Die unsichtbare Loge (1793).

Σήμερα το μόνο που θυμίζει στο Ίνγκολστατ την οργάνωση είναι μία αναμνηστική πλακέτα στο κτίριο όπου βρισκόταν η σάλα συγκεντρώσεων των πεφωτισμένων. Το κτίριο αυτό βρίσκεται στον αριθμό 23 της οδού Theresien, προηγουμένως Am Weinmarkt 298.

Οι Πεφωτισμένοι, λοιπόν, ήταν μια μυστική οργάνωση που κυνηγήθηκε επειδή τα μέλη της επιθυμούσαν λογικό, κοσμικό και δημοκρατικό κράτος. Μέλη της συμμετείχαν στη Μεγάλη Γαλλική Επανάσταση στο πλευρό των Ιακωβίνων, των ιδρυτών του πατριωτικού σοσιαλισμού και πρώτων σοσιαλιστών των ίδιων.

Τώρα, τι σχέση μπορούν να έχουν οι ηγέτες των Βρυξελλών με μυστικές επαναστατικές πρωτοσοσιαλιστικές οργανώσεις, οι συνωμοσιολόγοι αποφεύγουν να το αναφέρουν. Το «σανό» και το «παραμύθι» πουλά, η αλήθεια όχι.Δείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα