Οι ψυχίατροι που κατέθεσαν κατηγόρησαν τους εξορκιστές για δογματική συμπεριφορά, ισχυριζόμενοι ότι εκείνοι έκαναν την Ανελίζ να πιστέψει στον δαιμονισμό της, υιοθετώντας κατόπιν τη συμπεριφορά της δαιμονισμένης. Η επιληψία της κοπέλας, κάτω από τις υπερφυσικές επικλήσεις και τους βάρβαρους χειρισμούς των εξορκιστών, εξελίχθηκε σε ψύχωση, ήταν η ετυμηγορία της ψυχιατρικής κοινότητας.
Η ετυμηγορία των δικαστών λογίστηκε από πολλούς «χάδι»: τόσο οι γονείς όσο και οι εξορκιστές καταδικάστηκαν σε έξι μήνες φυλάκιση με αναστολή για ανθρωποκτονία από αμέλεια. Κι αυτό γιατί θεωρήθηκε ότι απλώς επιβάρυναν τον ήδη καταπονημένο οργανισμό της Ανελίζ και την ψυχική της νόσο.
Αμέσως μετά την πολύκροτη δίκη, η Αρχιεπισκοπή της Γερμανίας δημοσίευσε τη δική της έρευνα, κατά την οποία η κοπέλα δεν είχε καταληφθεί από κανένα δαιμόνιο! Το τελευταίο επεισόδιο του δράματος θα λάμβανε χώρα 11 χρόνια αργότερα, όταν η σορός της ξεθάφτηκε για να διαπιστωθεί αν είχε αποσυντεθεί με φυσιολογικό τρόπο. Όλα πήγαν ως όφειλαν, αν και το μνήμα της είχε ήδη μετατραπεί σε τόπο προσκυνήματος όσων πίστευαν ακράδαντα ότι η Ανελίζ Μίχελ έχασε τη μάχη με τον Σατανά…
ΠηγήΔείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα
