Η ακραία θρησκευτική θεραπεία
Σύμφωνα με τον ιερωμένο Ρεντζ, τον βασικό εξορκιστή της Ανελίζ Μίχελ, κάτω από τις παραινέσεις του ίδιου η μικρή εξετάστηκε από πλήθος γιατρών, μπας και μπορούσαν να εξηγηθούν όχι όλα, αλλά τουλάχιστον μερικά από τα μυστηριώδη φαινόμενα που λάμβαναν χώρα στο εσωτερικό του σώματος και του πνεύματός της. Δεν μπορούσαν φυσικά, καθώς η φτωχή επιληψία δεν έφτανε να περικλείσει την πληθώρα των υπερφυσικών αυτών εκδηλώσεων.
Κατά την Καθολική Εκκλησία, όλοι οι ψυχίατροι που συμβουλεύτηκε η κοπέλα πριν ξεκινήσουν οι εξορκισμοί της παραδέχτηκαν πως ήταν υπερφυσικές δυνάμεις αυτές που δρούσαν πάνω στο ευάλωτο κορμί της, αν και εντελώς μαγικά οι ίδιοι νευρολόγοι και ψυχίατροι είπαν τελείως διαφορετικά πράγματα όταν κλήθηκαν να καταθέσουν στη δικαστική αίθουσα.
Ο ιερέας Ρεντζ αποφάσισε λοιπόν να κάνει έναν δοκιμαστικό εξορκισμό στην Ανελίζ, κάτι σαν διαγνωστικό τεστ δηλαδή ώστε να καθοριστεί αν όντως είχε καταληφθεί από κακόβουλους δαίμονες. Σύμβουλος του ιερωμένου ήταν ο διαβόητος Γκαμπριέλε Αμόρθ, ο επίσημος εξορκιστής του Βατικανού που είχε εκτελέσει περισσότερους από 30.000 εξορκισμούς στην τριαντάχρονη καριέρα του, και το πρακτικό εγχειρίδιο που είχε συντάξει για λογαριασμό της ρωμαιοκαθολικής πίστης.
«Φύγε από μέσα της! Δήλωσε το όνομά σου!», διέταξε τον δαίμονα ο πατέρας Ρεντζ και η Ανελίζ κυριολεκτικά τρελάθηκε. Η σατανική οντότητα μέσα της παραμόρφωνε το σώμα και το πρόσωπό της, κι έτσι κατάλαβε ο παπάς ότι καμιά επιληψία ή τρέλα δεν θα μπορούσε να τα προκαλέσει αυτά. Η Ανελίζ έπιασε το ροζάριο του εφημέριου και το έκοψε και ο Ρεντζ συνειδητοποίησε ότι ο δαίμονας ήταν παντοδύναμος, μιας και όλοι ξέρουμε ότι τα θρησκευτικά σύμβολα δεν τα αγγίζουν ποτέ τα μικροδαιμόνια.
Από κείνον τον δοκιμαστικό εξορκισμό, η Ανελίζ δεν μπορούσε πια να προσεύχεται στον Θεό, κι έτσι κηρύχτηκε ο ολομέτωπος θρησκευτικός πόλεμος στις δυνάμεις του σκότους. Αρχικά ήταν δύο οι εφημέριοι εξορκιστές που εκτελούσαν τις λυτρωτικές τελετουργίες, αν και σύντομα θα δοκίμαζαν πολλοί ακόμα θρησκευτικοί λειτουργοί να απαλλάξουν τη φουκαριάρα την Ανελίζ από το δαιμονικό πνεύμα που την είχε καταλάβει. Όταν όλα απέτυχαν, ο πατέρας Ρεντζ και ο πατέρας Αλτ πήραν την ευλογία του επισκόπου να ξεκινήσουν επίσημες εξορκιστικές συνεδρίες σε τακτά διαστήματα με την κοπέλα, έχοντας την πλήρη ευθύνη για την πορεία τους. Η επιστολή του επισκόπου έγραφε: «Εξουσιοδοτώ τον πατέρα Άρνολντ Ρεντζ να προχωρήσει τις διαδικασίες που αφορούν στην περίπτωση της Αν Λίσνερ (το ψευδώνυμο που χρησιμοποιήθηκε), σύμφωνα με την παράγραφο 11.51.1. Οι προσευχές μου θα συνοδεύουν την υπόθεση καθ’ όλη τη διάρκειά της. Προσεύχομαι στον Θεό να μας βοηθήσει».
Με την επίσημη ευλογία της κεφαλής της Εκκλησίας, οι δύο παπάδες μετακόμισαν στο Κλίνγκενμπεργκ της Βαυαρίας για να ξεκινήσουν το πρόγραμμα των εντατικών εξορκισμών. Κατά την πρώτη συνεδρία, ο δαίμονας της Ανελίζ άρχισε να βρίζει και να καταριέται τους ιερωμένους χωρίς καν να προκληθεί από τις δεήσεις τους! Από τις απαντήσεις που πήραν από τα σατανικά πνεύματα που κατοικούσαν μέσα στην Ανελίζ, κατέληξαν τελικά ότι η κοπέλα είχε καταληφθεί από τα δαιμονικά πνεύματα του Ιούδα Ισκαριώτη, του Σατανά, του Χίτλερ, του Νέρωνα, του Κάιν και ενός διαβόητου αχρείου ιερέα!
Τότε, εντελώς αναπάντεχα, οι δαίμονες άρχισαν να εξομολογούνται το ποιόν τους και, με την έγκριση του επισκόπου, οι δύο πάστορες άρχισαν να ηχογραφούν τους εξορκισμούς, καθώς δεν προλάβαιναν να ακούσουν όλο τον καταιγισμό της μεταφυσικής πληροφορίας που έβγαινε από το δαιμονισμένο και άμοιρο πλάσμα. Η ίδια η θρησκόληπτη Ανελίζ, πεπεισμένη από τους ιερωμένους για τη δαιμονική της φύση, ήθελε να μάθει όλος ο κόσμος για την κατάστασή της, αν και τελικά η επιθυμία της δεν θα εισακουγόταν: μετά την πολύκροτη δίκη, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία αποφάσισε να κλείσει τις κασέτες στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας για τουλάχιστον 30 χρόνια. Αν και τουλάχιστον 100 λεπτά εξορκισμού είδαν τελικά το φως της δημοσιότητας και πολλά από αυτά μπορεί κανείς να τα βρει πλέον στο ίντερνετ.
Οι απανωτοί εξορκισμοί της Ανελίζ Μίχελ τέθηκαν κάποια στιγμή στο στόχαστρο της τοπικής κοινωνίας αλλά και της επιστημονικής κοινότητας, αν και οι πάστορες συνέχιζαν ακάθεκτοι, κάτω από τις ευλογίες του επισκόπου, μιας και ο δαιμονισμός της Ανελίζ κλιμακωνόταν και πλέον τα μάτια της κοπέλας στριφογύριζαν, η ίδια έμοιαζε δηλητηριώδης μέσα στο τοξικό της μίσος για τον Χριστό και τον Θεό και παρουσίαζε μια εκκεντρική συμπεριφορά που δεν μπορούσε να είναι ανθρώπινη: τώρα έτρωγε ζωύφια από το πάτωμα, γευόταν τα ούρα και τα κόπρανά της, έσκιζε τα ρούχα της και κυκλοφορούσε γυμνή.
Πλέον αντιδρούσε επιθετικά στον αγιασμό και έμοιαζε να κατέχει υπερφυσικές δυνάμεις, καθώς οι αγιασμένες σταγόνες του νερού δεν έφταναν καν στο πρόσωπό της: ακινητοποιούνταν στον αέρα και έπεφταν αδρανείς στο έδαφος! Παρά τα κινητικά της προβλήματα, η κοπέλα μπορούσε να στέκεται όρθια και να περπατά με άνεση, ακόμα και να μετεωρίζεται, σύμφωνα πάντα με τις καταγραφές και τους ισχυρισμούς οικογένειας και εξορκιστών.Δείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα
