Όπως έγραψε ο ερευνητής, Marten Monastier, η θανατική ποινή υπήρξε πάντοτε μια συνεχής αναζήτηση των πιο σκληρών μεθόδων που μπορούσε να γεννήσει η φαντασία. Ο ανθρώπινος νους χρησιμοποίησε όλη την ευφυΐα που μπορούσε να διαθέσει.
Η Τουρκία κοιτάζει ξανά κατάματα τη θανατική ποινή. Ο Τούρκος πρόεδρος, Ταγίπ Ερντογάν δείχνει την πυγμή του και ετοιμάζεται να επαναφέρει την εσχάτη των ποινών στη χώρα του για τους επίδοξους πραξικοπηματίες, αλλά και για όσους κρίνει προφανώς ο ίδιος και οι υπηρεσίες του ότι εμπλέκονται με την απόπειρα κατάλυσης την εξουσίας.
Οι Ευρωπαίοι διαμηνύουν στον Ερντογάν ότι δεν πρόκειται να μπει ποτέ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ωστόσο και οι σελίδες της Ευρώπης έχουν γραφτεί με αίμα από τις γκιλοτίνες…
Η θανατική ποινή είναι ένα θέμα που κατά καιρούς απασχολεί έντονα την κοινή γνώμη. Όταν έρχεται στη δημοσιότητα ένα ειδεχθές έγκλημα, συνήθως με θύματα μικρά παιδιά, τότε η κοινωνία βράζει και ένα ιδιότυπο debate ανάμεσα σε δύο πλευρές ξεκινάει μέσω του ίντερνετ και των κοινωνικών δικτύων.
Στην Τουρκία εν λόγω ποινή επιβλήθηκε για τελευταία φορά στις 25 Οκτωβρίου 1984. Οι εγκριθείσες από την τουρκική βουλή και εκτελεσθείσες θανατικές ποινές, από το 1920 μέχρι το 1984, ήταν 712.
Οι εκτελέσεις του πρωθυπουργού Αντνάν Μεντερές, του ηγέτη των αριστερών φοιτητών Ντενίζ Γκεζμίς και του Ερντάλ Ερέν τον οποίο και εκτέλεσαν στα 17 του, «μεγαλώνοντας» την ηλικία του έχουν γραφεί στις σκοτεινές σελίδες της Ιστορίας της Τουρκικής Δημοκρατίας.
Το 1950 ετέθη το ζήτημα να αντικατασταθεί η εκτέλεση της θανατικής ποινής με κρέμασμα, από την ηλεκτρική καρέκλα, αλλά υπήρχε πρόβλημα με το ρεύμα και την υψηλή τάση.
Έτσι μέχρι την δεκαετία του ’60 οι εκτελέσεις γινόταν σε ανοιχτούς χώρους. Παρά το ότι η πλειοψηφία των εκτελέσεων γίνονταν μετά τα μεσάνυχτα με το πρώτο φως της μέρας, οι χώροι γέμιζαν από άντρες-γυναίκες και παιδιά. Οι μεγάλες πλατείες των πόλεων μετατράπηκαν σε χώρους εκτέλεσης…
Ο Χιντίρ Ασλάν, θανατοποινίτης, είχε συλληφθεί κατηγορούμενος για τον φόνο τριών αστυνομικών κατά τη διάρκεια ληστείας. Με απόφαση του δικαστηρίου, εκτελέστηκε στις 25 Οκτωβρίου 1984 – αυτός ήταν και ο τελευταίος. Οι μετέπειτα θανατικές ποινές, ακόμα κι αν αποφασίστηκαν από τα τουρκικά δικαστήρια, δεν εκτελέστηκαν ποτέ. Μέχρι το 2002, όταν καταργήθηκε η θανατική ποινή, καμία σχετική απόφαση δεν είχε εκτελεστεί.Δείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα
