Η Εθνική μας ομάδα μπήκε στο γήπεδο με το… λάθος πόδι στο Φάληρο απέναντι στη Σκωτία, χάνοντας με 1-0. Ένα πρώτο ημίχρονο που καλύτερα να το ξεχάσουμε. Η ομάδα έμοιαζε χαμένη λες και το ρολόι δεν είχε χτυπήσει ακόμα για σέντρα.

**Καρέτσας, το ασημένιο φως στο σκοτάδι**

Μέσα στη γενική νύχτα του πρώτου μέρους, έλαμψε ένα παιδί: ο Κωνσταντίνος Καρέτσας. Μόλις 17 ετών, έκανε το ντεμπούτο του με τη Γαλανόλευκη και μας έκανε να χαμογελάσουμε. Ο μικρός δεν φοβήθηκε τίποτα και κανέναν. Έτρεχε, μοίραζε, πίεζε — λες και παίζει χρόνια στην ομάδα. Αυτός ο μικρός μας έδειξε τον δρόμο!

**Δεύτερο ημίχρονο με ψυχή… αλλά χωρίς γκολ**

Στην επανάληψη, η Εθνική μπήκε μεταμορφωμένη. Πίεσε, έπαιξε μπάλα, έδειξε πως μπορεί να το γυρίσει. Είχε 21 τελικές προσπάθειες (ναι, καλά διαβάσατε!), αλλά μόνο μία βρήκε στόχο. Η μπάλα έμοιαζε μαγεμένη, δεν έμπαινε με τίποτα.

Η Σκωτία, από την άλλη, έκανε τη δουλειά της με την κλασική βρετανική συνταγή: έβαλε ένα γκολ και μετά… πάρκαρε το λεωφορείο μπροστά από την εστία. Και το σχέδιο δούλεψε. Μπορεί να χάσαμε, αλλά το δεύτερο ημίχρονο μας άφησε ελπίδες.

**Η ανατροπή είναι εφικτή!**

Η ομάδα έδειξε πως έχει ψυχή. Αν μπει από το πρώτο λεπτό όπως έπαιξε στο δεύτερο μέρος, τότε η ανατροπή είναι όχι απλώς εφικτή, αλλά σχεδόν σίγουρη. Και ο Καρέτσας; Αυτό το παιδί πρέπει να μείνει βασικός — μας θύμισε πως το θράσος και το ταλέντο δεν έχουν ηλικία.

Η Εθνική έχασε μια μάχη, αλλά ο πόλεμος δεν τελείωσε. Η ανατροπή είναι στο χέρι της — αρκεί να μην πετάξει άλλο ημίχρονο στα σκουπίδια!