Όχι, δεν φτιάχτηκε με το χέρι…
Για τους πίνακες αυτού του καλλιτέχνη η λίστα αναμονής αριθμούσε κάποτε 150 άτομα. Την πρώτη εβδομάδα που εκτέθηκαν σε γκαλερί, στην Πενσιλβάνια των ΗΠΑ, πουλήθηκαν αμέσως τέσσερα έργα.
Ο ίδιος δείχνει ακούραστος και το ενδιαφέρον του για τη ζωγραφική είναι αμείωτο. Αυτή η εικαστική πλευρά του δεν αποτέλεσε διέξοδο μόνο για τον ίδιο, που του έσωσε μάλιστα, κυριολεκτικά, τη ζωή, αλλά συμβάλλει, με τα έσοδα των έργων του, στο να δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία και σε άλλα πλάσματα που είχαν τη δική του πορεία και τη ζωή.
Κάποιοι λένε πως η τεχνική και τα έργα του θυμίζουν Τζάκσον Πόλοκ, τον σπουδαίο Αμερικανό ζωγράφο που θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του κινήματος του αφηρημένου εξπρεσιονισμού.
Όλα αυτά βέβαια δεν ενδιαφέρουν καθόλου τον συγκεκριμένο… δημιουργό. Μόλις βλέπει καβαλέτο σταματάει να μασάει γρασίδι και σπεύδει να πιάσει στο στόμα του το πινέλο και να αφήσει τη δημιουργικότητά του ελεύθερη. Πατώντας γερά στα- τέσσερα- πόδια του, απολαμβάνει τη δεύτερη ευκαιρία που του χάρισε η ζωή, η τέχνη, κι ένας δίποδος «συνάδελφός» του που δεν θέλησε απλώς να τον αφήσει να πεθάνει αλλά προτίμησε να βρει τρόπο να περάσουν μαζί περισσότερο χρόνο.
Από τις κούρσες στη «σύνταξη»
Ο Metro ήταν κάποτε ένα καταξιωμένο άλογο κούρσας. Ονομαζόταν Metro Meteor και είχε κερδίσει οκτώ κούρσες και χρηματικά έπαθλα αξίας 300.000 δολαρίων στο λαμπερό Belmont Park της Νέας Υόρκης. Ο ιδιοκτήτης του όμως τον «συνταξιοδότησε» όταν η βλάβη στα οστά στα γόνατά του έγινε μόνιμη. Η συνταξιοδότηση και η επιδεινούμενη κατάσταση της υγείας του σήμαινε πως το τέλος του Metro πλησίαζε.
Το 2009 τον υιοθέτησε ο Ron και η σύζυγός του Wendy.
«Αναζητούσαμε ένα άλογο για να το ιππεύει η Wendy» λέει ο Ron στο BBC. «Σύντομα ανακαλύψαμε πως ο Metro είχε χειρότερα τραύματα από αυτά που νομίζαμε». Ο Metro πέρασε μήνες λαμβάνοντας θεραπευτική αγωγή και κάνοντας θεραπείες αποκατάστασης.
Ειδικά «παπούτσια» βοήθησαν για ένα διάστημα αλλά οι ακτινογραφίες, το 2012, έδειξαν πως οι αρθρώσεις του «πέτρωναν». Ο κτηνίατρος τους είπε πως σε διάστημα δύο ετών τα γόνατά του θα είχαν εντελώς «κλειδώσει» και ο Ron και η Wendy θα αναγκάζονταν να τον υποβάλουν σε ευθανασία.
«Δεν ήθελα απλώς να τον αφήσω να βόσκει και να τον ξεχάσω. Έψαχνα τρόπους να περάσουμε χρόνο μαζί» αφηγείται ο Ron. Είχε προσέξει πως ο Metro συχνά κουνούσε το κεφάλι του για να τραβήξει την προσοχή και του άρεσε να πιάνει αντικείμενα με το στόμα του. Ως καλλιτέχνης και ο ίδιος, ο Ron διερωτήθηκε τι θα γινόταν αν ο Metro έπιανε με το στόμα του ένα πινέλο.
Μαθήματα ζωγραφικής
«Του έμαθα να ακουμπά τη μύτη του στον καμβά δίνοντάς του λιχουδιές. Μετά έμαθε να κρατάει το πινέλο» εξηγεί. «Θα μπορούσε να ακουμπούσε το πινέλο στον καμβά και να το άφηνε και όλα να τελείωναν. Για καλή μας τύχη άρχισε να κινεί το πινέλο πάνω κάτω, αφήνοντας τις πινελιές του στον καμβά, κι έδειχνε να το διασκεδάζει».
Σύντομα ο Metro βελτίωσε την τεχνική του κι άρχισε να φτιάχνει πίνακες που ο Ron έκρινε πως ήταν αρκετά καλοί για να εκτεθούν και να πωληθούν στην τοπική γκαλερί. Την πρώτη εβδομάδα πουλήθηκαν τέσσερις πίνακες, με ορισμένους να παρομοιάζουν την τεχνική του Metro με αυτή του Τζάκσον Πόλοκ.
«Ο τρόπος που ζωγραφίζει ο Metro δεν είναι κάτι που μπορεί να κάνει άνθρωπος επειδή δεν σκέφτεται τι θα κάνει πριν το κάνει. Οι πινελιές του είναι παχιές, τυχαίες και μερικές φορές διακεκομμένες, αφήνοντας και τα άλλα χρώματα να φανούν από κάτω. Το αποτέλεσμα είναι πολύ ζωντανό» λέει ο Ron.
Η ώρα της αναγνώρισης και η δεύτερη ευκαιρία στη ζωή
Η ασυνήθιστη ικανότητα του Metro τράβηξε την προσοχή του τοπικού τηλεοπτικού καναλιού στο Γκέτισμπεργκ της Πενσιλβάνια και η ιστορία του ταλαντούχου ή αν μη τι άλλο ανοιχτού στον πειραματισμό αλόγου έκανε τον γύρο των ΗΠΑ. Το 2014, η λίστα αναμονής για την αγορά πινάκων του έφτανε τα 150 άτομα.
Οι πωλήσεις των πινάκων του συνέβαλαν στη χρηματοδότηση μιας νέας πειραματικής θεραπείας για τον Metro. Ο κτηνίατρός του ανέπτυξε μια νέα τεχνική με την εφαρμογή φαρμακευτικής ουσίας απευθείας στα γόνατα του αλόγου. «Μέσα σε λίγους μήνες, οι ακτινογραφίες έδειξαν να έχει περιοριστεί η ανάπτυξη των οστών που προκαλούσε την ακαμψία. Ο Metro είχε κερδίσει χρόνια ζωής» λέει ενθουσιασμένος ο Ron. Η ζωγραφική τού είχε σώσει τη ζωή.
Ο Metro μαζί με το άλλο άλογο του ζευγαριού, τον Pork Chop, ζούσαν σε στάβλο κοντά στο σπίτι του Ron και της Wendy. Το ζευγάρι τα επισκέπτεται πέντε μέρες την εβδομάδα και δύο από τις μέρες αυτές ο Ron και ο Metro τις αφιερώνουν στις καλλιτεχνικές τους ανησυχίες.
«Μία γωνιά στον στάβλο είναι το “στούντιο” του Metro. Είναι όλα έτοιμα για εκείνος, για να ζωγραφίσει» περιγράφει ο Ron. «Επιχείρησα να μυήσω και τον Pork Chop στη ζωγραφική αλλά δεν του φάνηκε ενδιαφέρον» προσθέτει.
Ο Ron καθοδηγεί και βοηθά τον Metro. Βάζει το πινέλο στο χρώμα πριν το παραδώσει στον τετράποδο καλλιτέχνη κι εκείνος αναλαμβάνει τα υπόλοιπα. Σε διάστημα περίπου 20 λεπτών ασχολούνται με τρία ή τέσσερα έργα. «Αφιερώνουμε δύο λεπτά σε έναν καμβά και μετά πάμε στον επόμενο. Έχει την τάση να ανακατεύει τα χρώματα οπότε ζωγραφίζει ένα χρώμα, το αφήνουμε να στεγνώσει και μετά παίρνει άλλο χρώμα. Έτσι δημιουργεί επίπεδα στο έργο του» περιγράφει ο Ron.
Κατά τον ίδιο, μπροστά στον καμβά ο Metro είναι στο στοιχείο του. «Αν το τοποθετήσω στο λιβάδι, ο Metro θα σταματήσει να τρώει γρασίδι και θα σταθεί ακριβώς μπροστά του» εξηγεί. «Του αρέσει να ζωγραφίζει. Δεν είμαι σίγουρος πόσο μπορεί να δει γιατί τα άλογα έχουν ένα τυφλό σημείο μπροστά στη μουσούδα τους. Πιστεύω πως του αρέσει η αίσθηση όταν σέρνει το πινέλο πάνω στον καμβά».
Ο Metro βοηθά να σωθούν κι άλλα άλογα
Όπως έγινε και με τον Metro, η τέχνη δεν μπήκε εξαρχής στη ζωή του Ron. Μεγάλωσε σε οικογένεια ψαράδων στην Αλάσκα κι από την αλιεία σολομών βρέθηκε να υπηρετεί την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ. Επαγγελματίας καλλιτέχνης έγινε στα 40 του. «Κάνω κυρίως πορτρέτα, κάτι πολύ κοντά στην πραγματική εικόνα και πολύ ελεγχόμενο. Όταν ζωγραφίζω με τον Metro είναι το αντίθετο. Δεν μπορείς να προβλέψεις τι θα κάνει μόλις πιάσει το πινέλο στο στόμα του. Είναι ουσιαστικά ελεγχόμενο χάος» λέει.
Οι πίνακες του τετράποδου καλλιτέχνη εξακολουθούν να κάνουν καλές πωλήσεις. Οι τιμές ποικίλλουν από 50 έως 500 ευρώ και πωλείται ένα ή δύο έργα την εβδομάδα.
Ο Ron και η Wendy δωρίζουν τα μισά από τα κέρδη του Metro στην οργάνωση New Vocations, η οποία ασχολείται με την επανεκπαίδευση και τη φιλοξενία αλόγων που κάποτε συμμετείχαν σε κούρσες. Μέχρι στιγμής, οι καλλιτεχνικές δραστηριότητες του Metro έχουν αποφέρει στην οργάνωση 80.000 δολάρια, που έχουν χρησιμοποιηθεί για τη βοήθεια και την περίθαλψη άλλων 60-60 αλόγων.
Σε ηλικία 14 ετών ο Metro δεν φαίνεται να αντιμετωπίζει καμία κάμψη στον δημιουργικό του οίστρο. «Υπάρχει κάτι στη ζωγραφική που τον ενδιαφέρει πολύ, δεν πιστεύω πως θα βαρεθεί ποτέ να ζωγραφίζει» καταλήγει ο Ron.
Ο Metro είναι δραστήριος και online. Για την ιστοσελίδα του διαβάστε εδώ ή επισκεφθείτε τους λογαριασμούς του στο YouTube και το Facebook. Αν ενδιαφέρεστε για κάποιον πίνακα του Metro, την ώρα που γραφόταν αυτό το κείμενο η ιστοσελίδα του ενημέρωνε πως αυτή τη στιγμή έχουν εξαντληθεί όλοι, αλλά ο καλλιτέχνης ήδη εργάζεται στα επόμενα πρότζεκτ του.
Δείτε όλα τα θέματα του Weekend
